Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ

Θα εξετάσουμε μία από τις πιο πολυσυζητημένες ιστορίες, στην οποία, ο «κοινός συλλογισμός», έχει δώσει «μυθώδεις διαστάσεις»! 

Την έχουμε δει να μεταφέρεται, αμέτρητες φορές, στην κινηματογραφική οθόνη, και μέχρι και σήμερα, μετά από σχεδόν δύο αιώνες μας απασχολεί η δράση ενός από τους πιο διάσημους εγκληματίες, ο οποίος πάντα «βρίσκεται στο προσκήνιο», έστω και αν πολλοί αναφέρουν το όνομά του, δίχως να γνωρίζουν την ζωή και τις πράξεις του. 

Βρισκόμαστε στην Αγγλία, στα μέσα του 19ου αιώνα, και η χώρα έχει δεχτεί μία μεγάλη συρροή μεταναστών –Ιρλανδών, κατά κύριο λόγο- που είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των πληθυσμών, τόσο τής φτωχής επαρχίας, όσο και των μεγάλων αστικών κέντρων. Σε αυτούς προστέθηκαν από το 1882 Εβραίοι πρόσφυγες που δραπέτευσαν από τα «πογκρόμ» της Τσαρικής Ρωσίας, με αποτέλεσμα τη «διόγκωση» του ήδη μεγάλου προβλήματος ανεργίας και της στέγασης. Το πρόβλημα ήταν πιο έντονο στο Λονδίνο, ειδικότερα στην περιοχή του «East End», και της ενορίας του «Whitechapel», όπου δημιουργήθηκε μία μεγάλη κοινωνική ομάδα, πολύ χαμηλού οικονομικού επιπέδου. Τα οικονομικά προβλήματα οδήγησαν πολλές γυναίκες στην πορνεία! Το «East End», εθεωρείτο μία κακόφημη περιοχή, και στα 1888, δεν επιζούσε κάποιος για πολύ εκεί. Ωστόσο, μόνο ένας άνθρωπος θα μπορούσε να «στεφθεί» με τον τίτλο του «δολοφόνου του Whitechapel»: Ο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης»! 

Μodus operandi (τρόπος εκτέλεσης εγκλήματος). 

Δεν είναι ξεκάθαρο πόσες ακριβώς γυναίκες σκότωσε ο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης»! Στο πέρασμα του χρόνου, οι περισσότεροι ερευνητές σύμφωνα με την «Μηχανή του Χρόνου», υποστηρίζουν ότι πέντε φόνοι «φέρουν την υπογραφή του». Άλλοι, πάλι, μιλούν για τέσσερις και κάποιοι άλλοι για επτά ή περισσοτέρους. 

Οι πόρνες, δολοφονήθηκαν μεταξύ Αυγούστου και αρχών Νοεμβρίου του 1888. Δεν είχαν βιαστεί και πιθανότατα, δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Όλες, εκτός από το τελευταίο  θύμα του, ήσαν πάνω από 40 χρονών, και δεν είχαν ομοιότητες στο παρουσιαστικό τους. Οι περισσότερες, ήσαν μεθυσμένες ή έτσι τουλάχιστον εικάζεται, την ώρα που πέθαναν. Ο γιατρός, που εξέτασε το πτώμα της Μαίρη Ανν Νίκολς, που ήταν και το πρώτο «επίσημο» θύμα, έμεινε άναυδος, από την αγριότητα του μακελάρη! 

Ο λαιμός της ήταν κομμένος και η κοιλιά της ήταν ανοιγμένη με τα εντόσθιά της να χύνονται απ’ έξω! Τα γεννητικά της όργανα, είχαν κατακρεουργηθεί από κοφτερή λεπίδα, ενώ, είχε δεχτεί μαχαιριές, και σε άλλα σημεία του σώματός της! Ωστόσο, τα χτυπήματα, είχαν γίνει με «χειρουργική ακρίβεια», και όχι τυχαία και άγαρμπα από κάποιον εγκληματία που διακατεχόταν από μίσος, άγχος και νεύρα! Η φούστα της, ήταν σηκωμένη μέχρι τα πόδια, γεγονός που αποδείκνυε ότι, ο «Τζακ», χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα, για να τις απομονώσει, τον αγοραίο έρωτα που προσέφεραν. Μόλις αυτές σήκωναν τη φούστα τους, τις έσφιγγε από το λαιμό, μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους ή να πεθάνουν. Στη συνέχεια, τις ξάπλωνε στο έδαφος, έχοντας το κεφάλι τους στα αριστερά του, και τούς έκοβε το λαιμό! Ύστερα, έπαιρνε «τρόπαιο» από τα θύματά του, ακρωτηριάζοντας τα πτώματα τους! Με τον ίδιο, μεθοδευμένο, τρόπο, αφαίρεσε τη ζωή και των πέντε, άτυχων γυναικών! 

Θύματα. 

