Ο Σκοτ Ρίτερ είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. O William Scott Ritter Jr. είναι πρώην επιθεωρητής όπλων των Ηνωμένων Εθνών στο Ιράκ από το 1991 έως το 1998. Αργότερα έγινε κριτικός της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή.
Ακούστε την ανάγνωση του άρθρου
McMaster served as National Security Advisor from 2017 to 2018, and served as a commissioned officer in the United States Army for 34 years before retiring as lieutenant general in June 2018.
Report
Αυτό θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώξουν να επισυνάψουν την «ιερή υποχρέωση» του άρθρου 5 του Χάρτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Είναι, εν ολίγοις, μια συμφωνία αυτοκτονίας.
Έτσι θα έμοιαζε ένας πόλεμος με τη Ρωσία. Δεν θα περιοριστεί στην Ουκρανία, αλλά θα επεκταθεί στα πεδία των μαχών στα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Ρουμανία και αλλού. Θα περιλάμβανε ρωσικά πλήγματα εναντίον αεροδρομίων, αποθηκών και λιμανιών του ΝΑΤΟ σε όλο το βάθος της Ευρώπης.
Oι Ρώσοι έχουν ανώτερη ισχύ πυροβολικού, καλύτερα οχήματα μάχης και έχουν μάθει περίπλοκη χρήση μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV) για τακτικά αποτελέσματα. «Σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις βρεθούν σε έναν χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία», είπε ο ΜακΜάστερ, «θα βρεθούν σε ένα αγενές, ψυχρό ξύπνημα».
Don’t take my word for it. In 2016, then-Lieutenant General H.R. McMaster, when speaking about the results of a study – the Russia New Generation Warfare – he had initiated in 2015 to examine lessons learned from the fighting in eastern Ukraine, told an audience at the Center for Strategic and International Studies in Washington that the Russians have superior artillery firepower, better combat vehicles, and have learned sophisticated use of unmanned aerial vehicles (UAVs) for tactical effect. “Should US forces find themselves in a land war with Russia,” McMaster said, “they would be in for a rude, cold awakening.” In short, they would get their asses kicked.
Η 20ετής περιπέτεια της Αμερικής στη Μέση Ανατολή στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία δημιούργησε έναν στρατό που δεν ήταν πλέον ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο σε επίπεδο ομότιμων στο πεδίο της μάχης. Αυτή η πραγματικότητα επισημάνθηκε σε μια μελέτη διεξήχθη από την 173η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Στρατού των ΗΠΑ, την κεντρική αμερικανική συνιστώσα της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, το 2017. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένες, υπό επανδρωμένες και ανεπαρκώς οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν τη στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία.
Η έλλειψη βιώσιμης ικανότητας αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, όταν συνδυάζεται με την υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες και συστήματα πλοήγησης GPS, θα είχε ως αποτέλεσμα την αποσπασματική καταστροφή του αμερικανικού στρατού με ταχεία σειρά εάν αντιμετώπιζαν έναν ρωσικό στρατό που ήταν οργανωμένος. , εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο για να νικήσει συγκεκριμένα μια απειλή των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό – ακόμα κι αν ο στρατός των ΗΠΑ μπορούσε να σταθεί όρθιος με έναν Ρώσο αντίπαλο (κάτι που δεν μπορεί), απλώς του λείπει το μέγεθος για να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνεχή μάχη ή εκστρατεία. Η σύγκρουση χαμηλής έντασης που διεξήγαγε ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχει δημιουργήσει ένα οργανωτικό ήθος που οικοδομήθηκε γύρω από την ιδέα ότι κάθε Αμερικανική ζωή είναι πολύτιμη και ότι θα καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για την εκκένωση των τραυματιών ώστε να μπορούν να λάβουν σωτήρια ιατρική προσοχή σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα.
Αυτή η ιδέα μπορεί να ήταν βιώσιμη όταν οι ΗΠΑ είχαν τον έλεγχο του περιβάλλοντος στο οποίο διεξάγονταν οι μάχες. Είναι, ωστόσο, καθαρή μυθοπλασία σε μεγάλης κλίμακας συνδυασμένο οπλικό πόλεμο. Δεν θα υπάρχουν ιατρικά ελικόπτερα εκκένωσης που θα πετούν για τη διάσωση – ακόμα κι αν εκτοξευόντουσαν, θα καταρριφθούν. Δεν θα υπάρχουν ασθενοφόρα πεδίου – ακόμα κι αν έφταναν στο σημείο, θα καταστραφούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν θα υπάρχουν νοσοκομεία υπαίθρου – ακόμα κι αν δημιουργηθούν, θα καταλαμβάνονταν από ρωσικές κινητές δυνάμεις.
Αυτό που θα υπάρξει είναι θάνατος και καταστροφή, και πολλά από αυτά. Ένα από τα γεγονότα που πυροδότησε τη μελέτη του ΜακΜάστερ για τον ρωσικό πόλεμο ήταν η καταστροφή μιας ουκρανικής ταξιαρχίας συνδυασμένων όπλων από το ρωσικό πυροβολικό στις αρχές του 2015. Αυτή, φυσικά, θα ήταν η μοίρα οποιουδήποτε παρόμοιου σχηματισμού μάχης των ΗΠΑ. Η ανωτερότητα που απολαμβάνει η Ρωσία στις βολές πυροβολικού είναι συντριπτική, τόσο ως προς τον αριθμό των συστημάτων πυροβολικού που χρησιμοποιούνται όσο και ως προς τη φονικότητα των πυρομαχικών που χρησιμοποιούνται.
Ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί να είναι σε θέση να διεξάγει μια μάχη στον εναέριο χώρο πάνω από οποιοδήποτε πεδίο μάχης, δεν θα υπάρχει τίποτα σαν την απόλυτη αεροπορική υπεροχή που απολαμβάνει ο αμερικανικός στρατός στις επιχειρήσεις του στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο εναέριος χώρος θα αμφισβητηθεί από μια πολύ ικανή ρωσική αεροπορία και τα ρωσικά χερσαία στρατεύματα θα επιχειρούν κάτω από μια ομπρέλα αεράμυνας, την οποία δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ. Δεν θα υπάρχει ιππικό στενής αεροπορικής υποστήριξης που θα έρχεται να σώσει τα πολιορκημένα αμερικανικά στρατεύματα. Οι δυνάμεις στο έδαφος θα είναι μόνες τους.
Αυτό το αίσθημα απομόνωσης θα ενισχυθεί από την πραγματικότητα ότι, λόγω της συντριπτικής υπεροχής της Ρωσίας στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου, οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο έδαφος θα είναι κωφές, άλαλες και τυφλές σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, ανίκανες να επικοινωνήσουν, να λάβουν πληροφορίες, και ακόμη λειτουργούν καθώς τα ραδιόφωνα, τα ηλεκτρονικά συστήματα και τα όπλα παύουν να λειτουργούν.
Οποιοσδήποτε πόλεμος με τη Ρωσία θα έβρισκε τις αμερικανικές δυνάμεις να σφαγιάζονται σε μεγάλους αριθμούς. Πίσω στη δεκαετία του 1980, εκπαιδευόμασταν τακτικά να δεχόμαστε απώλειες 30-40 τοις εκατό και να συνεχίσουμε τον αγώνα, γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα της σύγχρονης μάχης ενάντια σε μια σοβιετική απειλή. Τότε, ήμασταν σε θέση να ταιριάξουμε αποτελεσματικά τους Σοβιετικούς όσον αφορά το μέγεθος της δύναμης, τη δομή και την ικανότητα – εν ολίγοις, μπορούσαμε να δώσουμε τόσο καλά, ή καλύτερα, από ό,τι είχαμε.
Αυτό δεν θα συνέβαινε σε κανέναν ευρωπαϊκό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους προτού μπορέσουν να κλείσουν με οποιονδήποτε Ρώσο αντίπαλο, λόγω των βαθιών πυρών πυροβολικού. Ακόμη και όταν κλείνουν με τον εχθρό, το πλεονέκτημα που απολάμβαναν οι ΗΠΑ έναντι των ανταρτών του Ιράκ και των Ταλιμπάν και των τρομοκρατών του ISIS ανήκει στο παρελθόν. Οι τακτικές μας δεν ανταποκρίνονται πλέον στο ίδιο επίπεδο – όταν υπάρχει μάχη από κοντά, θα είναι εξαιρετικά βίαιη και οι ΗΠΑ, πολλές φορές, θα βγουν στην πλευρά των ηττημένων.
Αλλά ακόμα κι αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να κερδίσουν την περίεργη τακτική εμπλοκή ενάντια σε ομότιμους πεζικού, απλά δεν έχουν αντίθεση με τον συντριπτικό αριθμό των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης που θα φέρει η Ρωσία.
Ακόμα κι αν τα αντιαρματικά όπλα που είχαν στην κατοχή των αμερικανικών στρατευμάτων εδάφους ήταν αποτελεσματικά ενάντια στα σύγχρονα ρωσικά άρματα μάχης (και η εμπειρία υποδηλώνει ότι μάλλον δεν είναι), τα αμερικανικά στρατεύματα απλώς θα κατακλυστούν από τη μάζα της μαχητικής δύναμης που θα τους αντιμετωπίσουν οι Ρώσοι.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες των cookies αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και βοηθώντας την ομάδα μας να καταλάβει ποια τμήματα του ιστότοπου μας θεωρείτε πιο ενδιαφέροντα και χρήσιμα.
Απολύτως απαραίτητα cookies
Το αυστηρώς απαραίτητο cookie θα πρέπει να είναι ενεργοποιημένο ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για ρυθμίσεις cookie.
Εάν απενεργοποιήσετε αυτό το cookie, δεν θα μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που επισκέπτεστε αυτόν τον ιστότοπο θα χρειαστεί να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε ξανά τα cookies.
