Τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, δημιουργώντας ήχους, μέσω σωματικής επαφής, αλλά και μέσω της χρήσης της γλώσσας του σώματος. Φωνητικά, τα δελφίνια επικοινωνούν χρησιμοποιώντας υψηλούς ήχους κλικ και σφυρίχτρες. Κάθε δελφίνι επικοινωνεί σε ένα ελαφρώς διαφορετικό φωνητικό βήμα που επιτρέπει στα υπόλοιπα να καταλάβουν ποιο δελφίνι μιλάει. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ιδιαίτερα όταν ταξιδεύουν σε αγέλες που περιέχουν πολλά δελφίνια και πιθανόν μία μητέρα να χάσει το παιδί της ή δύο φίλοι να μη μπορούν να βρουν ο ένας τον άλλον.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η γλώσσα του σώματος είναι επίσης σημαντική για τα δελφίνια και την επιβίωσή τους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποδείξει διάφορα πράγματα, όπως ένα κοντινό αρπακτικό, να ενημερώσει τα άλλα δελφίνια ότι έχει βρει φαγητό, να υποδείξει το επίπεδο φυσικής τους κατάστασης και την προοπτική τους για έναν σύντροφο ζευγαρώματος, μεταξύ άλλων.
Ο ΗΧΟΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ
Ο ηχοεντοπισμός είναι ένα βιολογικό σόναρ που χρησιμοποιείται από δελφίνια και άλλα θαλάσσια θηλαστικά για τον εντοπισμό αντικειμένων στο περιβάλλον τους. Ο ηχοεντοπισμός λειτουργεί δημιουργώντας ήχους υψηλού ή χαμηλού τόνου και μετρώντας το χρόνο που χρειάζονται αυτοί οι ήχοι για να αναπηδήσουν από κοντινά αντικείμενα και να επιστρέψουν στον οικοδεσπότη. Με τη χρήση ηχοεντοπισμού, τα δελφίνια μπορούν να προσδιορίσουν πόσο μακριά είναι ένα αντικείμενο, σε ποια κατεύθυνση ταξιδεύει, αν είναι πάνω ή κάτω από αυτά, πόσο μεγάλο είναι και αν είναι ένα πυκνό ή κοίλο αντικείμενο. Αυτή τους η ικανότητα είναι ζωτικής σημασίας για τα δελφίνια, καθώς η όρασή τους είναι συχνά περιορισμένη κάτω από το νερό και πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίζουν τρόφιμα και να αποφεύγουν απειλές, ιδίως αφού ταξιδεύουν στον, μερικές φορές, κατάμαυρο ωκεανό.
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Τα δελφίνια χρησιμοποιούν μια ποικιλία διαφορετικών σημάτων της γλώσσας του σώματος για να επικοινωνούν μεταξύ τους και να διατηρούν την παρατήρηση του περιβάλλοντός τους ισχυρή. Μερικά από αυτά τα σήματα περιλαμβάνουν το κατασκοπευτικό άλμα, το χαστούκι ουράς, το άλμα και το άλμα και χτύπημα μεταξύ τους.
ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟ ΑΛΜΑ
Το κατασκοπευτικό άλμα ή spy hopping συμβαίνει όταν ένα δελφίνι εμφανίζεται μερικώς πάνω από το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκθέτοντας το κεφάλι του και κρατώντας τα μάτια του ελαφρώς πάνω ή κάτω από το νερό, ώστε να μπορεί να παρατηρήσει το περιβάλλον του. Το spy hopping πιστεύεται ότι χρησιμοποιείται για να τα προστατεύει από τους θηρευτές και να κρατά το δελφίνι σε εγρήγορση σχετικά με όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον του.
ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΒΑΤΡΑΧΟΠΕΔΙΛΑ
Το χαστούκι της ουράς συμβαίνει όταν ένα δελφίνι σηκώνει την ουρά του ή τα πτερύγια έξω από το νερό και το χτυπά δυνατά στο νερό δημιουργώντας έναν δυνατό θόρυβο. Το χαστούκι ουράς/βατραχοπέδιλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξει επιθετικότητα, να προειδοποιήσει τα κοντινά δελφίνια για έναν πιθανό κίνδυνο και ως ένδειξη παιχνιδιάρικης επικοινωνίας μεταξύ των δελφινιών.
Η ερμηνεία του σήματος αυτού, εξαρτάται από το πόσο δυνατά και επαναλαμβανόμενα το δελφίνι χτυπά την ουρά του ή τα πτερύγια στο νερό. Τα δελφίνια έχουν, επίσης, εκπαιδευτεί από τους ανθρώπους να χαστουκίζουν τις ουρές/ βατραχοπέδιλά τους ως έναν τρόπο επικοινωνίας μιας συγκεκριμένης επιθυμίας ή ανάγκης, όπως η επιθυμία να φάνε ή να παίξουν.
ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ
Τα δελφίνια είναι εξαιρετικά κοινωνικά πλάσματα και μέρος της επικοινωνίας τους περιλαμβάνει φυσική επαφή μεταξύ τους. Η σκληρή πρόσκρουση ή φόρτιση μπορεί να είναι ένα σημάδι επιθετικότητας, όπως για να αποκρούσει κάποιο δελφίνι τα ανταγωνιστικά δελφίνια κατά τη διάρκεια περιόδων ζευγαρώματος. Το ελαφρύ χτύπημα ή το άγγιγμα μπορεί να υποδεικνύει μια φιλική χειρονομία αγάπης ή μια συγκεκριμένη επιθυμητή απάντηση.
Τα δελφίνια παρατηρείται, συχνά, να πηδούν έξω από τον ωκεανό. Το άλμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ως παιχνιδιάρικη χειρονομία, όταν ένα δελφίνι θέλει να επιδείξει τη νεανικότητά του, όσο και ως τρόπος για να προσέξει τους πιθανούς θηρευτές στο βάθος. Το άλμα μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιηθεί ως τρόπος εξοικονόμησης ενέργειας, καθώς απαιτεί λιγότερη ενέργεια το να πηδήξει στον ωκεανό απ’ ότι το να κολυμπά συνεχώς σε αυτόν.
Ηρακλής Τάσσης, Δημοσιογράφος
