Διακυβέρνηση Κοινωνιών

Για να έχουμε καλή διακυβέρνηση των τόπων, θα πρέπει πρώτα, να σβήσουμε από το νου μας, όσα ξέρουμε ή όσα μας Δίδαξαν .

Θα φανεί ίσως παράλογο, αυτή η προτροπή, αφού όσα μας δίδαξαν ή μάθαμε μέσα από την τριβή μας στα κοινά, αποτελούν τους κώδικες ή τις βάσεις που κυβερνούν οι τάξεις των ανθρώπων.

Η διακυβέρνηση είναι μορφή εξουσίας όπου ξεχωρίζουν τους ανθρώπους και τους καλουπώνουν για να γίνουν μονάδες που θα παράγουν έργο, που θα είναι ωφέλιμο στους κυβερνήτες.

Αν λοιπόν οι νόμοι, οι προτροπές, η επιβολή εξουσίας, είναι κατευθύνσεις προς το ωφέλιμο, είναι απορριπτέοι, αφού δεν κατευθύνουν τους ανθρώπους προς το σωστό.

Το ωφέλιμο περικλείει τις παγίδες και τις μεθοδεύσεις όπου η επιβολή εξουσίας, γίνεται η τυραννία και πολλές φορές, γεννάει τις επαναστάσεις, που τόσο ανούσια αιματοκυλούν τα όντα, καταστρέφοντας τη μητέρα γη.

Αν λοιπόν η διακυβέρνηση είναι του ωφελίμου τότε λάθος θα πράττει, αλλά και θα δολοφονεί την μητέρα γη. Το σωστό, έχει την προτροπή στους ανθρώπους, προς την αλήθεια. Δεν χωρίζει τα όντα, σε φυλές, χρώματα, εθνικότητες, επαγγέλματα και άλλα κενόδοξα «χαρίσματα». Το σωστό γνωρίζει, πως το δικαίωμα στη ζωή, είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Η παιδεία, ο σεβασμός των όντων μεταξύ τους αλλά και στα της μάνας γης, οι νόμοι που έχουν κατεύθυνση όχι στον ευδαιμονισμό αλλά στον ευτυχησμό, είναι οι αρχές, που θα πρέπει, να στηρίζονται όχι στην διακυβέρνηση αλλά στη συγκυβερνησίας.

Ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να ονειρεύεται, γιατί τα όνειρα βγάζουν ιδεαλισμό, και ο ιδεαλισμός με τη σειρά που γεννάει ανατροπές που εκμηδενίζουν ήπια τα τυχόν λάθη. Μία κοινωνία ανθρώπων, χωρίς την τάξη, τον εχθρό δηλαδή της κοινωνία των όντων, είναι προοδευτική και βαδίζει με γρήγορα βήματα προς την κατάκτηση της τεχνογνωσίας, που στην εφαρμογή της, κάνει τους ανθρώπους να ευτυχούν.

Η ανεκτικότητα του μου και του σου, παύει να προκαλεί αλλά ουδετεροποιείται από την άναρχη συνεκτικότητα του όλου για τους όλους, και όχι για τους ολίγους. Το δίκιο είναι προέκταση της αλήθειας, και πρέπει να έχει ατοξική εφαρμογή, το ίδιο το δίκαιο, είναι η σκούπα που πρέπει να σκουπίζει τα σαθρώματα που δημιούργησε, η λάθος τακτική.

Η παιδεία είναι δικαίωμα όλων, που θα βοηθήσει περισσότερο να σκέφτεσαι παρά να γίνεται το μέσον διαχωρισμού των όντων. Ο σεβασμός είναι γέφυρα που ενώνει τους ανθρώπους και τους φέρνει πιο κοντά. Τους ενοποιεί. Αν λοιπόν Θέλουμε μια διακυβέρνηση κοινωνιών, τότε θα γυρίσουμε πίσω. Αν όμως οι άνθρωποι συγκυβερνήσουν και αφήσουν την άναρχη φύση τους θα μας οδηγήσει στους δρόμους του σωστού.

Ιωάννης Μαρίνος

Λογοτέχνης