ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;

Τόσο στην αρχαιότητα όσο και στη σημερινή εποχή, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την επιστήμη για πολλά. Ένα από αυτά είναι και το θέμα της γήρανσης και πιο συγκεκριμένα του θανάτου. Θανατηφόρες ασθένειες, όπως του καρκίνου και του HIV/AIDS, ταλανίζουν αρκετό κόσμο, ο οποίος μέσω διάφορων θεραπειών προσπαθεί να τις νικήσει. Όμως είναι τόσο απλά τα πράγματα;

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιοι τρόποι που επιστήμονες, από όλον τον κόσμο, προσπαθούν να νικήσουν το θάνατο:

• Ο Ρώσος επιστήμονας, Mogul Dmitry Itskov. Αναζητάει διόδους προκειμένου να αναπτύξει την ανθρώπινη συνείδηση σε ένα λογισμικό υπολογιστή, με σκοπό την αιωνιότητα.
• Πανεπιστήμιο του Harvard. Κάποιοι επιστήμονες ανακάλυψαν το γονίδιο που προκαλεί τη γήρανση και αντέστρεψε τη λειτουργία του. Πιο συγκεκριμένα, η μείωση της διαδικασίας της γήρανσης παρατηρήθηκε στα ποντίκια.

Mogul Dmitry Itskov

Η ΓΗΡΑΝΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Ερευνητές από 14 χώρες, με επικεφαλής τη Δρα Σούζαν Άλμπερτς του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β. Καρολίνα, σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σύμφωνα με τη «Guardian», εξέτασαν τη λεγόμενη «υπόθεση του σταθερού ρυθμού γήρανσης». Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται για ένα είδος που γερνάει με ένα σχετικά αμετάβλητο ρυθμό.

«Τα ευρήματα μας υποστηρίζουν τη θεωρία ότι, αντί να επιβραδύνεται ο θάνατος, σήμερα περισσότεροι άνθρωποι ζουν περισσότερο χάρη σε μια μείωση των θανάτων στις νεότερες ηλικίες. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν βιολογικοί μάλλον, παρά περιβαλλοντικοί, παράγοντες που τελικά ελέγχουν την μακροζωία. Αν επιβεβαιωθούν οι στατιστικές, οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, όσο η υγεία και οι συνθήκες ζωής τους βελτιώνονται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η μακροζωία σε ένα ολόκληρο πληθυσμό. Παρόλα αυτά, είναι ξεκάθαρα ορατή σε όλα τα είδη μια απότομη αύξηση των θανάτων, όσο τα χρόνια περνάνε και έρχεται η γήρανση», δήλωσε ο Χοσέ Μανουέλ Αμπούρτο του Κέντρου Δημογραφικής Επιστήμης Leverhulme του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Επίσης, συμπληρώνει πως «τα ευρήματα μας επιβεβαιώνουν ότι, στους ιστορικούς πληθυσμούς, το προσδόκιμο ζωής ήταν χαμηλό, επειδή οι άνθρωποι πέθαιναν νέοι. Όμως όσο συνεχίζονταν οι ιατρικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές βελτιώσεις, το προσδόκιμο ζωής αύξανε. Ολοένα περισσότεροι άνθρωποι ζουν πολύ περισσότερο σήμερα. Όμως η πορεία προς το θάνατο σε μεγάλη ηλικία δεν έχει αλλάξει. Η μελέτη μας δείχνει ότι η εξελικτική βιολογία καθορίζει τελικά τα πάντα και, μέχρι στιγμής, οι ιατρικές εξελίξεις είναι ανίκανες να νικήσουν αυτούς τους βιολογικούς περιορισμούς».

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

«Στα Ηλύσια πεδία πήγαιναν οι άξιοι, αυτοί που δεν αξιοποίησαν τη ζωή στον Άδη και οι εγκληματίες στα Τάρταρα».

Όπως αναφέρονταν και στους νόμους του Σόλωνος, οι αρχαίοι Αθηναίοι έπρεπε να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς και τα της ταφή τους. Βέβαια, εάν κάποιος δεν τηρούσε αυτούς τους νόμους θα υπήρχαν κυρώσεις. Δηλαδή θα πλήρωνε πρόστιμο και θα έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, δηλαδή εθεωρείτο «άτιμος». Μάλιστα, θα έφτανε έως και την εξορία από την πόλη.

Όσον αφορά την αθανασία της ψυχής τάσσονταν υπέρ οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι και οι Πλατωνικοί. Όμως, σύμφωνα με τον Επίκουρο, τα δύο μέρη της ψυχής είναι φθαρτά και υλικά. «… Άρα το πιο φρικιαστικό απ’ όλα τα δεινά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας. Απλούστατα επειδή, ενόσω εμείς θα ζούμε, εκείνος θα είναι απών, ενώ, όταν θα εμφανιστεί, εμείς δεν θα υπάρχουμε. Ο θάνατος, λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση ούτε με τους ζωντανούς, ούτε με τους πεθαμένους, αφού όσο οι ζωντανοί είναι ζωντανοί δεν υπάρχει, και οι πεθαμένοι, δεν θα ζουν όταν φανεί… » (Επίκουρου, Επιστολή προς Μενοικέα, Περί Ευτυχίας).

ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Ο άνθρωπος έχει παρέμβει σε αρκετούς τομείς που, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν επιτρέπεται. Ο άνθρωπος δεν είναι κάποια ανώτερη δύναμη που να μπορεί να παραβιάσει τους νόμους της φύσης. Δεν είναι «θεός» για να μπορεί να ελέγξει φυσικές καταστάσεις, όπως είναι ο θάνατος, παρά να τις επιβραδύνει. Σε περιπτώσεις θανατηφόρων ασθενειών η επιστήμη μπορεί να νικήσει το θάνατο, με χημειοθεραπείες, φάρμακα κ.α.

Διάφορες θεωρίες, όπως αυτή του βιοκεντρισμού, υποστηρίζουν πως ο θάνατος δεν είναι τέλος και σύμφωνα με την Αρχή του Λαβουαζιέ, καμίας μορφής ενέργεια δε χάνεται. Όμως παραμένουν θεωρίες ή για κάποιους άλλους φιλοσοφίες, όπως υποστήριξε και ο φυσικός, Lawrence Krauss, για το βιοκεντρισμό. Μέχρι στιγμής η επιστήμη δεν μπόρεσε να σταματήσει τη γήρανση. Μέσω αυτής της διαδικασίας ξεκινάει η βαθμιαία επιβράδυνση του μεταβολισμού του δέρματος, που κάποια στιγμή θα επηρεάσει και τα εσωτερικά όργανα. Είναι μια εντελώς φυσιολογική διαδικασία που είναι αναστρέψιμη.

Όσο κι αν θέλει κάποιος να ζήσει, φοβούμενος το θάνατο, δε γίνεται να παραβεί τους νόμους της φύσης, σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκει, όσα χρήματα κι αν διαθέτει. Εξαιτίας της επιστήμης μπορεί να επιβραδύνει για λίγο το θάνατο στη γήρανση. Εάν όμως επιθυμούμε να έχουμε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες, ξεκινώντας από το περιβάλλον. Γιατί αυτό είναι που δίνει τη ζωή, ό,τι κι αν κάνει η επιστήμη.

Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα:

Μαρία Γερμαντζίδου, Δημοσιογράφος