Ο Αμερικανός πολίτης Χένρι Άλφρεντ Κίσινγκερ, με πολλαπλές επαγγελματικές ιδιότητες στο ενεργητικό του (πολιτικός, συγγραφέας, διπλωμάτης, με ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών σχέσεων), υπήρξε επικεφαλής στον σχεδιασμό και την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) και Τζέραλντ Φορντ (1974-1977) ως «σύμβουλος» της Εθνικής Ασφάλειας (National Security Advisor) και Υπουργός Εξωτερικών. Λέγεται ότι προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Αμερικής, προέβη σε κάποιες ενέργειες, καταπατώντας δίχως κανένα ενδοιασμό τους αυστηρούς νόμους της Αμερικής, σε αρκετές χώρες ανά την υφήλιο (Ινδονησία, Λάος, Μπαγκλαντές, Κύπρος-Κυπριακό Ζήτημα, Ανατολικό Τιμόρ, Χιλή). Μάλιστα ο Αμερικανός δημοσιογράφος Christopher Hitchens, απευθύνεται με «δριμύ κατηγορώ» στο πρόσωπο του Κίσινγκερ, θεωρώντας τον, κύριο υπαίτιο για «εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και ότι θα έπρεπε να οδηγηθεί στο δικαστήριο.
Τελειώνοντας τη θητεία του στον Λευκό Οίκο, ίδρυσε την Kissinger & Associates μία διεθνούς κύρους εταιρεία συμβουλευτικού χαρακτήρα εκπροσωπώντας τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες παγκοσμίως, καθώς και εταιρείες που εμπλέκονται με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Όσον αφορά το πελατολόγιο στο οποίο επικρατεί μια άκρα μυστικότητα, οι «αιωρούμενες» φήμες αναφέρουν πως ανήκουν οι εταιρείες American Express και η Exxon Mobil. Επισήμως, μπορεί να έληξε ο ρόλος του στον Λευκό Οίκο όμως πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι κινεί τα νήματα εκ του παρασκηνίου, διευθύνοντας και επηρεάζοντας τις εξελίξεις στην «διεθνή σκακιέρα», όπως συνέβη την 11/9 και στον πόλεμο του Ιράκ επί προεδρίας Μπους.
Μάλιστα η συνεισφορά του στην «απόσυρση» των αμερικανικών στρατευμάτων από το Βιετνάμ ήταν και η αιτία να του αποδοθεί το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το έτος 1973. Στο παρελθόν, πολλάκις του έχει ασκηθεί «οξεία» κριτική για την υποστήριξη του απέναντι στα απολυταρχικά καθεστώτα (Ελλάδα-Χούντα των Συνταγματαρχών, Χιλή- Χούντα Αουγούστο Πινοσέτ) εφόσον κινούνται συμφεροντολογικώς ευνοϊκά προς τις ΗΠΑ. Οι απόψεις που ενίοτε εξέφραζε με εμφανή ζήλο, προκαλούσε «θύελλες» αντιδράσεων, αφού δεν συμμεριζόταν καθόλου τις απόψεις των νεοσυντηρητικών για την ύπαρξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την έννοια της δημοκρατίας αναφερόμενος με την χαρακτηριστική πρόταση «επικίνδυνες αφέλειες που φανερώνουν άγνοια για το πως λειτουργεί ο κόσμος».
Οι «υποτιθέμενες συνωμοσίες»
Μία ευρέως διαδεδομένη, αμφιλεγόμενη και γεμάτη συνομωσία που επικρατεί ακόμη και σήμερα’ είναι μια δήλωση του Κίσινγκερ, το έτος 1994 σ’ ένα forum, στο ξενοδοχείο της Washington, μία πηγή προερχόμενη από την Turkish Daily News. Η δήλωση ανέφερε τα εξής:
«Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθεί. Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας».
