Θα αναλύσουμε διατροφικές μελέτες και έρευνες μακροζωίας από τη σύγχρονη ιατρική, την προέλευση και διαδρομή της διατροφής της ανθρωπότητας (τη Γένεση) στην Παλαιά Διαθήκη, τη μυθολογία, τον Ιπποκράτη τους διάφορους διάσημους γιατρούς στην αρχαιότητα έως την μοναστηριακή διατροφή και νηστεία.Ας δούμε πρώτα την διαδρομή της διατροφής μας από την ημέρα της ύπαρξης του ανθρώπου έως σήμερα.
Η διατροφή σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη
Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν αναφέρεται στην “Γένεσης”, όνομα που ελήφθη από τον 4ο στίχο του Β’ Κεφαλαίου του βιβλίου της παλαιάς διαθήκης αυτού στο οποίο και αναγράφεται η γένεση του κόσμου, ο ουρανός, η γη, η θάλασσα, τα ζώα της θαλάσσης, τα ζώα της στεριάς, τα ερπετά, η φύση και ο άνθρωπος.
Το βιβλίο της Γένεσης θεωρείται, από τους θεολόγους, ως το αρχαιότερο συστηματικό “ιστορικό” βιβλίο καθώς αναφέρεται σε θεμελιώδη γεγονότα που παρατίθενται με μια αλληλουχία ενοτήτων.
Εδώ ακριβώς, θέλω να τονίσω ότι βλέπουμε μόνο το ιστορικό κομμάτι και όχι το θρησκευτικό.
Βάση της Γένεσης, η Διατροφή του ανθρώπου στον παράδεισο:
Γεν. 1,29.30
Και είπε ο Θεός: Δέστε, σας έδωσα κάθε χορτάρι που κάνει σπόρο, που είναι επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης, και κάθε δέντρο, που έχει μέσα του καρπό, δέντρο που κάνει σπόρο• αυτά θα είναι σε σας για τροφή, και σε όλα τα ζώα τής γης, και σε όλα τα πουλιά τού ουρανού, και σε κάθε ερπετό που σέρνεται επάνω στη γη, και έχει μέσα του ψυχή που ζει, έδωσα κάθε χλωρό χορτάρι για τροφή. Και έγινε έτσι..
Εδώ βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δεν έτρωγε ζώα αλλά και τα ζώα δεν έτρωγαν ζώα, μόνο χόρτα γι’ αυτό υπήρχε και αρμονία μεταξύ τους.
Η διατροφή του ανθρώπου μετά το προπατορικό αμάρτημα, γνωστό ως το μήλο του Αδάμ και της Εύα.
Γεν. 3,17 . 18. 19
Και στον Αδάμ είπε: Επειδή υπάκουσες στον λόγο της γυναίκας σου, και έφαγες από το δέντρο, από το οποίο σε είχα προστάξει λέγοντας: Μη φας απ’ αυτό, καταραμένη [να είναι] η γη εξαιτίας σου· με λύπες θα τρως [τους καρπούς] για όλες τις ημέρες τής ζωής σου·
αγκάθια δε και τριβόλια θα βλαστάνει σε σένα· και θα τρως το χορτάρι του χωραφιού·
με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί [σου], μέχρις ότου επιστρέψεις στη γη, από την οποία πάρθηκες· επειδή, γη είσαι και σε γη θα επιστρέψεις.
Διατροφή του ανθρώπου, μετά τον κατακλυσμό του Νώε όπου αναφερόμαστε σε παγκόσμια πλημμύρα.
Γεν. 9,3 .4
κάθε τι που κινείται, το οποίο ζει, θα είναι σε σας για τροφή· μέχρι το χλωρό χορτάρι, σας έδωσα τα πάντα· κρέας, όμως, με τη ζωή του, με το αίμα του, δεν θα φάτε·
Ο άνθρωπος ήταν συλλέκτης, μετά γεωργός και μετά κυνηγός όπως αναφέρεται στην Γένεση, στην εποχή των παγετώνων όπου μάλλον μετά ξεκίνησε η παγκόσμια πλημμύρα, κατακλυσμός του Νώε. Οι γεωλογικές αυτές συνθήκες δεν άφηναν περιθώρια στον άνθρωπο να εγκατασταθεί κάπου μόνιμα αλλά να ζει μια νομαδική ζωή, άρα ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει την τροφή του ήταν το κυνήγι άγριων ζώων και ψαριών και η συλλογή φυτών και καρπών από τα δέντρα.
Η διατροφή κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με έρευνες.
Μετά από την παλαιά διαθήκη, συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον χώρο που ζούμε Ελλάδα / Ευρώπη μελετώντας επιστημονικές έρευνες, ανακάλυψα ότι σύμφωνα με την Daily Mail, οι ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου μελέτησαν ξανά κείμενα αρχαίων γιατρών και φιλοσόφων και εντόπισαν σημεία που αποδεικνύουν ότι θεωρούσαν τη γεύση ως βασικό δείκτη της θρεπτικής αξίας των τροφίμων. Αντιλαμβάνονταν το φαγητό ως το κλειδί για την επίτευξη ισορροπίας της υγείας του σώματος και κατ’ επέκταση τη γεύση ως σημαντική για τη βελτίωση των ιαματικών ιδιοτήτων των τροφίμων.
Οι συντάκτες της σχετικής έκθεσης από το Έξετερ αναφέρουν μάλιστα πως ορισμένοι γιατροί είχαν συγγράψει συνταγές μαγειρικής. Για παράδειγμα, ο Γαληνός θεωρούσε ότι η διατροφή αποτελεί ένα από τα τρία βασικά συστατικά της ιατρικής επιστήμης, μαζί με τη φαρμακευτική αγωγή και τη χειρουργική επέμβαση».
Ας δούμε πως ξεκίνησαν όλα αυτά στην μυθολογία και τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.
Ο Ασκληπιός ήταν ο Θεός της Ιατρικής που λατρευόταν σε όλο τον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιότητα. Από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη», αναφέρεται ότι ο Απόλλων ήταν ζηλότυπος θεός και δυσαρεστήθηκε ιδιαίτερα όταν αποκάλυψε ότι η ερωμένη του επρόκειτο να παντρευτεί ένα θνητό. Κατόπιν τιμώρησε την ερωμένη του καίγοντάς την. Πριν αποτεφρωθεί εντελώς, η Κορώνη, μητέρα του Ασκληπιού, ο Απόλλωνας διέσωσε το έμβρυο που έφερε στη μήτρα της, από τις φλόγες. Ο νεογέννητος Ασκληπιός χρειαζόταν κάποιον για να τον μεγαλώσει. Έτσι ο Απόλλωνας σκέφθηκε το σοφό κένταυρο Χείρωνα, μια άλλη ενδιαφέρουσα θεραπευτική μορφή της ελληνικής μυθολογίας. Ο Χείρων ήταν ο δάσκαλος που δίδαξε τη θεραπευτική τέχνη στον Ασκληπιό.
Η ημερομηνία γέννησής του ανάγεται στα 1247 π.Χ., στην αρχαία Τρίκκη (σημερινά Τρίκαλα) όπου ιδρύθηκε ‘’το αρχαιότατο και επιφανέστατο Ασκληπιείο’’ του αρχαίου εκείνου κόσμου (Στράβων θ’ 437). Πιθανώς κατά τον 7ο αιώνα π. Χ., λόγω της μεγάλης του προσφοράς στο ανθρώπινο γένος, θεοποιήθηκε από τους ανθρώπους και πέρασε στον μύθο και την ιστορία. Τα Ασκληπιεία ήταν ιερά και τόποι λατρείας του ήρωα, ιερού ιατρού και θεραπευτή θεού Ασκληπιού. Ήταν στην πραγματικότητα τα πρώτα νοσοκομεία ή μάλλον συγκροτήματα κτιρίων υγείας και σχολές μάθησης θεραπείας, όχι μόνο του ελληνικού χώρου αλλά και όλου του δυτικού πολιτισμού και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην ελληνική ευρύτερη περιφέρεια για πολλούς αιώνες,
Σήμερα γνωρίζουμε ότι έχουν αναφερθεί σε γραπτές πηγές ή/και έχουν βρεθεί αρχαιολογικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη περίπου 320 Ασκληπιείων στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Σύμφωνα όμως με άλλες πηγές, τα Ασκληπιεία στον αρχαίο κόσμο ξεπερνούσαν τα 500.
