Κάθε καλοκαίρι στο ίδιο έργο θεατές. Η Ελλάδα καίγεται, τα δάση εξαφανίζονται. Ανθρώπινες ζωές και περιουσίες χάνονται. Και εμείς απλώς παρατηρούμε κάθε χρόνο ολοένα και πιο απογοητευμένοι ρίχνοντας το «μπαλάκι» των ευθυνών ο ένας στον άλλον. Ευθύνη από την οποία έχουμε όλοι μας μερίδιο, καθώς είναι ένα συμβάν που συμβαίνει κάθε καλοκαίρι κι όμως εξακολουθούμε να μη λαμβάνουμε κανένα μέτρο προστασίας.
Γιατί καίγονται κάθε χρόνο τα δάση της Ελλάδας; Και, κυρίως, γιατί η Πολιτεία εμφανίζεται ανήμπορη να προστατέψει αποτελεσματικά το φυσικό πλούτο της χώρας, καθώς και τις περιουσίες των κατοίκων;
Η απάντηση είναι πολύπλοκη και σίγουρα δε βασίζεται σε εύκολες εικασίες και ερμηνείες, περί συνεχόμενων εμπρησμών ή «ανικανότητας» των πυροσβεστικών μηχανισμών, οι άνδρες και οι γυναίκες των οποίων, κατά γενική ομολογία, ασκούν το καθήκον τους με αυταπάρνηση, όταν οι συνθήκες το απαιτούν.
Οι άνδρες της πυροσβεστικής προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, ωστόσο η κυβέρνηση από όσο φαίνεται σφυρίζει αδιάφορα. Στην πυρκαγιά της Πεντέλης την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε αστυνομικούς να επιχειρούν με τις φλόγες. Και αυτό από μόνο του είναι ντροπή το λιγότερο.
Θα αλλάξει άραγε ποτέ η κατάσταση αυτή; Θα αναλάβει ποτέ ο καθένας από την Πολιτεία τις ευθύνες που του αναλογούν ή θα συνεχίζει να ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλον με αποτέλεσμα τα δάση και οι περιουσίες των ανθρώπων να καίγονται κάθε καλοκαίρι ασταμάτητα;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ως πολίτες αυτής της χώρας δεν νιώθουμε κανένα είδος ασφάλειας διότι πλέον είμαστε βέβαιοι ότι στην καταιγίδα θα πνιγούμε, στο χιόνι θα αποκλειστούμε και στη φωτιά θα καούμε. Συγκεντρωτικά όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια κυβέρνηση παντελώς ακατάλληλη και άκρως επικίνδυνη.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος
