Ένα σημαντικό µέρος της αρχαιοελληνικής γραµµατείας και της µυθολογίας σχετίζεται µε τους ηγεμόνες, τους ήρωες και τους θρύλους που αφορούν την αρχαία Θράκη. Αναζητώντας το έργο της αρχαίας ελληνικής γραµµατείας, θα εντοπίσει αρκετές αναφορές για τη ζωή του Ορφέα και την κατάβασή του στον Άδη.
Μια σειρά από αναφορές σε θρυλικούς βασιλιάδες όπως ο Σεύθης και ο Ρήσος, αλλά και µυθικούς ήρωες µε υπεράνθρωπες δυνάμεις, όπως ο Σπάρτακος. Οι σχετικοί μύθοι µε την αρχαία Θράκη, που ως κοινό στοιχείο τους φέρουν τους υπεράνθρωπους και γενναιόψυχους αυτούς ήρωες και βασιλείς (είτε πραγματικοί είτε µυθώδεις).
Μας αποκαλύπτουν τον πραγματικό χαρακτήρα της ψυχής των αρχαίων Θρακών, που ήταν συνυφασμένος µε την γενναία ψυχή αλλά και το ηρωικό τους θάρρος.
Τη µέχρι πρότινος «µυθική» Θράκη φαίνεται να επιβεβαιώνει (µέχρι ένα σημείο βέβαια) και η ίδια η αρχαιολογική σκαπάνη. Τα ευρήματα που ήρθαν και έρχονται συνεχώς στο φως, επιβεβαιώνουν την αμφιλεγόμενη αυτή πλευρά της αρχαίας ιστορίας.
Ήδη ορισμένες ανακαλύψεις στα εδάφη που κατά την αρχαιότητα αντιστοιχούσαν στην θρακική επικράτεια, όπως για παράδειγμα η Σευθέπολη, αλλά και το Περπερικόν. Αυτό σχετίζεται µε το αρχαίο µαντείο του Διονύσου. Έτσι, ίσως έρθει στην επιφάνεια και ένα µεγαλύτερο µέρος της Θρακικής ιστορίας. το οποίο µέχρι και σήμερα ίσως να θεωρούμε καθαρά µυθικό.
Το σίγουρο είναι ότι για τους µεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαιότητας, η Θράκη είχε έναν χαρακτήρα κατ ’εξοχήν ιερό. Η αρχαία Θράκη κατείχε µια µεγάλη πνευµατική παράδοση, ίσως την σηµαντικότερη της αρχαιότητας. Στη συνέχεια μεταδόθηκε, εκτός από τους υπόλοιπους Έλληνες και σε άλλους γειτονικούς λαούς.
Αυτός ο πολιτισµός άρχισε σταδιακά να αποδυναµώνεται από τα διάφορα γεωπολιτικά συµβάντα. Αρχικά, η Ρωμαϊκή κυριαρχία, που διαπέρασε ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο, άρχισε να παίρνει στην κατοχή της τις όποιες σημαντικές πόλεις – αστικά κέντρα των Θρακών.
Οι περισσότεροι πληθυσμοί να καταφύγουν είτε στην ύπαιθρο, είτε σε γειτονικές χώρες. Αλλά και μερικούς αιώνες αργότερα, όταν η Θράκη ως κατ’ εξοχήν από µακρινή περιοχή της Ανατολικής Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντίου, δεχόταν πρώτη τις εξωτερικές βαρβαρικές επιδροµές.
Υπήρξαν κάποιες που ουσιαστικά έφεραν και το τέλος του ήδη παρακµασµένου Θρακικού πολιτισµού. Βέβαια, το τελειωτικό χτύπημα που έφερε και το οριστικό τέλος του Θρακικού πολιτισµού, ήτανε η βαρβαρική επιδρομή των Σλάβων κατά τον 7ο µ.Χ. αιώνα, οι οποίοι αναζητώντας κυριαρχία επί των θρακικών εδαφών, ουσιαστικά αφάνισαν ό,τι είχε απομείνει από τον παλαιό θρακικό πολιτισµό.
Έτσι, συµπεραίνουµε πως η περιοχή που τους έδωσε την δυνατότητα να αναπτύξουν τον θαυμαστό αυτό πολιτισµό τους, και τον τόσο πλούσιο σε πνευματικά αγαθά, κατά ειρωνικό τρόπο, ήτανε και αυτή που καλλιέργησε και τις προϋποθέσεις για την ολοκληρωτική και τελειωτική καταστροφή του πολιτισµού τους .
Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:
Ζήσης Φυλαρίδης, Ερευνητής
