Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ – ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΗ

Ο Τιτανικός ήταν Βρετανικό επιβατηγό υπερωκεάνιο, το μεγαλύτερο της εποχής του, το οποίο ύστερα από σύγκρουση με παγόβουνο στις 15 Απριλίου του 1912, βυθίστηκε στο πρώτο του ταξίδι. Το πλοίο κατευθυνόταν από το Σαουθάμπτον της νότιας Αγγλίας προς την Νέα Υόρκη. Το ναυάγιο προκάλεσε τον θάνατο 1.500 ανθρώπων και για αυτό θεωρείται ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυτικά δυστυχήματα εν καιρώ ειρήνης για την σύγχρονη ιστορία.

Το πλοίο ξεκίνησε το ταξίδι του από το λιμάνι του Σαουθάμπτον στις 10 Απριλίου του 1912 με 922 επιβάτες. Στη συνέχεια, κατά τις στάσεις του, επιβιβάστηκαν περισσότεροι. Συνολική χωρητικότητα του πλοίου ήταν 3.327 μαζί με το πλήρωμα. Για το πρώτο όμως ταξίδι στον Τιτανικό υπήρχαν 2.224 άνθρωποι, 892 από τους οποίους αποτελούσε το πλήρωμα. Το γεγονός πως οι ταξιδιώτες έφταναν στο μισό της χωρητικότητας είχε να κάνει με το ότι ήταν εποχή χαμηλής κίνησης και πως είχε επηρεαστεί από μια απεργία μεταλλωρύχων.

Το πλοίο χωριζόταν σε καταστρώματα. Το Κατάστρωμα Α προοριζόταν για τους επιβάτες της Πρώτης Θέσης και εκεί υπήρχε το καπνιστήριο, το αναγνωστήριο, δωμάτια γραφής και πολλές ακόμα ανέσεις. Το Κατάστρωμα Β περιείχε τις περισσότερες εγκαταστάσεις διαμονής των επιβατών της Πρώτης Θέσης. Εκεί ήταν το εστιατόριο καθώς και άλλες πολυτελείς εγκαταστάσεις. Στο Κατάστρωμα C έβρισκε κανείς το τμήμα περιοχής για περίπατο της Τρίτης Θέσης ενώ στο Κατάστρωμα D υπήρχε το Δωμάτιο Υποδοχής της Πρώτης Θέσης, το Σαλόνι Δείπνου της Πρώτης Θέσης καθώς και της Δεύτερης Θέσης. Εκεί υπήρχε και ανοιχτός χώρος για τα άτομα της Τρίτης Θέσης.

Πρώτα επιβιβάστηκαν όσοι προορίζονταν για την Τρίτη Θέση. Η τιμή της Πρώτης με τα σημερινά δεδομένα έφτανε τα 100.000 δολάρια. Υπήρχαν όμως αρκετές ανέσεις ακόμα και για τους επιβάτες της Τρίτης θέσης. Στους επιβάτες συμπεριλαμβάνονταν πολλοί εκατομμυριούχοι αλλά και φτωχοί μετανάστες που έψαχναν μια καλύτερη ζωή στην Αμερική.

Ο Πλοίαρχος ήταν ο 62χρονος Έντουαρντ Τζον Σμιθ με μεγάλη εμπειρία στον χώρο. Μεγάλο ποσοστό από το πλήρωμα δεν ήταν εκπαιδευμένοι ναυτικοί αλλά μηχανικοί, πυροσβέστες, προσωπικό για την κουζίνα ή υπεύθυνοι για τους επιβάτες καθώς και πολλοί άλλοι για τις διάφορες ανάγκες του πλοίου. Απόρροια όλων αυτών ήταν το πλήρωμα να μην έχει την κατάλληλη εξοικείωση με το πλοίο.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο λιμάνι του Σαουθάμπτον ο Τιτανικός παραλίγο να προκαλέσει ατύχημα με το κύμα που προκάλεσε, καθώς αυτό εκτόπισε και έσπασε τους κάβους ενός αγκυροβολημένου πλοίου με το οποίο μάλιστα παραλίγο να υπάρξει σύγκρουση. Όμως, τελικά το πλοίο κατάφερε να τεθεί υπό έλεγχο.

Το Ναυάγιο

Η σύγκρουση του Τιτανικού με το παγόβουνο έγινε στις 14 Απριλίου του 1912 στις 23.40 ώρα πλοίου για να βυθιστεί ολόκληρο στις 2:20 της επόμενης μέρας. Πριν την σύγκρουση είχε λάβει έξι προειδοποιήσεις για θαλάσσιο πάγο. Ο Τιτανικός όμως είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα κάτι που συνηθιζόταν την εποχή εκείνη προκειμένου τα πλοία να ξεπεράσουν γρήγορα την περιοχή με τα παγόβουνα. Επίσης το υπερωκεάνιο επιδίωκε να φτάσει νωρίτερα στο λιμάνι της Νέας Υόρκης από το καθορισμένο. Η ταχύτητα όμως αυτή εμπόδισε το πλήρωμα ώστε να αποφύγει το παγόβουνο αφού δεν προλάβαινε να στρίψει από την στιγμή που αυτό έγινε αντιληπτό.

Ο ήπιος χειμώνας που προηγήθηκε, είχε ως αποτέλεσμα την μετακίνηση μεγάλου αριθμού παγόβουνων στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Γροιλανδίας. Υπάρχουν επίσης θεωρίες πως στην μετακίνηση του πάγου έπαιξε ρόλο το γεγονός πως εκείνη την χρονιά η Σελήνη πλησίασε τη Γη σε μεγάλο βαθμό ύστερα από 1.400 χρόνια, την ίδια στιγμή που αυτή πραγματοποιούσε την πλησιέστερη ετήσια προσέγγιση με τον Ήλιο. Αυτά τα φαινόμενα πιθανόν να δημιούργησαν παλίρροιες που μετακίνησαν μεγαλύτερο αριθμό παγόβουνων στις περιοχές που κινούνται τα πλοία από το συνηθισμένο.

Το βράδυ του ναυαγίου ο αέρας ήταν διαυγής, δεν υπήρχε φεγγάρι και η θάλασσα ήταν εξαιρετικά ήρεμη. Όλα αυτά καθιστούσαν αδύνατο να προβλεφθεί πως γύρω στη περιοχή υπήρχε κάποιο παγόβουνο που θα προκαλούσε όλο αυτό. Αντίθετα, αν η θάλασσα ήταν πιο ταραγμένη, τα κύματα που θα έσκαγαν πάνω στον πάγο θα βοηθούσαν ώστε να γίνονται πιο ορατά.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί πως λόγω μιας απροσεξίας από το λιμάνι του Σαουθάμπτον οι παρατηρητές δεν είχαν κιάλια αλλά γνώριζαν πως θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για τα παγόβουνα. Θεωρίες όμως λένε πως ακόμα και να υπήρχαν δεν θα βοηθούσαν την κατάσταση λόγω της χαμηλής ορατότητας και του φωτισμού που προερχόταν μόνο από τα αστέρια και το ίδιο το πλοίο.

Η σύγκρουση του Τιτανικού με το παγόβουνο προκάλεσε την καταστροφή και των 5 στεγανών μερών του πλοίου και για αυτό πλημμύρισε με νερό. Το πλοίο είχε σχεδιαστεί να επιπλέει αν πλημμύριζαν τα 4 στεγανά μέρη, όχι όμως και στην περίπτωση που συνέβαινε και με τα 5.

Ήδη λίγο πριν τη σύγκρουση οι περισσότεροι επιβάτες είχαν πάει στα κρεβάτια τους. Ο πλοίαρχος Σμιθ στις 00:05 της 15ης Απριλίου διέταξε να ξεσκεπάσουν τις σωστικές λέμβους και να συγκεντρωθούν οι επιβάτες.  Οι λέμβοι έφταναν μόνο για 1.178 άτομα παρόλο που ο Τιτανικός είχε προηγμένα χαρακτηριστικά ασφαλείας. Οι λέμβοι βρίσκονταν στο κατάστρωμα των λέμβων και υπήρχαν κατά μήκος του εκτός από την περιοχή της Πρώτης Θέσης προκειμένου να μην εμποδίζει την θέα.

Από τον πλοίαρχο είχε επίσης δοθεί εντολή οι ασυρματιστές να αρχίσουν να στέλνουν εκκλήσεις για βοήθεια. Το νερό είχε ήδη αρχίσει να εισχωρεί στο πλοίο. Άτομα από το πλήρωμα πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα για να ειδοποιήσουν τους επιβάτες να ανέβουν στο ανώτερο κατάστρωμα καθώς το πλοίο δεν είχε σύστημα δημόσιων ανακοινώσεων.

Η θέση των επιβατών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια διάσωσης των επιβατών. Οι καμαρότοι της Πρώτης Θέσης είχαν στην αρμοδιότητά τους μερικές μόνο καμπίνες και για αυτό είχαν τη δυνατότητα να βοηθήσουν περισσότερο τους επιβάτες αυτούς. Αντίθετα, οι καμαρότοι της Δεύτερης και της Τρίτης Θέσης μπόρεσαν μόνο να ειδοποιήσουν τους επιβάτες να φορέσουν τα σωσίβια και να ανέβουν στο κατάστρωμα. Ειδικά οι επιβάτες της Τρίτης Θέσης αναγκάστηκαν να στηριχθούν στα δικά τους μέσα για να σωθούν.

Παρόλο που οι λέμβοι είχαν χωρητικότητα λιγότερη των επιβατών αλλά περισσότερη από όση όριζε ο νόμος, δεν πληρώθηκαν σε όλη τους τη δυνατότητα. Αυτό οφειλόταν στη μη συντονισμένη εκκένωση και στον πανικό και το φόβο που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή. Για το λόγο αυτό περίπου επτακόσιοι άνθρωποι κατάφεραν να σωθούν. Όσοι έπεσαν στην θάλασσα, εκτός από έξι, πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά καθώς η θερμοκρασία του νερού έφτανε στους -2 βαθμούς Κελσίου.  Η νοοτροπία που επικρατούσε ήταν “πρώτα οι γυναίκες και τα παιδιά” με αποτέλεσμα ένας δυσανάλογος αριθμός ανδρών να μείνει στο πλοίο.

Από τις βάρκες μόνο μία επέστρεψε για να βοηθήσει τους επιζήσαντες. Πάνω από χίλιοι επιβάτες και μέλη του πληρώματος δεν είχαν εγκαταλείψει το πλοίο την ώρα που αυτό βυθίστηκε. Το RMS Carpathia έφτασε μιάμιση ώρα αφού βυθίστηκε ο Τιτανικός, στις 03:30. Λίγη ώρα πριν βυθιστεί το πλοίο έσπασε σε 2 κομμάτια λόγω του τρόπου που βυθιζόταν καθώς δεν άντεξε το βάρος.

Η καταστροφή του Τιτανικού αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την αλλαγή διάφορων νόμων στην ναυτιλία. Αυτό οδήγησε την δημιουργία της Σύμβασης SOLAS , δηλαδή τη Σύμβαση για την Ασφάλεια Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα που ισχύει μέχρι σήμερα από το 1914. Την ίδια χρονιά δημιουργήθηκε και η Διεθνής Περιπολία Πάγων που προνοεί για τον έγκαιρο εντοπισμό των παγόβουνων. Επίσης δόθηκε μεγάλη σημασία στο να υπερκαλύπτουν τα μέσα διάσωσης όπως οι ναυαγοσωστικές λέμβοι και οι σωσίβιες ζώνες τον αριθμό των επιβατών αλλά και του πληρώματος κάθε πλοίου.

Το ναυάγιο του Τιτανικού βρέθηκε το 1985. Υπήρξαν όμως αρκετές δυσκολίες κυρίως λόγω του βάθους που βρισκόταν. Τα δυο μέρη του απέχουν μεταξύ τους 600 μέτρα. Η τελευταία επιζήσασα απεβίωσε το 2009 σε ηλικία 97 ετών.

Ο Τιτανικός αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στην ιστορία. Πρόκειται για το σπουδαιότερο υπερωκεάνιο της εποχής του, το οποίο βυθίστηκε στο πρώτο του ταξίδι. Η απόσταση που επιχειρούσε να διανύσει, αποτέλεσε πρόκληση για τη ναυτιλία της εποχής. Ωστόσο τα πράγματα δεν πήγανε βάση σχεδίου. Δείτε όλη την ιστορία του, από το ξεκίνημά του μέχρι το ναυάγιο, στο μίνι ντοκιμαντέρ του EOE Channel.

Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:


Έρευνα, Μαρία Γκατενασβίλι

Share this!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *