Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΙΓΙΑΖ

Το μακιγιάζ είναι μία ειδική αισθητική τεχνική που έχει ως σκοπό με τη βοήθεια διαφόρων κοσμετικών προϊόντων, συνήθως έγχρωμων, να μεταβάλλει, να αλλοιώνει και να μεταμορφώνει την όψη του προσώπου, μερικές φορές και του σώματος, ανάλογα με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Μακιγιέρ ονομάζεται ο ειδικός, που θα εφαρμόσει την τεχνική του μακιγιάζ. Ο όρος μακιγιάζ είναι ξενόγλωσσος και έχει επικρατήσει διεθνώς χωρίς να μεταφράζεται. Προέρχεται από το γαλλικό ρήμα maquiller που σημαίνει μεταβάλλω, αλλοιώνω. Ο ελληνικός όρος που μπορεί να τον αντικαταστήσει είναι ο όρος ψιμυθίωση. Η ψιμυθίωση προέρχεται από το ψιμύθιο, κοινή ονομασία του ανθρακικού μολύβδου. Σήμερα που τα υλικά του μακιγιάζ είναι πάρα πολλά και η ποικιλία των χρωμάτων τους αρκετά μεγάλη, συνηθίζεται να λέγονται ψιμύθια και τα έγχρωμα υλικά και κυρίως αυτά που είναι σε μορφή σκόνης. Αυτός που εφαρμόζει την τεχνική της ψιμυθίωσης ονομάζεται ψιμυθιστής ή ψιμυθιολόγος. Σε αυτην λοιπόν την σειρά ντοκιμαντέρ θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στο μακιγιάζ από τον 5ο αιώνα π.Χ έως και σήμερα.

Από το 50 π.Χ έως τον 10ο αιώνα μ.Χ

  • Αρχαία Αίγυπτος (50 π.Χ – 100π.Χ)

Στην αρχαία Αίγυπτο τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι είχαν εφευρεθεί τα πρώτα στοιχεία κοσμετολογίας. Μάλιστα, είναι γνωστό σήμερα πώς οι Αιγύπτιοι κατείχαν το μυστικό του ανεξίτηλου μέικ-απ πριν από χιλιάδες χρόνια. Περίπου το 10.000 π.Χ., λοιπόν, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει σχεδόν κάθε είδος καλλυντικού που θα χρησιμοποιούσαμε σήμερα. Το μακιγιάζ χρησιμεύει για δύο λόγους: αφενός προβάλλει και καλλωπίζει το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του και αφετέρου προστατεύει το δέρμα από τις βλάβες του έντονου ήλιου, του αέρα και της σκόνης, χαρακτηριστικά της περιοχής που μελετάμε. Στο αιγυπτιακό μακιγιάζ παρατηρείται η έντονη μεν αλλά αρμονική ένωση των χρωμάτων και η πολύπλοκη τεχνική του. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες έκαναν χρήση καλυπτικού ανοιχτότερου τόνου από τον τόνο της επιδερμίδας τους, ώστε να μη φαίνονται οι επιπτώσεις του ήλιου, ενώ αντίθετα οι άνδρες τοποθετούσαν καλυπτικό στον ίδιο τόνο με το δέρμα τους. Το αιγυπτιακό μακιγιάζ είναι σήμερα γνωστό για τις ιδιαίτερες γωνίες στα μάτια. Έτσι, κάποιες φορές οι γραμμές στο περίγραμμα του ματιού ενώνονταν αρκετά πιο έξω από την εξωτερική γωνία του, δημιουργώντας ένα τριγωνικό σχήμα προς τους κροτάφους με τη βάση του προς τα έξω και την κορυφή του να φτάνει το τελείωμα του περιγράμματος. Το περίγραμμα το ματιών ξέρουμε ότι βαφόταν με μολυβδομετάλλευμα και νερό. Στα βλέφαρα επικρατούσε μπλε ή πράσινη σκιά με τη συνήθεια επίσης σχεδίασης έντονης πράσινης ή μπλε οριζόντιας γραμμής στη μέση του άνω βλεφάρου, η οποία σβηνόταν προς τους κροτάφους. Μαύρο χρώμα τόνιζε τα φρύδια, τα οποία βάφονταν παχιά και με καθοδική φορά προχωρώντας εξωτερικά. Τα χείλη βάφονταν με έντονο περίγραμμα δηλαδή με σκούρο καφέ ή ακόμα και με μαύρο χρώμα το οποίο έσβηνε σταδιακά προχωρώντας εσωτερικά, όπου τοποθετούσαν σκουρόχρωμο κόκκινο. Τα μάγουλα χρωματίζονταν και αυτά με σκουρόχρωμο κόκκινο, ώστε να ταιριάζουν με τα χείλη. Η βασίλισσα του Νείλου Κλεοπάτρα έχει μείνει ως ιστορικό πρόσωπο της ομορφιάς.

