Κάποιοι θα έλεγαν ότι τα αστέρια είναι τα στολίδια του ουρανού. Πράγματι όταν τα παρατηρούμε θαυμάζουμε την ομορφιά που αποπνέουν και έτσι συγχρόνως μας ταξιδεύουν. Ωστόσο ο κόσμος της αστροφυσικής έρχεται να μας δείξει τις άγνωστες πλευρές τις οποίες κρύβουν όλοι αυτοί οι αστερισμοί. Για αυτό και εμείς με τη σειρά μας επιλέξαμε να αναφερθούμε στο όριο Τσαντρασεκάρ.
Ακούστε την ανάγνωση του άρθρου
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΣΑΝΤΡΑΣΕΚΑΡ
Μετά από αρκετές μελέτες διαπιστώθηκε ότι παρουσιάζεται ως ένα ανώτατο όριο της μάζας των σωμάτων, το οποίο αποτελείται από την ύλη εκφυλισμένων ηλεκτρονίων. Επιπλέον διαθέτει μια πυκνή μορφή ύλης που συντελείται από πυρήνες μέσα σε ένα νέφος ηλεκτρονίων. Ουσιαστικά το όριο Τσαντρασεκάρ είναι η μέγιστη μάζα ενός σταθερού λευκού νάνου αστέρα. Η αποδεκτή τιμή του υπολογίζεται στις 1,44 ηλικιακές μάζες. Συνεπώς, οι λευκοί νάνοι όπως αποκαλούνται, αντιστέκονται στη βαρυτική κατάρρευση κυρίως μέσω της πίεσης εκφυλισμού ηλεκτρονίων, σε σύγκριση με τους αστέρες της κύριας ακολουθίας, που αντιστέκονται στην κατάρρευση μέσω της θερμικής πίεσης.
ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΟΥΜΠΡΑΜΑΝΙΑΝ ΤΣΑΝΤΡΑΣΕΚΑΡ
Ο φημισμένος αστροφυσικός τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1983, μαζί με τον Γούλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ, για τις θεωρητικές μελέτες πάνω σε φυσικές διεργασίες που αφορούν τη δομή και την εξέλιξη των αστέρων. Μάλιστα ήταν εκείνος που ανακάλυψε το όριο Τσαντρασεκάρ, με αποτέλεσμα να δώσει το όνομά του σε αυτή την εφεύρεση. Παράλληλα προς τιμήν του ονομάστηκε και το Αστεροσκοπείο Ακτίνων-Χ Τσάντρα της NASA.
Ο ινδικής καταγωγής αστροφυσικός κατά την διάρκεια της ζωής του, ασχολήθηκε με πολλά ζητήματα όπως:
- Σύγχρονη κατανόηση της αστρικής δομής των λευκών νάνων
- Αστροδυναμική
- Κβαντική θεωρία του ανιόντος υδρογόνου
- Υδροδυναμική και υδρομαγνητική ισορροπία
- Ισορροπία ελλειψοειδών σωμάτων
- Γενική σχετικότητα
- Μαθηματική θεωρία των μαύρων τρυπών
- Θεωρία των συγκρουόμενων βαρυτικών κυμάτων
Μέσα από έρευνες του στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ανέπτυξε το θεωρητικό μοντέλο, το οποίο εξηγεί τη δομή των λευκών νάνων αστέρων και συμπεριλαμβάνει επίσης τη σχετικιστική μεταβολή της μάζας με τις ταχύτητες των ηλεκτρονίων που αποτελούν τη μάζα. Στη συνέχεια διέκρινε ότι η μάζα του λευκού νάνου δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 1,44 ηλιακές μάζες, εξού και το όριο Τσαντρασεκάρ.
Ο Σουμπραμανιάν αναθεώρησε τα μοντέλα αστροδυναμικής που πρότεινε ο Γιαν Όορτ και συνυπολόγισε τα μεταβαλλόμενα βαρυτικά πεδία για αστέρες κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Επεξεργάστηκε αυτά τα μοντέλα και στα διαστρικά αέρια, αποδεικνύοντας την ανομοιόμορφη κατανομή τους.
Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα
Μάρω Τσαούση, Δημοσιογράφος