Από αρχαίες γραπτές μαρτυρίες και αρχαιολογικά ευρήματα γνωρίζουμε σήμερα ότι τα Ασκληπιεία, επενδυμένα με τις μυθολογικές, ιδεολογικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις για την υγεία των προγόνων μας, προσέφεραν αυτό που λέμε σήμερα «ολιστική φροντίδα υγείας». Η ασθένεια εθεωρείτο ως ένα αποτέλεσμα πολύπλοκων και αρνητικών αλληλεπιδράσεων περιβαλλοντικών, κοινωνικών, ψυχολογικών, πνευματικών, συναισθηματικών και φυσικών παραγόντων και η φροντίδα υγείας φαίνεται να στόχευε στην εξομάλυνση των συγκρούσεων και στην αποκατάσταση της αρμονίας. Ανάμεσα στους παράγοντες αυτούς, είχαν ως επικουρική βοήθεια την ιατρική επέμβαση, διατροφική, χειρουργική ή φαρμακευτική.
Έτσι, έζησαν και διέπρεψαν σημαντικές προσωπικότητες, που συνέβαλαν με το έργο τους στη γέννηση της ιατρικής επιστήμης.
Θα ήθελα να αναφέρω μερικούς από αυτούς διότι είναι πολύ σημαντικοί για την εξέλιξη της διατροφής μας.
Ο Αίνειος (6ος – 5ος αι. π.Χ.) ήταν γιατρός από την Κω, πιθανόν αδερφός του Ιπποκράτη, παππού του ομώνυμου διάσημου γιατρού. Έζησε ως την εποχή των Περσικών Πολέμων και ανήκε στη σχολή των Ασκληπιαδών της Κω.
Ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης (5ος π.Χ αιώνας) κατάγονταν από τον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς φυσικούς φιλοσόφους και ιατρικούς θεωρητικούς της αρχαιότητας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πειρίθους. Ορισμένοι πιστεύουν ότι υπήρξε μαθητής του Πυθαγόρα και ενδέχεται να είχε γεννηθεί το 510 π.Χ.
Ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός (495 π.Χ. – 435 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας πυθαγόρειος φιλόσοφος, ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικός, μηχανικός, εφευρέτης, γιατρός, μουσικός και ποιητής. Γεννήθηκε στον Ακράγαντα, δεύτερη, ως προς τον πλούτο και την δύναμη, πόλη της Σικελίας στην Κάτω Ιταλία.
Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης (περίπου 480 – 410 π.Χ.), ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος. Ήταν ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της ιωνικής φυσικής, ο κατεξοχήν “φυσιολόγος”, με την αρχαιότερη και τη νεότερη σημασία του όρου, δηλαδή φυσικός επιστήμονας και γιατρός. Είχε γεννηθεί στην Απολλωνία της βόρειας Κρήτης και ήταν μαθητής του Αναξιμένους.
Ο Φιλόλαος ο Κροτωνιάτης (470 π.Χ. – 385 π.Χ.) καταγόταν από τον Κρότωνα ή τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας. Ήταν σύγχρονος του Σωκράτη και θεωρείται ο ιδρυτής της θεωρίας “περί των αριθμών” των Πυθαγορείων φιλοσόφων. Υπήρξε μετέπειτα διδάσκαλος και συνεχιστής της Πυθαγορείου αδελφότητος.
Ο Ιπποκράτης (Κως 460 π.Χ. – Λάρισα 377 π.Χ.) θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της Ιατρικής. Αναφέρεται ως ο πατέρας της σύγχρονης Ιατρικής και σε αναγνώριση της συνεισφοράς του ως ο ιδρυτής της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής.
Ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. – 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας, ενώ θεωρείται και γιατρός της εποχής του. Γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, στη βόρεια περιφέρεια της κλασικής Ελλάδας. Σε ηλικία 17 ετών εισήλθε στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παρέμεινε έως τα 37 του έτη. Εκεί συνδέθηκε με τον ίδιο τον Πλάτωνα, τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές.
Ο Ηρόφιλος ο Χαλκηδόνιος, γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα της Μικράς Ασίας γύρω στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Η ακμή της δράσης του τοποθετείται στην Αλεξάνδρεια του 300 π.Χ. Είχε στενές σχέσεις με τη φημισμένη στην Αρχαιότητα ιπποκρατική ιατρική σχολή της Κω. Εκεί είχε σπουδάσει με δάσκαλο το φημισμένο στην εποχή του Πραξαγόρα, του οποίου η διδασκαλία τον επηρέασε βαθιά.
Ο Ερασίστρατος ο Κείος ήταν από τους πιο φημισμένους γιατρούς και ανατόμους της αρχαιότητας. Γεννήθηκε στην Ιουλίδα της Κέας ή στην Κω ή στη Χίο ή στη Σάμο. Κατά τον Πλίνιο ήταν εγγονός του Αριστοτέλη από την θυγατέρα του την Πυθία.
Διοσκουρίδης: Ο Πατέρας της Βοτανολογίας και της Φαρμακολογίας
Ο Κλαύδιος Γαληνός (Πέργαμος, 129 – Ρώμη, 199) …
Με αυτόν τον τρόπο , μπορούμε να πούμε ότι οι γιατροί στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν μόνο οι εμπνευστές της περίφημης μεσογειακής διατροφής όπου ζούσαν απλωμένοι στην Μεσόγειο, δηλαδή στην μεγάλη Ελλάδα / magna crecia όπως την αποκαλούν και οι Λατίνοι / Ιταλοί, κάτι το οποίο και την αιτία αυτής της ονομασία. Οι γιατροί αυτοί, αξιοποίησαν την πλούσια γεύση των τροφίμων για τη θεραπεία των ασθενών τους, όπως αποκαλύπτει το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Έξετερ.
Η σχετική μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Journal of Ethnopharmacology.
Μάλιστα και ο πρώτος Σεφ Μάγειρας της ιστορίας ήταν ο Αρχέστρατος ο Συρακούσιος!
Η ενασχόληση με τη μαγειρική είναι μια αγαπημένη συνήθεια για πολλούς, που την χρησιμοποιούν άλλοι για τη διεκπεραίωση μιας απλής συνταγής και άλλοι για να παρουσιάσουν ένα μικρό έργο τέχνης, στο πιάτο. Λίγοι γνωρίζουν ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν οι πρώτοι που μελέτησαν ενδελεχώς την έννοια της απόλαυσης του φαγητού. Η εφεύρεση της λέξης «γαστρονομία» (δηλαδή κανόνες του… στομαχιού, από τις λέξεις γαστήρ και νόμος) ανήκει στον πρώτο σεφ της ιστορίας, στον Συρακούσιο Αρχέστρατο.
Ο Κλαύδιος Γαληνός όπως ανέφερα πριν, ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Ο Γαληνός πήγε στη Ρώμη όπου θεράπευσε τον αριστοτελικό φιλόσοφο Εύδημο, την στιγμή που κανένας ιατρός δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει. Αυτό ικανοποίησε τόσο τον Εύδημο που σύστησε τον Γαληνό στους αριστοκρατικούς κύκλους και τον έκανε πασίγνωστο. Η φήμη του Γαληνού έφτασε ως τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο και τον συμβασιλέα Λεύκιο Ονήρο που έκαναν τον Γαληνό επίσημο ιατρό της αυλής τους! Ο Γαληνός έδωσε πολλές διαλέξεις και έγραψε πολλά βιβλία.
Έτσι μεταδόθηκε η μεσογειακή θεραπευτική διατροφή όπου αξιοποίησαν την πλούσια γεύση των τροφίμων για τη θεραπεία των ασθενών τους πέρα από την Ρώμη. Η γνώση και οι συνταγές ταξίδεψαν και στην ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στο Βυζάντιο / Κωνσταντινούπολη όπου μετά την πτώση της Πόλης μεταφέρθηκαν στο Άγιο Όρος. Οι εναπομείναντες Έλληνες που παρέμειναν στην Πόλη, δημιούργησαν την πολίτικη κουζίνα.
Πολλές φορές αντιγράφουμε μυστικά μακροζωίας από άλλους λαούς, και ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τελευταίες μελέτες, οι μοναχοί στο Άγιο Όρος ζούνε πολύ περισσότερο από τα 90 έτη.
Τα προβλήματα καρδιάς δεν ξεπερνούν το 10%, η υψηλή πίεση είναι άγνωστη λέξη, ενώ η άνοια έχει να εμφανιστεί πολλά χρόνια σε κάποιο μοναχό. Σχεδόν το 90% των μοναχών την τελευταία δεκαετία, πεθαίνουν από φυσιολογικά αίτια και σε βαθιά γεράματα.
Τα μυστικά της μοναστηριακής διατροφής.
Η μοναστηριακή διατροφή δεν είναι μόνο αυτό που αποκαλούμε Μεσογειακή Δίαιτα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Διατροφή.
Τρέφονται με ψάρια, δεν χρησιμοποιούν βούτυρο, παρά μόνο ελαιόλαδο. Καθημερινά καταναλώνουν μεγάλες μερίδες λαχανικών και φρούτων, πάντα εποχιακών. Ενώ ο μύθος ότι το ψωμί παχαίνει, καταρρίπτεται αφού τα ποσοστά παχυσαρκίας στο Άγιο Όρος είναι μονοψήφια, με τις ποσότητες ψωμιού που καταναλώνονται να είναι λογικές.
Άσκηση και ύπνος
Δεν πηγαίνουν γυμναστήριο, ούτε έχουν personal trainer, αλλά όλες τις χειρωνακτικές εργασίες και τις γεωργικές, τις κάνουν οι ίδιοι. Επίσης, περπατούν πολύ. Το βράδυ κοιμούνται νωρίς, την ώρα δηλαδή που ο ύπνος είναι πραγματικά ωφέλιμος.
Κοινωνικότητα
Μπορεί να είναι μοναχοί, αλλά υπάρχουν ώρες μέσα στην ημέρα που όλα γίνονται από κοινού. Όπως η ώρα του φαγητού. Έρευνες έδειξαν πως η συνύπαρξη με άλλους μας χαρίζει έως και δέκα χρόνια ζωής.
Βυζαντινή ώρα
Οι μοναχοί έχουν διαφορετικά ωράρια από εμάς. Για παράδειγμα, δεν γευματίζουν ποτέ μετά τις 6 το απόγευμα. Ενώ ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί.
Δεν έχει σημασία μόνο τι τρώμε, αλλά επίσης πότε και πόσο τρώμε προκειμένου να εξασφαλίσουμε πως θα έχουμε την σωστή ανάλογη ενέργεια που χρειαζόμαστε για να αποδώσουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ο καρδιολόγος κ. Σπύρος Παπαϊωάννου κάνει λόγο και για τα ευρήματα των εξετάσεων στις οποίες έχει υποβάλει πολλούς μοναχούς. «Η καθαρότητα των εξετάσεων αλλά και η καθαρότητα η οποία διαπιστώνεται κατά την οργανική εξέταση των μοναχών είναι μοναδικές» δηλώνει. «Έχει προκαλέσει εντύπωση το γεγονός ότι, ενώ δεν έχουν τις δικές μας ανέσεις στην καθημερινότητα, οι οργανισμοί, τουλάχιστον από την εξέταση του καρδιαγγειακού συστήματος, είναι πολύ περισσότερο υγιείς και πολύ περισσότερο ψυχικά και σωματικά ενεργοί και δραστηριοποιημένοι σε σχέση με των κοσμικών, που μπορεί να έχουν την ποσότητα αγαθών, αλλά πολλές φορές στερούνται την πνευματική αλλά και τη συναισθηματική ισορροπία που έχουν οι Αγιορείτες πατέρες».