  • Αρχαία Ελλάδα (100 π.Χ – 5ος αιώνας)

Οι αρχαίες Ελληνίδες μακιγιάρονταν με διακριτικό τρόπo. Βασικό χαρακτηριστικό του μακιγιάζ τους ήταν η ισομετρική απόδοση των χαρακτηριστικών του προσώπου με βάση την γεωμετρική αρχή της ‘χρυσής τομής’. Με βάση αυτή την αρχή το δέρμα έπρεπε να έχει φωτεινό χρώμα, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζει την καθαρότητα της ψυχής. Για να επιτευχθεί αυτή η φωτεινότητα έκαναν χρήση του ανθρακικού μολύβδου, δηλαδή το ψυμίθιο, απλώνοντάς το στο πρόσωπο. Αυτό τοποθετούνταν με προσεκτικό τρόπο, ώστε το δέρμα να μοιάζει φυσικό και ακτινοβόλο και όχι ψεύτικο. Επίσης, στα μάγουλα και τα χείλη έδιναν έναν τόνο απαλού κόκκινου χρώματος, το οποίο έφερνε στο πρόσωπο τη χρωματική ισορροπία με το λευκό του ψιμυθιώματος, κάνοντας το ζωντανό και αληθινό. Για το κόκκινο χρώμα γινόταν χρήση χρωστικών ουσιών διαφόρων καρπών, λουλουδιών αλλά και μερικών ριζών από φυτά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το αποτέλεσμα που δινόταν στην υφή του προσώπου ήταν φυσικό. Επίσης, στα μάγουλα δίνουν χρώμα με ένα έντονο μεταλλικό χρώμα που προκύπτει από την ένωση ιωδίου και σιδήρου. Ακόμα, η περιοχή των ματιών περιγραφόταν με μια λεπτή μαύρη γραμμή, ενώ στο μαύρο βλέφαρο περνούσαν μαύρη σκιά. Οι βλεφαρίδες βάφονταν σε μαύρο χρώμα σε περίπτωση που ήταν άτονες ή προστίθετο απλά γυαλιστικό μίγμα ώστε να τους προσδώσει σταθερότητα στο σχήμα. Όσον αφορά τα φρύδια, τονίζονταν και αυτά με μαύρο χρώμα από καπνιά. Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο άσπρο του βολβού των ματιών και της μαύρης σκιάς ήταν που δημιουργούσε την αίσθηση της καθαρότητας, το βάθος του βλέμματος, τα οποία θεωρούνταν στοιχεία ανθρώπων καλών και ορθά σκεπτόμενων που αποτελούσε βασική αρχή της ηθικής φιλοσοφίας των αρχαίων Ελλήνων. Τα χείλη δεν βάφονταν με μεγάλη ένταση, επειδή το στόμα δε θα έπρεπε να τονίζεται στο βαθμό που τονίζονται τα μάτια, διατηρώντας έτσι την αρχή της ισομετρίας.

  • Αρχαία Ρώμη (2ος αιώνας μ.Χ – 3ος αιώνας μ.Χ)

Το μακιγιάζ στην αρχαία Ρώμη ήταν μέσο επίδειξης του πλούτου που με τη σειρά του συντελούσε στην κοινωνική καταξίωση. Έτσι, ως αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης, το μακιγιάζ της αρχαίας Ρώμης ήταν θα λέγαμε έντονο και βαρύ. Συγκεκριμένα, το μακιγιάζ στην αρχαία Ρώμη ήταν το ακόλουθο: Η απόχρωση του δέρματος ήταν σχεδόν άσπρη, όχι απλά φωτεινή, όπως στην περίπτωση της αρχαίας Ελληνίδας. Επίσης, τα μάγουλα ήταν ακόμα πιο έντονα χρωματισμένα, με έντονο κόκκινο χρώμα. Το ίδιο και τα μάτια, με έντονο παχύ μαύρο περίγραμμα.

Επίσης, οι βλεφαρίδες προσέθεταν στην έντονη εμφάνιση του μακιγιάζ, αφού βάφονταν έντονα ή τοποθετούνταν ακόμα και ψεύτικες. Τα φρύδια ήταν επίσης έντονα χρωματισμένα μαύρα και παχιά, τα οποία συχνά τα αποτρίχωναν και τα σχημάτιζαν βάφοντάς τα εκ νέου με μαύρο χρώμα. Στα χείλη επικρατεί το κόκκινο, έντονο χρώμα, το οποίο σχημάτιζαν με ιώδιο. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως το μακιγιάζ της αρχαίας Ρωμαίας δεν είχε κάποια προχωρημένη τεχνική.

  • Κίνα και Ιαπωνία (3ος αιώνας μ.Χ,7ος αιώνας μ.Χ – 10ος αιώνας μ.Χ)

Από την αρχαία Κίνα έως τη σύγχρονη εποχή, οι Κινέζοι έχουν ευνοήσει πάντα τις καλοσυνάτες, όμορφες και μικροσκοπικές γυναίκες με το ανοιχτόχρωμο δέρμα, τα λαμπερά μάτια και τα λευκά δόντια. Ωστόσο, το πρότυπο για την ομορφιά έχει μετατοπιστεί σε μεγάλο βαθμό σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους στην Κίνα.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των δυναστειών Qin and Han (206-220 μ.Χ.) οι γυναίκες με σκόνη στα πρόσωπά τους από λευκό μέικ-απ, τα σκοτεινά φρύδια και τη διατήρηση της μικροσκοπικής μορφής στο πρόσωπο με λεπτά χαρακτηριστικά δημιουργούσε την εικόνα μιας ισχυρής γυναικείας ομορφιάς κατά τη διάρκεια της αρχαίας Κίνας. Το πιο σέξι χαρακτηριστικό μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Qan ήταν τα χείλη της. Οι γυναίκες δημιουργούσαν σχήματα κύκλου, καρδιάς και λουλουδιών στα χείλη τους με ρουζ, το οποίο είναι παρόμοιο με το κραγιόν. Το πρότυπο για την ομορφιά ήταν ελαφρώς διαφορετικό για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια των δυναστειών Sui και Tang (618-907 μ.Χ.). Οι γυναίκες στα μάτια έβαζαν μαύρο περίγραμμα και τα φρύδια ήταν λεπτά με ανοδική πορεία προς τους κροτάφους και καλοσχηματισμένα. Τα χείλη βάφονταν κοντά και στρογγυλεμένα, ώστε να φαίνονται τρυφερά και ζωντανά. Όσον αφορά την Ιαπωνία, ακόμα και σήμερα το πρώτο που μας έρχεται στο νου όσον αφορά το μακιγιάζ είναι τα κόκκινα χείλη και το λευκό δέρμα. Το μακιγιάζ λοιπόν είχε ως βάση το λευκό και ήταν ένδειξη ομορφιάς των γυναικών αριστοκρατικής προέλευσης. Το τυποποιημένο μακιγιάζ της γκέισας έχει πάρει στοιχεία από το πολιτιστικό έθιμο του μακιγιάζ στις αρχαίες τελετές μαγείας. Το χαρακτηριστικό μακιγιάζ της γκέισας θεωρείται σύμβολο ομορφιάς: λευκή βάση σε παχιά στρώση, στα χείλη κόκκινο κραγιόν, στα μάτια και τα φρύδια επίσης κόκκινες μαζί με μαύρες αποχρώσεις. Γενικά στην Ανατολή οι γυναίκες έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στο πρόσωπό, επειδή το λευκό και υγιές δέρμα ήταν το ιδανικό πρότυπο ομορφιάς.

  • Ινδία (4ος αιώνας μ.Χ)

Στην Ινδία μια μορφή μακιγιάζ για τα μάτια είναι γνωστό ως kajal, το οποίο ήταν δημοφιλής από τους αρχαίους χρόνους. Στόχο έχει να ενισχύσει το μάτι, εφαρμόζοντάς το στην εσωτερική γραμμή του ματιού, στις βλεφαρίδες και στην εξωτερική γωνία του ματιού. Αυτό το kajal είναι κατασκευασμένο από μία μαύρη σκόνη που λαμβάνεται από μια ειδική ρίζα και τα φύλλα που ανήκουν σε ένα φυτό, το οποίο πρέπει να είναι αποξηραμένο και θα πρέπει να εφαρμοστεί με ένα ανάλογο ραβδί. Το kajal χρησιμοποιείται κυρίως από τις γυναίκες, αλλά και από ορισμένους άνδρες, ακόμη και παιδιά, ενώ έχει περάσει και στη Δύση. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι η χρήση του kajal θα μπορούσε να ενισχύσει την όρασή τους και θα τους προστατεύσει από την κακή τύχη. Το παραδοσιακό κόκκινο μικρό σημείο, που ονομάζεται «tica» ή «bindu» που σημαίνει «σταγόνα» το οποίο πολλές Ινδές γυναίκες φορούν πάνω από το μέτωπο τους είναι ένα άλλο διακοσμητικό στοιχείο που χρησιμοποιείται παραδοσιακά από τους Ινδούς. Το «bindu» γεννήθηκε για να δείξει τις μη χήρες αλλά τελικά θα χρησιμοποιηθεί τόσο από παντρεμένες όσο και από ανύπαντρες γυναίκες. Εφαρμόζεται στο κέντρο του μετώπου ανάμεσα στα φρύδια, στην περιοχή του λεγόμενου «τρίτου ματιού» σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις.

Μεσαίωνας

Το μακιγιάζ κατά την περίοδο του χριστιανικού Μεσαίωνα ήταν απαλό και διάφανο, χωρίς επιτήδευση, επειδή θεωρούταν ότι έπρεπε να προβάλλεται η φυσική λάμψη του ατόμου σε συνάφεια και με το χριστιανικό ιδεώδες που απέρριπτε τον καλλωπισμό του σώματος έναντι του καλλωπισμού της ψυχής ως ιδεολογία. Ως εκ τούτου, η προσεγμένη εμφάνιση λαμβανόταν ως κάτι το αμαρτωλό και απαγορευόταν μάλιστα για τα κατώτερα τουλάχιστον κοινωνικά στρώματα. Ιδανικό πρότυπο ομορφιάς ήταν το μακρόστενο πρόσωπο χωρίς γωνίες, επειδή το ύψος του προσώπου ήταν συνδεδεμένο με την πνευματικότητα. Επομένως, το μακιγιάζ ήταν λιτό και φυσικό και δε δημιουργούσε γωνίες στο πρόσωπο. Τα φρύδια αποτριχώνονταν είτε τελείως είτε σχηματίζοντας μια λεπτή γραμμή αποβλέποντας στον ίδιο σκοπό. Το χρώμα στο δέρμα βαφόταν διάφανο-λευκό, για να φαίνεται φυσικό. Επίσης, ελαφρά τονίζονταν τα μάτια ώστε να έχουν αμυγδαλωτό σχήμα και οι βλεφαρίδες έμοιαζαν σχεδόν ανύπαρκτες. Τόσο τα χείλη όσο και τα μάγουλα βάφονταν ελαφρά. . Η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα, αντιπροσωπεύει την εικόνα της ομορφιάς που οι γυναίκες φιλοδοξούσαν έχουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Έντονο, ωστόσο, μακιγιάζ βρίσκουμε στις γυναίκες ελευθέρων ηθών, οι οποίες χρησιμοποιούσαν κατά παράδοση υπερβολικές δόσεις καλλυντικών για να κρύψουν την ηλικία τους και να τονίσουν την ομορφιά τους. Εξαιτίας αυτής της παράδοσης, τα καλλυντικά εγκαταλείφθηκαν από την πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Γι αυτο μόνο στους ηθοποιούς επιτρεπόταν το μακιγιάζ κατά τη διάρκεια παραστάσεων.

Αναγέννηση

Στην αναγέννηση πάλι το μακιγιάζ γίνεται πιο έντονο, κυριαρχεί η τόνιση των χαρακτηριστικών.Τα μάτια σχηματίζονται σε αμυγδαλωτό σχήμα με μαύρο χρώμα, δείχνουν μεγαλύτερα και τα μάγουλα βάφονται με ένα βαθύ βυσσινί χρώμα. Τα χείλη δεν είναι τόσο έντονα είναι ελαφρώς κόκκινα. Τέλος από τον 17ο αιώνα και μετά το μακιγιάζ περνά σε δεύτερη μοίρα και η προσοχή δίνεται στην κόμμωση και το ντύσιμο. Χρησιμοποιείται μόνο πούδρα λευκή και ελαφρό μαύρο περίγραμμα στα μάτια. Το 18ο αιώνα υπάρχει μία αντιστροφή των πραγμάτων προς την υπερβολή. Στα μάγουλα τοποθετούνταν έντονο κόκκινο κυκλικά, τα φρύδια ήταν φυσικά και γυάλιζαν και τα χείλη έντονα κόκκινα. Το πρόσωπο δε, ήταν καλυμμένο με ένα παχύ λευκό στρώμα. Στα φρύδια δε γινόταν καθόλου αποτρίχωση και τα μάτια περιγράφονταν πάλι με μαύρο χρώμα.

Στην σύγχρονη εποχή.

  • Δεκαετία του ’20

Στη δεκαετία του 1920 αλλάζει αρκετά η εικόνα του μακιγιάζ. Στα μάτια χρησιμοποιούσαν σκούρες σκιές ιδιαίτερα το βράδυ, ενώ το πρωί χρησιμοποιούσαν λανολίνη για να δώσουν λάμψη. Τα φρύδια αποτριχώνονται τελείως και ξανασχηματίζονται με μολύβι σε λεπτή και καθοδική γραμμή ώστε να δίνει θλιμμένη όψη. Το στόμα σχηματίζεται μικρό με γεμάτα όμως χείλη σε κόκκινο χρώμα, όπως και το ρουζ στην ίδια απόχρωση. Μόδα της εποχής ήταν να τονίζονται οι φυσικές ελιές του προσώπου με το μολύβι των φρυδιών.

  • Δεκαετία του ’30

Το πρόσωπο σ’αυτή τη δεκαετία μοιάζει υπόλευκο με μια υποψία ρουζ το οποίο θα είναι πολύ απαλό ροζ.Τα χρώματα κραγιόν που προτιμώνται είναι έντονα κόκκινα και το σχήμα των χειλιών είναι το φυσικό περίγραμμα αλλά με πιο έντονο το άνω χείλος. Τα μάτια βάφονται μπλε ή μωβ συνήθως στις ξανθές, ενώ στις καστανές χρησιμοποιούνται καφέ χρώματα που καμιά φορά συνδυάζονταν με μωβ. Χρησιμοποιείται eyeliner στο κινητό βλέφαρο σε πολύ λεπτή γραμμή ουσιαστικά μόνο και μόνο για να γεμίσει τα κενά στις ρίζες των βλεφαρίδων. Για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται οι ψεύτικες βλεφαρίδες και τα φρύδια εδώ σχηματίζονται πάρα πολύ λεπτά ή σβήνονταν εντελώς και ξανασχηματίζονταν με μολύβι.