Εκτός από το περιοδικό της Λιάνας Κανέλλη- Νέμεσις, και θεωρημένο ως γνήσιο για την εγκυρότητα του, έπειτα βγήκε στη δημοσιότητα από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο και την Αυριανή. Ο Γιάννης Μαρίνος, τότε διευθυντής του περιοδικού, Οικονομικός Ταχυδρόμος ήρθε σε επικοινωνία με τον Κίσινγκερ, ο οποίος του έστειλε μια επιστολή «διάψευσης» όπως και στην Turkish Daily News από την οποία υπήρξε «διαρροή». Η εν λόγω επιστολή δημοσιεύθηκε στα Πολιτικά Θέματα. Έκτοτε η δήλωση του αυτή έλαβε διαστάσεις «συνωμοσιολογικού» χαρακτήρα ενώ συνεχίζει να αναπαράγεται στο internet και τους διάφορους ιστότοπους με ημερομηνία ότι ειπώθηκε το 1974 και όχι το 1994 όπως ανέφερε η αρχική πηγή.
Συνεχίζοντας είναι χρήσιμο να ληφθεί υπόψη η καταγραφή του ιστορικού Νιλ Φέργκιουσον, που ασχολήθηκε επί σειρά ετών, με την βιογραφία του Κίσινγκερ, βαφτίζοντας τέσσερα «είδη» συνομωσίας (παράλογη, αγγλοφοβική, αντι-κομμουνιστική, λαϊκίστικη) που είναι συνδεδεμένα με το όνομα του. Πρώτη και καλύτερη που αγγίζει και τα όρια της παραφροσύνης είναι εκείνη που σχετίζεται με την πολυσυζητημένη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και τις διάφορες «μυστικές οργανώσεις» από την ομάδα των Illuminati, έχοντας κοινό παρονομαστή την εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης σε παγκόσμια κλίμακα. Από την μια πλευρά η «αγγλοφοβική» βασίζεται στο έργο του ιστορικού Carroll Quigley, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown. Σύμφωνα μ’ αυτήν, έφερε στο φως μια δολοπλοκία των Βρετανών εναντίον της Αμερικής, η οποία σχεδιάστηκε από «συνωμότες» και ανάμεσα σε αυτούς υπήρχε και το όνομα του Άγγλου επιχειρηματία Cecil Rhodes, ο οργανισμός J.P Morgan και το αμερικανικό περιοδικό New Republic. Έτσι σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην Τροτσκιστή και θεωρητικό Lyndon LaRouche, ο σερ Κίσιγκερ δεν είναι παρά ένας «κατάσκοπος» της Μεγάλης Βρετανίας, μέλος ενός ευρύτερου δικτύου με σκοπό την «υπονόμευση» των ΗΠΑ, περιλαμβάνοντας την Κου Κλουξ Κλαν, τους Ναΐτες Ιππότες και το Chatham House (Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής).
Από την άλλη, η αντι-κομμουνιστική θεωρία φαίνεται να υποστηρίζει, ότι ο Κίσινγκερ εργάστηκε ως «πράκτορας» της Σοβιετικής Ένωσης (KGB) με το κωδικό όνομα BOR. Διαμέσου συνωμοτικών διαδικασιών κατάφερε να φθάσει στον Λευκό Οίκο και να εμπλέξει τις ΗΠΑ στον φθοροποιό πόλεμο με το Βιετνάμ «καταντώντας τον λαό της Αμερικής, έρμαιο στα συμφέροντα του Κρεμλίνου». Το καθόλα περίεργο, ότι οι Σοβιετικοί ένταξαν τον Κίσινγκερ στο «παράνομο δίκτυο ODRA», πηγάζει από ένα άρθρο του Alan Stang που δημοσιεύθηκε στο «ακροδεξιό περιοδικό» American Opinion και το οποίο είχε καταγράψει την μαρτυρία ενός Πολωνού «αποστάτη» που είχε αποκαλύψει άλλους έξι στον αριθμό διπλούς πράκτορες που «δρούσαν» στις δυτικές μυστικές υπηρεσίες, κάτι που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η τελευταία θεωρία αναφέρει ότι ο Κίσιγκερ είναι ένθερμος οπαδός της Εκκλησίας του Σατανά’ ακόμα και το όνομα του σύμφωνα με την Αριθμολογία εξάγει τον δυσώνυμο αριθμό 666. Για πολλούς θεωρείται ότι κρατάει τα σκήπτρα της υπευθυνότητας για την διεθνή εξάπλωση του ιού HIV και την «άνοδο του ισλαμικού φονταμενταλισμού» κάτι που φαίνεται πως ενστερνίζονται ο Τεξανός δημοσιογράφος Jim Marrs, o Len Horrowitz και ο David Icke.
Άννα Κβάσνιακ, Δημοσιογράφος
