Η γάτα ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.
Η γάτα ως σύμβολο στις αρχαίες κουλτούρες
Οι Ρωμαίοι τη θεωρούσαν σύμβολο ανεξαρτησίας, ενώ στην Ινδία γάτες εμφανίζονται στα έπη της Μαχαμπχαράτα και της Ραμαγιάνα, με τον θεό Ίντρα να μεταμορφώνεται σε γάτα.
Στην Περσία υπάρχει ο θρύλος της δημιουργίας της περσικής γάτας, ως ανταμοιβής στον ήρωα Ρουστούμ από μάγο τη ζωή του οποίου είχε σώσει. Στην Κίνα, η θεά Λι-Σου (σχετιζόταν με τη γεωργία) συχνά απεικονιζόταν ως γάτα, ενώ ένας αρχαίος μύθος έλεγε ότι οι θεοί όρισαν τις γάτες ως επιστάτες του κόσμου, δίνοντάς τους μάλιστα τη δύναμη της ομιλίας – αλλά οι γάτες προτιμούσαν να τεμπελιάζουν και να παίζουν, και το είπαν στους θεούς, παραχωρώντας την ομιλία στους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι όμως, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τους θεούς, οπότε και οι γάτες διατήρησαν ένα σημαντικό καθήκον, το να κρατούν τον χρόνο, διατηρώντας έτσι την τάξη.
Στην Ιαπωνία η γάτα εκπροσωπεί το έλεος και την καλή τύχη, καθώς κάποια στιγμή, σύμφωνα με τον θρύλο, έσωσε τη ζωή ενός αυτοκράτορα.
Θεά Μπαστέτ
Αν σε ένα μέρος του κόσμου η γάτα λατρεύτηκε όπως πραγματικά της αξίζει αυτό ήταν η Αρχαία Αίγυπτος.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν ούτως ή άλλως διάφορα ζώα για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Για παράδειγμα τα σκυλιά εκτιμήθηκαν για την ικανότητά τους να προστατεύουν και να κυνηγούν, αλλά οι γάτες θεωρήθηκαν ιερές. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι γάτες ήταν μαγικά πλάσματα, ικανά να φέρουν καλή τύχη στους ανθρώπους με τους οποίους ζούσαν μαζί.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τη θεά Μπαστέτ προστάτιδα των θηλυκών, του σπιτιού, της κατοικίας, των γατών, της ευχαρίστησης και της καλής υγείας. Προστάτευε τα νοικοκυριά από κακά πνεύματα και ασθένειες που μπορεί να επηρεάσουν γυναίκες ή παιδιά. Όπως και άλλες αρχαίες θεότητες, η θεά είχε επίσης ουσιαστικό ρόλο στη μετά θάνατον ζωή.
Κατά την Τρίτη Ενδιάμεση Περίοδο της Αιγύπτου, οι άνθρωποι άρχισαν να απεικονίζουν τη θεά ως εξημερωμένη γάτα ή γυναίκα με κεφάλι γάτας.
Ο Χριστιανισμός και η δαιμονοποίηση της γάτας
Οι μαύρες γάτες θεωρηθήκαν ζώο του διαβόλου και τις αποκήρυξε η εκκλησιά. Πίστευαν ότι η μαύρη γάτα είναι ένας δαίμονας μεταμφιεσμένος που προσπαθεί να κόψει την πρόσβαση ενός ατόμου προς την πόρτα του παράδεισου.
Κατά το Μεσαίωνα οι μαύρες γάτες καίγονταν στην πυρά όπως και οι μάγισσες επειδή πίστευαν ότι είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Πολλές φορές μάλιστα καίγονταν στη φωτιά αφού πρώτα τις είχαν δέσει σε ένα ξύλο. Αν κάποιο άτομο περνούσε από δρόμο που τον είχε διασχίσει μαύρη γάτα και δεν πάθαινε τίποτα, τότε πίστευαν ότι αυτός ήταν υπό την προστασία του διαβόλου. Όμως, αν εκείνος χτυπούσε απαλά τη γάτα τρεις φορές, τότε η κακοτυχία έφευγε.
Οι γάτες, όποιο και αν είναι το χρώμα τους, δεν είναι γρουσούζες. Είναι υπέροχα πλάσματα που θέλουν αγάπη και αγκαλιά.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαρίλη Μπουφίδου, Δημοσιογράφος