  • Δεκαετία του ’40

 

Στο πρόσωπο οι τόνοι που χρησιμοποιούνται είναι ακριβώς στην απόχρωση του εκάστοτε δέρματος, ή λίγο πιο ροζ ώστε να φωτίζεται. Το ρουζ είναι απαλό στην απόχρωση του κοκκινωπού ροζ. Τα μάτια είναι συνήθως βαμμένα με καφέ σκιά και μια πολύ λεπτή γραμμή eyeliner στις ρίζες των βλεφαρίδων. Το eyeliner έχει αυστηρή γραμμή και η γυναίκα που το αναδεικνύει πλήρως για εκείνη την εποχή είναι η Lana turner. Η μάσκαρα χρησιμοποιείται σε μαύρο ή καφέ χρώμα.Τα φρύδια αφήνονται στο κανονικό τους μέγεθος και τα βγάζουν ώστε να γίνουν ελαφρώς τοξωτά. Για μεγαλύτερη ένταση, συμπληρώνουν με καφέ μολύβι. Στα χείλη χρησιμοποιείται το κόκκινο χρώμα, αλλά και έντονα φούξια και πορτοκαλοκόκκινα χρώματα. Για να φαίνονται πιο γεμάτα, σχημάτιζαν το άνω χείλος λίγο πιο ψηλά απ’ το φυσιολογικό περίγραμμα.

  • Δεκαετία ’50

Πολύ σημαντική εποχή για την εξέλιξη του μακιγιάζ και της μόδας γενικότερα. Όλοι ξαφνικά προσπαθούν να μοιάσουν με ηθοποιούς του Χόλυγουντ ακόμα και στην καθημερινότητα τους. Από εκείνη την εποχή ξεκινούν τα περιοδικά να δίνουν οδηγίες μακιγιάζ ώστε να βοηθήσουν τις γυναίκες. Όλες πλέον θέλουν κόκκινα λαμπερά χείλη και ροδαλά μάγουλα. Τη δεκαετία αυτή γίνεται μόδα η παχιά και τραβηγμένη έξω απ’τα όρια του ματιού γραμμή στο eyeliner, το γνωστό «γατίσιο» σχήμα, ώστε να φαίνονται τα μάτια πιο σαγηνευτικά. Οι σκιές που χρησιμοποιούνται είναι μπλε και τυρκουάζ περλέ, ή nude αποχρώσεις. Τα χείλια βάφονται κόκκινα και αρκετά γυαλιστερά ή εντελώς ματ ώστε να φαίνονται πλούσια και ελκυστικά. Οι βλεφαρίδες εδώ έχουν την τιμητική τους. Η μάσκαρα χρησιμοποιείται ευλαβικά με πολλές στρώσεις ή τοποθετούνται ψεύτικες βλεφαρίδες. Το μακιγιάζ της εποχής αποτυπώνεται σε σταρ της εποχής πολύ χαρακτηριστικά. Ο συνδυασμός ουδέτερα μάτια λαμπερά χείλη και σαγηνευτικό βλέμμα φυσικά στην Marilyn Monroe, μακιγιάζ το οποίο επαναλαμβάνεται έως σήμερα και μένει πάντα στη μόδα. Ενώ το γενικότερο κλίμα της εποχής δηλαδή αυτή την έκρηξη θηλυκότητας, εκφράζει η Brigitte Bardot με μεγάλη επιτυχία.

  • Δεκαετία ’60

Το μακιγιάζ εκείνης της δεκαετίας είναι η βάση του σημερινού θεατρικού μακιγιάζ. Δίνεται έμφαση στα μάτια και κυριαρχεί η ένταση και η υπερβολή ακόμα και στο πρωινό μακιγιάζ. Σ’αυτή τη δεκαετία σταματάει το cat eye στο eyeliner και το έντονο περίγραμμα στα χείλη. Οι ψεύτικες βλεφαρίδες ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του μακιγιάζ που μάλιστα δεν περιορίζονταν στο άνω βλέφαρο, αλλά έμπαιναν και στο κάτω. Η βάση που χρησιμοποιείται είναι ανοιχτόχρωμη ώστε να φαίνεται χλωμό το πρόσωπο, τα χείλη είναι σχεδόν άχρωμα ή με ελάχιστο lip gloss και όλη η ένταση δίνεται στα μάτια. Όσο πιο κραυγαλέο είναι το χρώμα της σκιάς, τόσο πιο πετυχημένο θεωρείται το αποτέλεσμα. Προτιμώνται σκούρες καφέ,γκρι,πράσινες και μπλε σκιές. Το eyeliner χρησιμοποιείται σε πολύ παχιά γραμμή κατά μήκος του άνω βλεφάρου με έμφαση στην εξωτερική γωνία του ματιού αλλά και μια στενή γραμμή στο κάτω βλέφαρο που δεν ξεκινά όμως απ’την εσωτερική γωνία. Επίσης, για πρώτη φορά χρησιμοποιείται το eyeliner στην πτυχή του ματιού, κάτι που βλέπουμε σήμερα να υιοθετείται και σε πολλές πασαρέλες. Τα φρύδια δεν έχουν αυστηρό σχήμα και γίνονται πιο παχιά και ατημέλητα σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Τέλος στον εσωτερικό βλεννογόνο του ματιού τοποθετείται λευκό μολύβι ώστε να ανοίξει το μάτι.

  • Δεκαετία ’70


Η δεκαετία της disco και της περμανάντ! Αντίθετα με την προηγούμενη δεκαετία όπου τα πάντα ήταν αυστηρά και στημένα, τώρα γίνεται στροφή στο αυθόρμητο look και το φυσικό μακιγιάζ. Χρησιμοποιούσαν βάση στην απόχρωση του προσώπου χωρίς να την πουδράρουν ώστε να φαίνεται μια φυσική λάμψη. Τα μάτια είναι πολύ λιγότερο βαμμένα ενώ η μάσκαρα χρησιμοποιείται μόνο το βράδυ και τα πρωινά ελάχιστη για όγκο. Οι σκιές που χρησιμοποιούνται είναι περλέ σε πολύχρωμες αποχρώσεις, έντονα ανοιχτά χρώματα, ενώ μεγάλη απήχηση αρχίζουν να έχουν οι κρεμώδεις σκιές. Το eyeliner γίνεται μια λεπτή και διακριτική γραμμή σ’όλο το περίγραμμα του ματιού και το μαύρο αντικαθίσταται απ’το καφέ και το γκρι. Μερικές φορές δεν χρησιμοποιείται καν και στη θέση του μπαίνει γαλάζιο μολύβι. Εδώ έχουμε επίσης κάποιες φορές λευκό μολύβι στον εσωτερικό βλεννογόνο. Τα χείλια είναι βαμμένα με περλέ κραγιόν ή lip gloss, συνήθως σε αποχρώσεις του φούξια και άλλα ανοιχτά έντονα χρώματα ή εντελώς nude.

  • Δεκαετία ’80

Βρισκόμαστε στη δεκαετία του punk και της υπερβολής, σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαετία. Τα μάτια είναι βαμμένα με ροζ, γαλάζιες και λευκές σκιές που φτάνουν μέχρι το φρύδι. Το eyeliner επιστρέφει σε άνω και κάτω βλέφαρο σε παχιές γραμμές. Η μάσκαρα χρησιμοποιείται πέρα από μαύρο και σε μπλε ελεκτρίκ χρώμα. Τα ρουζ εδώ είναι φωτεινά στις αποχρώσεις του ζεστού ροζ και σκούρου κόκκινου ώστε να τονίζονται πολύ τα ζυγωματικά. Τα κραγιόν είναι ροζ,φούξια, μωβ, κόκκινα που συνδυάζονται με lip gloss και χρυσόσκονη. Επίσης χρησιμοποιούνται και neon χρώματα! Πέρα απ’ αυτά όμως, πρώτη φορά βλέπουμε και άντρες να χρησιμοποιούν μακιγιάζ! Πολλά μέλη rock συγκροτημάτων χρησιμοποιούν χλωμές βάσεις make up και eyeliner. Κάποιοι πιο εκεντρικοί χρησιμοποιούν ακόμα και κραγιόν πολύ σκούρο έως και μαύρο!

  • Δεκαετία ’90

Το μακιγιάζ των 90s είναι απλό, λιτό και nude. Απ’την πολυχρωμία της προηγούμενης δεκαετίας πάμε στην ουδετερότητα και τις γήινες αποχρώσεις. Στα μάτια χρησιμοποιείται συνδυασμός 2 σκιών, μια ανοιχτόχρωμη για να δώσει την απαραίτητη φωτεινότητα και μια σκούρη, συνήθως καφέ στην εξωτερική γωνία του ματιού ή και στην κόγχη. Το eyeliner χρησιμοποιείται για να τονίσει το βλέμμα χωρίς υπερβολές, με μια απλή λεπτή γραμμή στο κινητό βλέφαρο. Η μάσκαρα χρησιμοποιείται σε μαύρο χρώμα για να δώσει όγκο. Στα χείλη χρησιμοποιούνται απαλά καφέ χρώματα ή μόνο ένα lip gloss χωρίς χρώμα και το περίγραμμα είναι στο χρώμα των χειλιών σε απαλή γραμμή. Το ρουζ έχει μια απαλή καφεκόκκινη απόχρωση και τοποθετείται ώστε να τονίσει τα ζυγωματικά. Τα φρύδια γίνονται πάλι τοξωτά και ελαφρώς παχιά, αλλά καλοβγαλμένα.

  • Δεκαετία ’00

Από αυτή τη δεκαετία και μετά κυκλοφορεί ακόμα το απαλό make up χωρίς πολλές υπερβολές και μερικές φορές το πρόσωπο φαίνεται πέρα απ’τα μάτια σαν να μην έχει βαφτεί καν. Τα φρύδια είναι ελαφρώς τοξωτά, πιο λεπτά και καλοσχηματισμένα σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία και τα κενά τους συμπληρώνονται με καφέ μολύβι. Στα μάτια προτιμάται η καφέ σκιά και γενικά τα απαλά χρώματα σε συνδυασμό με καφέ μολύβι που σβήνει και γίνεται τύπου smokey ή με eyeliner που καταλήγει σε ένα πιο απαλό cat eye, το οποίο είναι ελάχιστα πιο έξω απ’τα όρια του ματιού. Το ρουζ είναι απαλό καφέ σε πολύ μικρές ποσότητες και τα χείλη έχουν ένα περίγραμμα στο χρώμα τους ώστε να μην είναι πολύ αυστηρό και από χρώματα πάλι χρησιμοποιούνται απαλά καφέ ή άλλα nude.

Κλείνοντας λοιπόν αυτό το όμορφο και αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ..να αναφέρουμε πως τα πρότυπα αλλάζουν συνεχώς, κάθε χρόνο ή και εξάμηνο. Οι γυναίκες πλέον δεν περιορίζονται πια από τη μόδα, μπορούν να προσαρμόσουν το μακιγιάζ, το χτένισμα και το ντύσιμο στην προσωπικότητά τους!

Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:


Έρευνα, Λία Γκούρτσα (make up artist)

Share this!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *