Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, υπήρξε ένας από τους πολιτικούς ηγέτες που έχει μείνει ανεξίτηλο το όνομα του στην ιστορία. Έναν λόγο αποτελεί ο δικομματισμός που κυριαρχούσε με τον Χαρίλαο Τρικούπη, και ο οποίος γίνεται ακόμη περισσότερο αισθητός λαμβάνοντας υπόψιν τις γελοιογραφίες που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή, τη δεκαετία του 1880.
Ένας ακόμη, τα πολιτικά του επιτεύγματα και τέλος, η δολοφονία του, που αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη στη νεότερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, του Ιωάννη Καποδίστρια.
Η ζωή του
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης καταγόταν από τη Γορτυνία, που ήταν επαρχία του νομού Αρκαδίας. Γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1824 και μόλις στην ηλικία των 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το πρώτο του επαγγελματικό επίτευγμα ήταν που επιλέχθηκε ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών. Στην πολιτική ζωή της χώρας αναμίχθηκε το 1862, και έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς ως βουλευτής, μέχρι να χάσει τη ζωή του, το 1905.
Σημαντικός σταθμός στην πολιτική του πορεία ήταν το έτος 1867, όπου απεστάλη στο Παρίσι από την Ελληνική Κυβέρνηση, με σκοπό να επιλυθεί το Κρητικό ζήτημα, ένα πολιτικό ταξίδι που το προσέφερε σημαντικές γνωριμίες. Από τη στιγμή που επέστρεψε στην Ελλάδα, διετέλεσε αρκετές φορές υπουργός, σε διάφορες θέσεις, όπως υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών. Επιπλέον, παρευρέθηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου, όπου υποστήριξε ένθερμα τα διάφορα θέματα που απασχολούσαν τη χώρα. Αξίζει να σημειωθεί ακόμη, ότι διετέλεσε πρωθυπουργός 5 φορές και ένας από τους πολλούς λόγους που έχει μείνει το όνομα του στην ιστορία, αποτελεί και η μεγάλη αντιπαλότητα που είχε με τον Χαρίλαο Τρικούπη.
Όσο κατείχε τα ηνία της χώρας, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το 1896. Το επόμενο έτος, έλαβε χώρα ο πόλεμος με την Τουρκία, ο οποίος ήταν ατυχής για την ελληνική πλευρά, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί να υποβάλλει την παραίτηση του. Εμφανίστηκε, όμως, και πάλι στον πολιτικό χώρο, πέντε χρόνια αργότερα και κατόρθωσε να αναλάβει άλλες δύο φορές την Πρωθυπουργική θέση, πριν συντελεστεί το μοιραίο και ατυχές γεγονός.
Το μοιραίο συμβάν που του κόστισε τη ζωή
Ήταν το απόγευμα της 31ης Μαΐου , του 1905, όταν, ως πρωθυπουργός, κατέφθασε στη βουλή, για να παραστεί σε μία συνηθισμένη συνεδρίαση. Στις 05:05 μ.μ. ,κατέβηκε από την άμαξα του, συνοδευόμενος φυσικά από τον σωματοφύλακα του Γιάννη Πάνο. Τότε ήταν που ένας άντρας, 35 ετών, επιθυμούσε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας του. Το ανάστημα του ήταν ψηλό, μελαχρινός, με κόκκινα ρούχα.
Ο Δηλιγιάννης, χωρίς να γνωρίζει φυσικά τι επρόκειτο να ακολουθήσει, τον ευχαρίστησε για την ευγενική του χειρονομία και συνέχισε την πορεία του προς τη μαρμάρινη κλίμακα της βουλής. Τότε, ο άγνωστος και μυστηριώδης άντρας, με μία αναπάντεχη κίνηση, έβγαλε ένα μαχαίρι και τραυμάτισε σοβαρά τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας. Όλος ο κόσμος βρέθηκε εξαπίνης, μην έχοντας κατανοήσει τι είχε συμβεί μόλις. Μερικοί πολίτες, που απλά τύχαινε να βρίσκονται εκεί, αμέσως έσπευσαν να κινηθούν εναντίον του δράστη, όπου τον χτύπησαν βάναυσα. Από την οργή που προκλήθηκε, όπως είναι φυσικό, έσωσε τον δράστη από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα του κόσμου, ένας λοχίας της Φρουράς της βουλής. Όταν τον μετέφερε στο υπόγειο της βουλής, και τον ρώτησαν γιατί συντέλεσε αυτήν την απάνθρωπη πράξη, τότε εκείνος αποκρίθηκε χαρακτηριστικά : «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα».
Μετά από λίγο, άφησε την τελευταία πνοή του εκεί. Παράλληλα, ο Δηλιγιάννης μεταφέρθηκε αμέσως να λάβει την ιατρική περίθαλψη που επιβαλλόταν, αλλά η κατάσταση του συνεχώς επιδεινωνόταν. Χειρουργήθηκε από τρεις καθηγητές ιατρικής αλλά κατά τη διάρκεια της επέμβασης άφησε την τελευταία του πνοή. Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε η τελετή της κηδείας του, με μεγάλες τιμές όπως επιβαλλόταν προς το πρόσωπο του. Αποτελεί από του πολιτικούς που αξίζει και πρέπει να ανακαλούμε στη μνήμη μας, για το πολιτικό έργο που διετέλεσαν στη χώρα μας.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Σάνια Ράπτη, φιλόλογος
