Σαν σήμερα το 1902 γίνεται η πρώτη τραγωδία στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Το 1902 είχε προγραμματιστεί ο αγώνας ανάμεσα στις Εθνικές ομάδες της Σκωτίας και της Αγγλίας στο πλαίσιο του «British Home Championship». Μέχρι εκείνη την εποχή, έδρα της Σκωτίας ήταν το γήπεδο της Celtic στη Γλασκώβη. Η αιώνια αντίπαλος της Celtic, η Rangers επιθυμούσε να μετατρέψει το δικό της γήπεδο σε επίσημη έδρα της εθνικής ομάδας της χώρας. Για τον λόγο αυτό στις αρχές του 20ου αιώνα έγιναν πολλά βελτιωτικά έργα στο «Ibrox Park». Ένα από τα σημαντικότερα ήταν η κατασκευή μιας νέας εξέδρας στη δυτική πλευρά του γηπέδου, ώστε να αυξηθεί η χωρητικότητά του. Ωστόσο, οι νέες κερκίδες που κατασκευάστηκαν ήταν από ξύλο, ένα συνηθισμένο υλικό για εκείνη την εποχή. Μετά την ολοκλήρωση των έργων, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Σκωτίας, ενέκρινε ως κατάλληλο το «Ibrox Park».
Στις 5 Απριλίου ορίστηκε ο αγώνας ανάμεσα στις δύο εθνικές ομάδες. Το παιχνίδι είχε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς ήταν η πρώτη φορά που και οι δύο ομάδες απαρτίζονταν από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Παρά την κακοκαιρία που έπληττε για περίπου μια εβδομάδα την πόλη της Γλασκώβης, ο κόσμος απτόητος ήταν παρών στο σημαντικό παιχνίδι. Χωρίς να υπάρχουν επίσημες καταγραφές, υπολογίζεται ότι εκείνη την ημέρα, περίπου 70.000 φίλαθλοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση. Το ματς ξεκίνησε κανονικά και ο κόσμος ζητωκραύγαζε για την ομάδα του. Στο 51 λεπτό λεπτό του αγώνα συνέβη το μοιραίο. Η ολοκαίνουρια ξύλινη εξέδρα δεν άντεξε το βάρος των οπαδών και κατέρρευσε μέρος της. Η βροχή των προηγούμενων ημερών είχε φουσκώσει και «μαλακώσει» τα ξύλινα στηρίγματα, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια τεράστια τρύπα και εκατοντάδες άνθρωποι να πέσουν στο κενό από ύψος 15 περίπου μέτρων. Οι περισσότεροι πέθαναν ακαριαία, ενώ άλλοι από τα χαλάσματα που τους καταπλάκωσαν. Δύο άτομα υπέστησαν καρδιακή ανακοπή από σοκ. Μερίδα φιλάθλων, πανικόβλητη μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να διακοπεί για σχεδόν 20 λεπτά.
Η αστυνομία αντιλήφθηκε αμέσως το γεγονός, αλλά δεν συνειδητοποίησε το εύρος της καταστροφής. Αποφάσισε τελικά να μη διακόψει τον αγώνα, φοβούμενη ότι θα επικρατούσε γενικευμένος πανικός και ο αριθμός των νεκρών θα αυξανόταν. Ο αγώνας έληξε ισοπαλία 1-1. Όλοι όμως θυμούνται εκείνη την αναμέτρηση για διαφορετικό λόγο.
Μετά το τέλος του αγώνα επικράτησε πανικός. Οι νοσοκομειακές υποδομές της Γλασκώβης δεν ήταν σε θέση να περιθάλψουν τους σχεδόν 600 τραυματίες. Τα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων υποδέχτηκαν όσους τραυματίες μπορούσαν, ενώ ακόμη και οι αστυνομικοί εκτελούσαν χρέη νοσοκόμων. Στο σημείο της τραγωδίας, το ιατρικό προσωπικό αντίκρισε πρωτόγνωρες εικόνες. Για τη μεταφορά των τραυματιών, χρησιμοποιήθηκαν ως φορεία τα μεγάλα κομμάτια ξύλου που είχαν αποκολληθεί από την κερκίδα. Τις επόμενες ημέρες η Γλασκώβη θύμισε βομβαρδισμένη πόλη.
Για τη μεταφορά των τραυματιών, χρησιμοποιήθηκαν ως φορεία τα μεγάλα κομμάτια ξύλου που είχαν αποκολληθεί από την κερκίδα, όπως βλέπουμε σε ζωγραφιά εποχής.
Στις 3 Μαΐου 1902 πραγματοποιήθηκε ο «επαναληπτικός» αγώνας ανάμεσα στις δύο εθνικές, στο «Villa Park» στο Μπέρμιγχαμ, όπου τα έσοδα του αγώνα δόθηκαν ως αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων.
Η «καταστροφή στο Ibrox» στις 5 Απριλίου του 1902 ήταν η πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική τραγωδία. Δεν ήταν όμως η μοναδική στο συγκεκριμένο γήπεδο. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1961 δύο άτομα έχασαν τη ζωή τους στις σκάλες εξόδου του Ibrox. Στο ίδιο σημείο τραυματίστηκαν σοβαρά αρκετοί φίλαθλοι το 1967 και το 1969. Η μεγαλύτερη όμως τραγωδία συνέβη στις 2 Ιανουαρίου 1971, όταν μετά από το «ντέρμπι της Γλασκώβης», οπαδοί ποδοπατήθηκαν στις σκάλες με αποτέλεσμα να πεθάνουν 66 άτομα.
Θεόδωρος Βαφειάδης, Αθλητικογράφος
