Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Το σχολείο είναι μέρος εκπαίδευσης μαθημάτων όσο και ένα από τα πρώτα μέσα κοινωνικοποίησης ενός παιδιού. Στις νεαρές ηλικίες μαθαίνει πράγματα βασικά για ό,τι γίνεται γύρω του. Πολλές φορές ένα παιδί αναδεικνύει ένα ταλέντο ή βρίσκει έναν τομέα τον οποίον τον ενδιαφέρει. Για πολλά παιδιά η πρώτη άμεση επαφή τους με τον αθλητισμό γίνεται στο σχολείο. Η ενέργεια που χρειάζεται να δώσουν, τα κάνει να κυριεύονται από χαρά, ένταση και ευχαρίστηση. Όμως πολλές φορές μένουν σε αυτά.

Θα μπορούσατε να σκεφτείτε πως θα ήταν εάν όλα τα παιδιά μάθαιναν κανόνες και τακτικές από μικρή ηλικία; Πόσα ταλέντα θα μπορούσαν να βγουν; Ακόμα και πόσο διαφορετική θα ήταν η νοοτροπία ενός μέσου φιλάθλου; Η εκπαίδευση της αθλητικής φιλοσοφίας από μικρή ηλικία αποτυπώνει μια εικόνα υγιούς φιλάθλου ή αθλητή. Όταν έχεις μάθει το τι συμβαίνει μέσα σε έναν αγώνα, γιατί, πως, κλπ σε συνδυασμό με την προσωπική εμπειρία χρόνων με τον σωστό τρόπο, όσο και την συμπεριφορά, αυτό φτιάχνει έναν σωστό άνθρωπο.

Το κομμάτι του αθλητισμού είναι τεράστιο καθώς μέσα από μια ομάδα, μπορείς να την δεις ως υποκοινωνία και να καταλάβεις το πως λειτουργεί. Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Μπορούμε να σκεφτούμε πως η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι είτε φίλαθλοι ομάδων είτε θεατές αθλημάτων. Κατά τα χρόνια έχουν γίνει πολλά δυσάρεστα γεγονότα. Μέσω ερευνών, έχει αποδειχθεί πως υπάρχει τεράστια πτώση χουλιγκανισμού σε πολλές χώρες λόγω ενός ιδιαίτερου και αποτελεσματικού συστήματος.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε την ανάγνωση του άρθρου

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ…

Σε αρκετές χώρες έχει εφαρμοστεί ένα σύστημα το οποίο διαφοροποιείτε από το δικό μας. Δίνει περισσότερο προσωπικό χρόνο στα παιδιά, τα εκπαιδεύει να είναι σε μία ομάδα και έμμεσα τους δημιουργεί μία λογική συμπεριφορά θεατή και φιλάθλου. Το πρόγραμμα είναι το εξής:
Στις 7:30 πηγαίνουν στο σχολείο και ξεκινούν την προπόνηση. Στις 9:00 το κάθε παιδί θα είναι έτοιμο και μπανιαρισμένο έτσι ώστε να ξεκινήσει τα μαθήματά του. Μετά από τις 9 μέχρι και τη 1:30 το μεσημέρι τα παιδιά κάνουν τα μαθήματά τους και στη συνέχεια τρώνε. Από τις 3 το μεσημέρι μέχρι και τις 5 όλοι μελετούν και στη συνέχεια επιστρέφουν στο σπίτι τους.

Με αυτό τον τρόπο τα απογεύματα των παιδιών είναι ελεύθερα και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Παράλληλα σε αρκετές χώρες δίνονται αθλητικές υποτροφίες, οι οποίες έχουν ισχύ με ανάλογες μαθησιακές επιδόσεις. Με αυτό τον τρόπο ένα παιδί αναπτύσσεται και στους δύο τομείς. Πλην αυτού, δίνει την δυνατότητα στα παιδιά-αθλητές να αναδείξουν τον εαυτό τους σε ομάδες και να έχουν το ανάλογο αθλητικό μέλλον.

… ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην δική μας πλευρά το σύστημα είναι διαφορετικό και γνωστό σε όλους. Στην χώρα μας, ένα παιδί ξεκινάει το σχολείο στις 8 το πρωί και τελειώνει στις 2 το μεσημέρι. Σε αυτό το διάστημα το μόνο που κάνει είναι μαθήματα… Στη συνέχεια γυρίζει σπίτι του, όπου και πρέπει να διαβάσει, να κάνει το μπάνιο του, να φάει και στη συνέχεια να κάνει τα φροντιστήριά του. Είναι ταλαιπωρία τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς, ενώ και τα έξοδα ακόμη είναι πολλά.

Κάπως έτσι οι ευκαιρίες και η θέληση μειώνονται. Η διάθεση ενός παιδιού να ασχοληθεί με ένα άθλημα, του οποίου οι προπονήσεις γίνονται προς το τέλος της ημέρας, δεν είναι και η καλύτερη. Μοιάζει περισσότερο με εξαναγκασμό και παρακράτηση της ξεκούρασης παρά με απασχόληση και ευχαρίστηση. Πολλά παιδιά στην εφηβεία παρατάνε τον αθλητισμό για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι το ότι βλέπουν και οι ίδιοι πως δεν θα προχωρήσουν και δεν αναπτυχθούν ενώ ο δεύτερος είναι η αντίδραση-αγανάκτηση.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αν δούμε πως το σύστημα του εξωτερικού εφαρμόζεται σε μερικά ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα ενώ στο εξωτερικό σε δημόσια και ιδιωτικά μπορούμε πολύ απλά να δούμε αίτια για πολλά πράγματα. Πολλοί απορούν γιατί ο αθλητισμός δεν πηγαίνει μπροστά, γιατί δεν βγάζουμε νέα ταλέντα. Ένα μέρος της απάντησης έχει δοθεί. Η πίεση για τους καλούς βαθμούς, στερεί την δυνατότητα της πλήρους ανάπτυξης αθλητικών ικανοτήτων και αφαιρεί και τον ανάλογο χρόνο. Παράλληλα δεν παίρνει τα κατάλληλα ερεθίσματα από ένα μέρος που βρίσκεται ένα σημαντικό κομμάτι της ημέρας του σε μικρή ηλικία. Όταν πολλά πράγματα γίνονται μέσω μιας συγκεκριμένης και λεπτής σειράς ακολουθιών και δεν υπάρχει η δυνατότητα δημιουργικότητας και ελευθερία ανάπτυξης μη μαθησιακών ικανοτήτων τότε υπάρχει και η πίεση.

Επίσης ένα άλλο ερώτημα είναι το οποίο λύνεται και αυτό σε ένα σημείο είναι το εξής: “Γιατί γίνονται τόσο έντονα σκηνικά χουλιγκανισμού στην Ελλάδα;”. Η έλλειψη αθλητικής παιδείας όσο και ο τρόπος εκμάθησης της δημιουργούν λάθος οπαδικά πρότυπα. Όταν δεν έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι μία ήττα, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και γενικώς, τότε σου βγαίνει μεγάλος θυμός και “θολώνει” το μυαλό σου.

Θεόδωρος Βαφειάδης, Αθλητικογράφος

Share this!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *