H αίρεση των Αντβεντιστών συνδέεται άμεσα με τον William Miller, του οποίου πρωταρχικός στόχος δεν ήταν να δημιουργηθεί μια εκκλησία, αλλά πρωτίστως ήθελε να προετοιμάσει τους πιστούς για την υποδοχή του επερχόμενου Κυρίου.
Η αίρεση διαιρέθηκε και χρονολογήθηκε σε τρεις περιόδους, οι οποίες ήταν οι εξής:
- Tου ενθουσιασμού και της προσμονής για την παρουσία του Χριστού, έως το 1844
- Tης απογοήτευσης, από τη μη εκπλήρωση των προσδοκιών της, και των νέων αναζητήσεων (1844-1860)
- Tης εκκλησιαστικοποίησης της αίρεσης (1861/1863 και ύστερα)
Το προσδοκώμενο γεγονός, όπως το είχε προβλέψει ο Miller τουλάχιστον, δεν συνέβη ως προς την χρονολογική περίοδο.
Βάσει αυτού του γεγονότος, ο Miller ήταν πλέον αναγκασμένος να παραδεχτεί ότι έσφαλλε, καθώς φοβήθηκε ότι μπορεί να τον εγκαταλείψουν οι οπαδοί του. Το μοιραίο λάθος εντόπισε ο μαθητής του Samuel Snow που αργότερα τον διαδέχθηκε στην αρχηγεία
Σε μία μελέτη με τίτλο «Α seal of the Living God», υποστήριξε ότι οι Αντβεντιστές, σύμφωνα με το 7ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, είναι οι 144.000 εκλεκτοί της Αποκαλύψεως. Η ημέρα- σύμβολο για τους Αντβεντιστές είναι το Σάββατο.
Γενικότερα, τα σχετικά με τις χιλιαστικές πεποιθήσεις των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας συνοψίζονται στα εξής:
Η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού, η «Βασιλεία της Εκκλησίας», θα λάβει χώρα στον ουρανό, καθώς στη Γη θα πραγματοποιηθεί η Αιώνια Ζωή των εκλεκτών και των αγίων.
Σκοπός τους είναι η κατά γράμμα ακολουθία στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής, όπου αναφέρεται τόσο η Βασιλεία του Θεού όσο και η Βασιλεία των Ουρανών.
Ως τελικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να γεννηθεί το επιχείρημα ότι παρουσιάζεται χωρίς νόημα η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού, αφού θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί:
γιατί, άραγε, να χρειάζονται χίλια χρόνια για να διδαχθούν οι άγιοι «πόσον δικαίως ὁ Θεός ἐφέρθη» και να γνωρίσουν «ὅλην τήν σοφίαν καί τήν ἀγάπην μέ τήν ὁποίαν ὁ Θεός ἔχει ἐργασθεῖ»;
Γιατί να ονομάζεται η μεγάλη αυτή περίοδος Ημέρα της Κρίσεως, αφού όλα θα έχουν ήδη κριθεί; Η διδασκαλία τους για τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και τη Χιλιετή Βασιλεία Του είναι ξένη προς τη διδαχή της Αγίας Γραφής και δεν έχει θέση ούτε στους «Πατέρες» εκείνους τους οποίους επικαλούνται, οπότε ως αιρετική είναι απορριπτέα.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος