Είναι γνωστό ότι ο χώρος του μηχανοκίνητου αθλητισμού και συγκεκριμένα της Formula 1κάθε σεζόν φέρνει συγκινήσεις και θέαμα. Φτάνει μόνο να θυμηθεί κανείς το φινάλε της περσινής σεζόν για να καταλάβει το μεγαλείο του συγκεκριμένου αθλήματος.
Μετά από 1.240 γεμάτους αδρεναλίνη γύρους στη περσινή σεζόν της Formula 1, δεν υπήρχε τίποτα που να χωρίζει τον Λιούις Χάμιλτον και τον Μαξ Φερστάπεν. Για πρώτη φορά από το 1974 και τους Εμερσον Φιτιπάλντι-Κλέι Ρεγκατσόνι ένα δίδυμο οδηγών της Formula 1 μπήκε στο τελευταίο Grand Prix της σεζόν σε απόλυτη ισοβαθμία με 369.5 βαθμούς. Έτσι, στην σκληρή μάχη που έδωσαν μεταξύ τους οι δυο οδηγοί ο Ολλανδός κατάφερε να επικρατήσει στο τέλος παρά το γεγονός πως ο Βρετανός προηγούταν στο μεγαλύτερο μέρος του Grand Prix. Αποτέλεσμα του αγώνα ήταν ο Φερστάπεν να κατακτήσει το πρωτάθλημα της F1 δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τέλος στο σερί συνεχόμενων πρωταθλημάτων του Χάμιλτον.
Πάμε να θυμηθούμε σε ποιες άλλες περιπτώσεις το πρωτάθλημα κρίθηκε στο τελευταίο Grand Prix
Ακούστε την ανάγνωση του κειμενου
1974
Μέχρι το περσινό πρωτάθλημα,σε κανένα άλλο δύο οδηγοί δεν είχαν πάει στην απόλυτη ισοβαθμία κορυφής στον τελευταία αγώνα. Εξαίρεση αποτέλεσαν το 1974, οι Έμερσον Φιντιπάλντι και Κλέι Ρεγκατσόνι, οι οποίοι πάλεψαν για τον παγκόσμιο τίτλο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο Φιντιπάλντι που οδηγούσε το μονοθέσιο της McLaren τερμάτισε τέταρτος και κατέκτησε τον τίτλο, καθώς ο Ελβετός ήταν απογοητευτικός στην 11η θέση και εκτός βαθμολογίας.
1976
Δύο χρόνια αργότερα, ο Νίκι Λάουντα, όντας τρεις βαθμούς μπροστά από τον Τζέιμς Χαντ οδηγήθηκε στο τελευταίο Grand Prix που έγινε στο Φούτζι της Ιαπωνίας. Στον δεύτερο γύρο ο Λάουντα εγκατέλειψε λόγω της επικινδυνότητας των έντονων καιρικών συνθηκών. Ο Χαντ τερμάτισε στη τρίτη θέση και με τους 4 βαθμούς που πήρε, τον προσπέρασε και έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής!
1981
Το 1981 οι Νέλσον Πικέ και Κάρλος Ρόιτμαν με έναν βαθμό διαφορά υπέρ του Ρόιτμαν μπήκαν στην πίστα του Λας Βέγκας. Ο Ρόιτμαν τερμάτισε στην όγδοη θέση, ο Πικέ στην πέμπτη και με το «δίποντο» αυτό πέτυχε την απόλυτη ανατροπή.
1983
Ο Πικέ πρωταγωνίστησε και σε ένα «θρίλερ» δύο χρόνια μετά. Στην Νότιο Αφρική, ο Αλέν Προστ πήγε με δύο πόντους μπροστά από τον αντίπαλό του. Ο Βραζιλιάνος πιλότος έπρεπε πάλι να κάνει την ανατροπή όπως και το 1981. Και απλά το ξαναέκανε. Η Ρενό του Προστ στον 35ο γύρο παρουσίασε πρόβλημα στο τούρμπο, έμεινε εκτός αγώνα και η τρίτη θέση έφτανε και περίσσευε στον Πικέ για να πανηγυρίσει τον δεύτερο τίτλο της καριέρας του.
1984
Σε ένα άλλο θρίλερ, ο Aλέν Προστ στο τελευταίο Grand Prix που έγινε στην Πορτογαλία έπρεπε να καλύψει διαφορά 3.5 βαθμών από τον ομόσταβλό του Νίκι Λάουντα. Ο Προστ θα νικήσει στο Εστορίλ , θα πάρει 9 βαθμούς αλλά ο Λάουντα θα τερματίσει δεύτερος και με τους 6 βαθμούς, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής για μισό πόντο!
1994
Μία άλλη συγκλονιστική μονομαχία ήταν και εκείνη του 1994. Μίκαελ Σουμάχερ vs Nτέιμον Χιλ. Ένας πόντος διαφορά, με τον Γερμανό μπροστά πριν το τελευταία Grand Prix στην Αυστραλία. Στον 35ο γύρο οι δύο οδηγοί θα τρακάρουν, με πολλούς να ρίχνουν την ευθύνη στον Σουμάχερ αλλά μικρή σημασία είχε, καθώς ο τίτλος κατέληξε στα χέρια του Γερμανού, αφού το +1 παρέμεινε μέχρι το τέλος.
1997
Ακρως δραματικός ήταν το φινάλε του πρωταθλήματος της Formula 1 του 1997. Ο Μίκαελ Σουμάχερ μπήκε στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Χερέθ της Ισπανίας με έναν βαθμό μπροστά από τον Ζακ Βιλνέβ. Ο Σουμάχερ ήταν μπροστά από τον Καναδό 48 γύρους πριν το τέλος, όταν ο Ζακ Βιλνέβ «βούτηξε» στα φρένα και πέρασε μισό σώμα μονοθέσιου τον Γερμανό. Τότε ο Σουμάχερ χτύπησε ηθελημένα τον αντίπαλό του, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να βγει εκτός πίστας και να δει τον αγώνα του να καταστρέφεται. Την ίδια στιγμή, ο Καναδός συνέχισε, τερμάτισε 3ος και κατέκτησε το πρώτο, και μοναδικό, πρωτάθλημα της καριέρας του στη Formula 1. Η FIA τιμώρησε τον Σουμάχερ με μηδενισμό στο πρωτάθλημα και, μοιραία, έχασε και τη 2η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
2007
Για πρώτη φορά, οι διεκδικητές στο τελευταίο Grand Prix είναι τρεις. Ραϊκόνεν, Αλόνσο και Χάμιλτον. O Xάμιλτον ήταν μπροστά με 107, δεύτερος ο Αλόνσο με 103 και τρίτος ο Ραϊκόνεν με 100. Οι δύο οδηγοί της McLaren έκαναν τα αδύνατα…δυνατά (3ος ο Αλόνσο, 7ος ο Χάμιλτον) και ο Ραϊκόνεν με το δεκάποντο της πρώτης θέσης τους άφησε δεύτερους, ένα πόντο μακριά από την κορυφή, κατακτώντας ο ίδιος το πρωτάθλημα!
2008
Την επόμενη χρονιά ο Χάμιλτον είναι ξανά πρώτος έναν αγώνα πριν το φινάλε. Επτά πόντους μπροστά από τον Μάσα, στο grand prix της Βραζιλίας. Ο Βρετανός θα ξεκινήσει τέταρτος ενώ ο οδηγός της Φεράρι, από την pole position. Ο Μάσα έμεινε πρώτος μέχρι το φινάλε και για να κατακτούσε τον παγκόσμιο τίτλο, έπρεπε ο Χάμιλτον να τερματίσει έκτος ή σε κάποια χειρότερη θέση. Μέχρι τον τελευταίο γύρο ήταν 6ος, όμως κατάφερε να περάσει τον 5ο Γκλοκ και να πανηγυρίσει τον τίτλο για έναν βαθμό!
2010
Στο τελευταίο Grand Prix του Άμπου Ντάμπι, Φέτελ και Αλόνσο ήταν οι κύριοι διεκδικητές του Πρωταθλήματος, με τον Ισπανό να είναι το φαβορί. Ωστόσο, ο Ισπανός έχασε τον παγκόσμιο τίτλο για τέσσερις βαθμούς εξαιτίας της λάθος στρατηγικής των μηχανικών της Φεράρι.
2016
Στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στο Άμπου Ντάμπι, οι δύο οδηγοί της Μερσεντές Χάμιλτον και Ρόσμπεργκ ξεκίνησαν από τις δύο πρώτες θέσεις και τερμάτισαν στις ίδιες. Η πρώτη θέση όμως δεν αρκούσε στον Χάμιλτον καθώς για να στεφθεί για Τρίτη συνεχόμενη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής έπρεπε ο ομόσταβλός τους να τερματίσει σε θέση εκτός βάθρου. Εφόσον αυτό δεν συνέβη, ο Ρόσμπεργκ πανηγύρισε την κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος, κάτι το οποίο είχε πετύχει κι ο πατέρας του ο Κέκε Ρόσμπεργκ το 1982.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μπάμπης Χαραλαμπίδης, Δημοσιογράφος