Όσον αναφορά τις μελέτες που έχουν γίνει για τη διατροφή τους,
«Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το μέτρο, η ισορροπία και η εγκράτεια στον τρόπο διαβίωσης, στην ποιότητα ζωής, στην καθημερινότητα, στη λήψη τροφής, παίζουν σπουδαιότατο ρόλο. Η ασκητική ζωή και οι χειρωνακτικές εργασίες δημιουργούν στον άνθρωπο μια διαρκή και μόνιμη ευεξία και αναζωογόνηση του ψυχικού και σωματικού οργανισμού».
Μάλιστα, όπως λέει, η μοναστηριακή διατροφή είναι εύκολο να εισέλθει στην καθημερινότητά μας «αρκεί να υπάρχει θέληση».
«Μπορούμε στην καθημερινότητά μας να τηρούμε με κάποιον τρόπο τη νηστεία που τηρούν και εφαρμόζουν οι Αγιορείτες πατέρες. Δηλαδή Τετάρτη και Παρασκευή να αποφεύγουμε ζωικά λίπη, να τρώμε κυρίως όσπρια, λαχανικά, φρούτα, τις υπόλοιπες ημέρες να τηρούμε την υψίστης σπουδαιότητας συμβουλή για μικρά συχνά γεύματα, να αποφεύγουμε την τροφή πριν από τον ύπνο και να προσπαθούμε να κάνουμε μια κάποια άσκηση και φυσική δραστηριότητα, μακριά από την καθιστική ζωή. Γενικότερα, να ακολουθούμε μια ισορροπημένη διατροφή».
Αρα «Ο άνθρωπος χρειάζεται όλες τις ουσίες, όλες τις βιταμίνες και να τρώει από όλα με μέτρο. Αυτή την ισορροπία έχουν βρει οι μοναχοί και γι’ αυτό πολλά από τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον γενικό πληθυσμό σχεδόν δεν τους αγγίζουν».
Αναφερόμενος στα οφέλη της μοναστηριακής διατροφής σε ομιλία του ο Γέροντος Επιφανίου στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αθηροσκλήρωσης, συνοψίζει τα εξής:
– Μειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων στο αίμα.
– Βοηθά στην καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης.
– Προστατεύει από την οστεοπόρωση και διάφορους τύπους καρκίνου.
– Διαθέτει αντιγηραντικές ιδιότητες.
– Ευνοεί την καλύτερη λειτουργία του εντέρου.
– Μακροζωία. Οι περισσότεροι μοναχοί πεθαίνουν μετά τα ογδόντα πέντε έως ενενήντα πέντε. Οι θάνατοι από τα εβδομήντα έως τα ογδόντα πέντε λίγοι. Υπάρχουν όμως και αρκετοί μοναχοί που πεθαίνουν μετά τα ενενήντα πέντε και αρκετές περιπτώσεις μοναχών οι οποίοι ζουν περισσότερο και από εκατό χρόνια.
– Καλή φυσική κατάσταση.
– Ισορροπημένη ψυχοσωματική κατάσταση, ευεξία.
– Ελαχιστοποίηση των ποσοστών θανάτου από καρκίνο στομάχου και πνευμόνων επειδή οι μοναχοί δεν καπνίζουν.
– Ανύπαρκτη σχεδόν η περίπτωση του καρκίνου παχέος εντέρου. Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, μόνο ένας μοναχός πέθανε από καρκίνο του παχέος εντέρου.
– Είναι σπάνια η περίπτωση του καρκίνου του προστάτη.
– Χαμηλό ποσοστό καρδιολογικών περιστατικών, καθώς επίσης και όλων των παθήσεων που έχουν άμεση σχέση με την καρδιά, δηλαδή πίεση, αρτηριοσκλήρυνση, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια κλπ.
Στην διαδρομή της διατροφής του ανθρώπου, βλέπουμε ότι τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί, τα όσπρια και το ελαιόλαδο είναι εξαιρετικά σημαντικά. Αυτό που στην διατροφολογία και στην ιατρική λένε ισορροπημένη διατροφή, για να κρατάμε το Ph μας στην βάση.
Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:
Έρευνα, Γεώργιος Μαραντίδης, διατροφολόγος.
