Κατά καιρούς βλέπουμε, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, ποικίλες δράσεις για την ευαισθητοποίηση του πολίτη, όσον αφορά τον πλανήτη που κατοικούμε. Το πρόβλημα είναι πως σχεδόν κανένας δε νοιάζεται για την κλιματική αλλαγή. Γιατί όμως πρέπει να νοιαστεί;
Από την αρχή του ανθρώπου είδους η φύση στην κυριολεξία χάρισε πολύτιμα εργαλεία. Όχι μόνο το οξυγόνο και το νερό, αλλά και εργαλεία χειρός. Εν παραδείγματι, το σφυρί. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια πέτρα κι ένα ξύλο. Με την πρόοδο του είδους μας, βρήκαμε τρόπους να εξελίξουμε τα εργαλεία και να εκμεταλλευτούμε περισσότερο τη φύση.
Δυστυχώς, θεωρήσαμε «θεό» το είδος μας και πλέον υπερβαίνουμε σε πράγματα που δε μας «παίρνει». Σκοτώνουμε τη χλωρίδα και την πανίδα και όχι μόνο για λόγους επιβίωσης, αλλά περισσότερο για διασκέδασης και κερδοσκοπίας.
Λόγω των πολλών εργοστάσιων και φυσικά των προϊόντων τους, ήλθε η κλιματική αλλαγή. Ατμοσφαιρική ρύπανση, απόβλητα, ρύπανση των υδάτων, καταστροφή των δασών, μείωση της βιοποικιλότητας , είναι μερικά από αυτά που προκαλέσαμε εμείς. Οι άνθρωποι.
Λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, σε χώρες όπως στη Γροιλανδία, υποφέρουν τόσο η χλωρίδα και η πανίδα, όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Όμως ο άνθρωπος γιατί; Διότι κάθε χώρα έχει το κλίμα της. Για παράδειγμα, αν ένας Κύπριος μεταναστεύει σε μια ψυχρή χώρα, θα χρειαστεί αρκετό καιρό για να προσαρμοστεί. Ο οργανισμός του θα πρέπει να συνηθίσει στις συγκεκριμένες θερμοκρασίες και θα νοσήσει αρκετές φορές μέχρι να γίνει αυτό.
Μάλιστα, το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία αποκάλυψε την ύπαρξη ενός μικρού νησιού, αφού έλιωσαν πάνω από 22 γιγατόνοι πάγου. Αυτός ο λιωμένος πάγος θα μπορούσε να καλύψει τη Φλόριντα της Αμερικής ή και την Ελλάδα, που έχει ελαφρώς μικρότερη έκταση, με νερό ύψους 5 εκατοστών. Μόνο αυτό το φαινόμενο έχει αυξήσει το 25% της στάθμης του νερού.
Βέβαια, κάποιος θα αναρωτηθεί «τι με νοιάζει για μια χώρα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του πλανήτη;». Όχι, σε ενδιαφέρει. Το λιώσιμο των πάγων δεν ανεβάζει τη στάθμη του νερού αποκλειστικά στη Γροιλανδία. Επηρεάζει και τον Ειρηνικό, τον Ατλαντικό, τον Ινδικό, τον Αρκτικό και τον Ανταρκτικό Ωκεανό. Επηρεάζει και τη φίλτατη Μεσόγειο που βρίσκεσαι εσύ.
Δεν είναι τυχαίο που από το 2019 παρατηρούνται πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, ιδίως πλημμύρες. Επίσης, σχεδόν κάθε καλοκαίρι καίγεται η «μισή» Ελλάδα και Κύπρος και δεν υπάρχει μόνο το σενάριο του εμπρησμού. Υπάρχει και αυτό της λειψυδρίας. Πιο συγκεκριμένα, στις περιοχές της Μεσογείου αυξάνεται ραγδαία, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν οι κίνδυνοι ξηρασίας και ανεξέλεγκτων πυρκαγιών.
Όμως, λόγω της αδιαφορίας για την κλιματική, υπάρχουν λύσεις για να σωθεί το ίδιο το άτομο και η περιουσία του και αυτά είναι πολύ βασικά πράγματα. Δε σπαταλάμε άσκοπα νερό. Δεν πετάμε σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές. Τη γόπα του τσιγάρου δεν την πετάμε στο δρόμο γιατί μπορεί να μην έσβησε και να καούν πάνω από 40 στρέμματα.
Αλλά το ποιο σημαντικό; Φυτεύεις ένα δέντρο, ένα λουλούδι, ένα θάμνο. Δε χρειάζεται κήπος, μονάχα μια γλάστρα. Αυτή η κίνηση μπορεί να φανεί σε κάποιους μικρή και άσκοπη. Όμως δεν είναι, δίχως υπερβολή. Η Κύπρος έχει πάνω από 875.000 πληθυσμό. Σκεφτείτε λοιπόν κάθε νοικοκυριό να έχει έστω μια γλάστρα και να ακολουθεί τα προαναφερθέντα βήματα. Δε θα καεί η χλωρίδα και η πανίδα, δε θα χαθεί καμία περιουσία, δε θα χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή. Η Γη είναι το σπίτι μας. Οφείλουμε να το προστατεύουμε, θέλοντας και μη.
Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα
Μαρία Γερμαντζίδου, Δημοσιογράφος
