ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
Για να εφαρμοστεί ένα κοινό πολιτικό σύστημα που θα ορίζει την αρμονία της ανθρώπινης Φυλής, πρέπει πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι άνθρωποι να είναι έτοιμοι να ζήσουν μέσα σε αυτό, γνωρίζοντας όχι μόνο τα δικαιώματα τους αλλά πρώτα γνωρίζοντας τις υποχρεώσεις τους και τις ευθύνες που θα διέπουν το άτομο σε αυτό το σύστημα.
Φυσικά το να εφαρμοστεί ένα οποιοδήποτε τέτοιο σύστημα υπό τις υπάρχουσες συνθήκες είναι από δύσκολο έως ανέφικτο, γιατί είναι αδύνατον σ’ αυτή την χρονική στιγμή να ενωθεί ο πλανήτης Γη, σε μία ενιαία παγκόσμια συνείδηση που θα έχει ως σκοπό την ευτυχία και την ευημερία του πλανήτη.
Κι αυτό γιατί με τις υπάρχουσες συνθήκες υπάρχει τεράστιος αριθμός αρνητικών στοιχείων που εμποδίζουν την ανθρωπότητα να λειτουργήσει σε ατομικό επίπεδο και κατ’ επέκταση και σε συλλογικό.
Εάν λοιπόν φανταστούμε τον πλανήτη Γη να έχει ξεπλύνει όλη τη «βρωμιά» που δυσκόλευε την ανάπτυξή της και να ξεκινάει από την αρχή μία καινούργια πορεία, τότε μπορούμε να πούμε πως το κοινό πολιτικό σύστημα που θα εφαρμοστεί θα έχει την τύχη να ευδοκιμήσει πολύ ευκολότερα αφού κάθε άρνηση θα έχει εξαλειφθεί και το ανθρώπινο γένος, έχοντας πλέον μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, θα μπορέσει επιτέλους να φτάσει ανεμπόδιστο στην κατάκτηση της διαγαλαξιακής Σοφίας που διέπει το σύμπαν.
Με λίγα λόγια, το κοινό πολιτικό σύστημα που ονειρεύομαι για την αρμονία της ανθρώπινης Φυλής δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί τώρα. Πιστεύω πως είναι ήδη αργά για να επανακάμψει, όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή δεν την αφήνουν.
Όσον αφορά το σύστημα, που θα ήθελα να λειτουργεί έχοντας ως πρότυπο την πολιτεία του Πλάτωνα με μία μικρή παραφθορά. Φυσικά θα διοικούν οι Άριστοι με ισονομία, ισοδικία, ισοπολιτεία.
Ο πολίτης θα πρέπει από τη γέννησή του μέχρι την ενηλικίωσή του να διαποτίζεται με το αίσθημα της αγάπης και του σεβασμού πρώτα προς τον ίδιο του τον εαυτό και κατά συνέπεια προς το περιβάλλον του, είτε αυτό είναι οι συνάνθρωποι του είτε η ίδια η φύση.
Όταν ο άνθρωπος από μικρός διαπαιδαγωγηθεί για ν’ αγαπάει και να σέβεται οτιδήποτε τον περιβάλλει, τότε λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για την τέλεια πολιτεία όπου δεν θα υπάρχουν ούτε στρατοί ούτε αστυνομίες αφού κανείς δεν θα τολμά να βλάψει το συνάνθρωπό του ή την φύση όχι από φόβο, και αυτό είναι το σημαντικότερο πιστεύω, αλλά από σεβασμό και εκτίμηση στην Ελευθερία του συνανθρώπου του. Μία τέτοια Πολιτεία λοιπόν όπως εγώ την φαντάζομαι είναι ο ορισμός της λέξης ΟΥΤΟΠΙΑ, τουλάχιστον για τη δεδομένη χρονική στιγμή.
ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ΤΟΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
Τον άνθρωπο τον ονειρεύομαι, να σπάει τα δεσμά της ύλης
και σε αλλοτινούς και παράξενους κόσμους να ταξιδεύει.
Τη γνώση να γυρεύει και όταν θα τη βρει, πίσω να την φέρει
σε όλους, για να την δώσει δίχως ανταμοιβή.
Τον άνθρωπο τον θέλω, να είναι απαλλαγμένος από κάθε απληστία
και από πλεονεξία, σε λάθος μονοπάτια να μην τον οδηγούν.
Να είναι απελευθερωμένος από το άγχος της βίωσης και από τη ρουτίνα,
που τόσο πολύ χρόνο σπαταλάει και αγωνιεί, το σήμερα να βγει.
Τον άνθρωπο τον ονειρεύομαι, να είναι γεμάτος από αγάπη
και συμπόνια για τους διπλανούς του, να έχει τρυφερότητα,
για κάθε πλάσμα αυτής της γης και να μιλάει μαζί τους,
χωρίς κάποιο έξω να αφήσει όταν τον ενοχλεί.
Τον άνθρωπο τον θέλω, να νιώθει το μεγαλείο του βουνού όταν το αντικρίζει,
να ακούει το ψιθύρισμα του ανέμου και το παλλόμενο τραγούδι τής θάλασσας
και να καταλαβαίνει την αγωνία των δέντρων, όταν με κόπο προσπαθούν
κάτω από τον ήλιο να σταθούν.
Τον άνθρωπο λοιπόν, τον ονειρεύομαι θνητό και όχι αθάνατο,
για να μπορεί να καταλαβαίνει πόσο ωραία είναι η ζωή που ορίστηκε να ζήσει.
Τον θέλω ελεύθερο στο νου και στην καρδιά, να μην δειλιάζει στις προκλήσεις
και να τιμά τη δύναμη που τον γέννησε, που όταν τον θέλει κοντά της να γυρίσει,
τον κύκλο του να κλείσει, χωρίς να φοβηθεί για ότι θα αφήσει σε τούτη τη ζωή.
Ιωάννης Μαρίνος
Λογοτέχνης