  1. Μαίρη Αν (Πόλυ)Νίκολς, 43 ετών. Δολοφονήθηκε την Παρασκευή, 31 Αυγούστου 1888, στο «Βucks Row». 
  2. ΆννυΤσάπμαν, 47 ετών. Δολοφονήθηκε το Σάββατο, 8 Σεπτεμβρίου 1888, στην οδό «Dorset». 
  3. ΕλίζαμπεθΣτράϊντ, 45 ετών. Δολοφονήθηκε την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 1888, στην οδό «Berner». 
  4. ΚαταρίνΈντοους, 46 ετών. Δολοφονημένη την ίδια μέρα, στην οδό «Mitre». Αμέσως μετά, τον φόνο τής Eddowes, ένα κομμάτι, από το ματωμένο φουστάνι της, βρέθηκε σε ένα στενό, στην οδό «Goulston», στο «Whitechapel». Πάνω από το ματωμένο ύφασμα, στον τούβλινο τοίχο του στενού, ήταν γραμμένο με κιμωλία: «Οι Εβραίοι είναι οι άνθρωποι που δεν θα κατηγορηθούν για τίποτα». Ένα μήνυμα από τον δολοφόνο, ή, απλά, αντισημιτικά συνθήματα; Οι γνώμες των ειδικών διίστανται. 
  1. Μαίρη Τζέϊν Κέλυ, 25 ετών. Δολοφονήθηκε την Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 1888, στο «Miller’s court». 
  1. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι και η Μάρθα Τέϊμπραμ, 39 ετών, η οποία δολοφονήθηκε την Τρίτη, 7 Αυγούστου 1888, στη «George Yard», ήταν το πρώτο στη σειρά, θύμα του «Τζακ του Αντεροβγάλτη». 

Και οι έξι γυναίκες ήταν ιερόδουλες, και δολοφονήθηκαν την περίοδο: Αυγούστου – Νοεμβρίου, του 1888. Οι ηλικίες τους ήταν διαφορετικές και η εμφάνισή τους δεν είχε κάποιο κοινό χαρακτηριστικό, που θα μπορούσε να εξηγήσει την επιλογή τους, από τον δολοφόνο. Δεν υπάρχουν, επίσης, στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Εκτός από το επάγγελμά τους, ένα άλλο κοινό τους στοιχείο, είναι ότι ήσαν αλκοολικές, και ίσως, μεθυσμένες, την ώρα της δολοφονίας τους. Επίσης, η Κέλυ και η Τέϊμπραμ, ήταν οι μόνες που δολοφονήθηκαν σε κλειστό χώρο και όχι στον δρόμο. 

Τα γράμματα του «Τζακ του Αντεροβγάλτη». 

Από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι δολοφονίες του «Τζακ του Αντεροβγάλτη», εκατοντάδες γράμματα, που υποτίθεται ότι είχαν γραφεί από τον ίδιο, έφταναν στην αστυνομία και τις τοπικές εφημερίδες. Τα περισσότερα από αυτά, είτε προέρχονταν από ανθρώπους των εφημερίδων που προσπαθούσαν να δώσουν τροφή για νέες ιστορίες, είτε ήσαν φάρσες. 

Αρκετοί, πιστεύουν ότι όλα τα γράμματα, ήσαν πλαστά! Ορισμένοι ερευνητές, θεωρούν ότι τρία από αυτά είναι αληθινά και προέρχονται από τον ίδιο τον «Τζακ τον Αντεροβγάλτη»! 

Το γράμμα προς το «αγαπημένο μου αφεντικό». 

Γράφτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου, του 1888, ταχυδρομήθηκε και παρελήφθη στις 27, από το «Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων», ενώ, προωθήθηκε στην «Scotland Yard» στις 29. Αρχικά, θεωρήθηκε επίσης ψεύτικο, αλλά, η άποψη αυτή αναθεωρήθηκε όταν η Eddowes βρέθηκε τρεις μέρες αργότερα από την ημερομηνία που είχε γραφτεί το γράμμα, με μερικώς κομμένο το αυτί της! Στο γράμμα, περιλαμβανόταν η φράση: «θα κουτσουρέψω το αυτί της κυρίας». Η Αστυνομία, δημοσίευσε το γράμμα την πρώτη του Οκτώβρη, σε περίπτωση που κάποιος αναγνώριζε τον γραφικό χαρακτήρα, αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε. Το προσωνύμιο: «Τζακ ο Αντεροβγάλτης», πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε αυτό το γράμμα και αμέσως τράβηξε την προσοχή! Τα περισσότερα από τα επόμενα γράμματα, αντέγραφαν το ύφος αυτού. Μετά τους φόνους, οι αστυνομικοί δήλωσαν πως το γράμμα είναι ψεύτικο και το απέδωσαν σε έναν τοπικό δημοσιογράφο. 

«Ο σκανδαλιάρης Τζακ». 

Το καρντ-ποστάλ, με τίτλο: «Ο σκανδαλιάρης Τζακ», ταχυδρομημένο την 1η Οκτώβρη, του 1888, προς το «Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων», είχε γραφικό χαρακτήρα παρόμοιο με τον του προηγουμένου γράμματος. Αναφέρει πως, τα δύο θύματα —η Stride και η Eddowes— είχαν δολοφονηθεί πολύ κοντά το ένα με το άλλο: «διπλό, το χτύπημα, αυτή τη φορά». Λέχθηκε πως το γράμμα είχε ταχυδρομηθεί πριν κοινοποιηθούν οι φόνοι από την αστυνομία, οπότε, ήταν απίθανο κάποιος παρανοϊκός να γνώριζε ήδη τόσα! Παρ’ όλο που είχε ταχυδρομηθεί, περισσότερες από 24 ώρες αφού είχαν γίνει οι δολοφονίες, οι λεπτομέρειες σχετικά με αυτές, είχαν γνωστοποιηθεί σε δημοσιογράφους και κατοίκους πολύ πιο μετά. Πάλι, οι αστυνομικοί, αργότερα είπαν πως ο ίδιος δημοσιογράφος που είχε γράψει και το γράμμα: «προς το αγαπημένο αφεντικό», είχε γράψει και αυτό. 

Το γράμμα «από την Κόλαση». 

Είναι, επίσης, γνωστό, ως: «το γράμμα του Lusk» και ταχυδρομήθηκε στις 15 Οκτώβρη. Αποδέκτης του ήταν ο George Lusk, ο οποίος, το παρέλαβε στις 16 του ιδίου μήνα. Ο Lusk, άνοιξε ένα μικρό κουτί, όπου, μέσα, βρήκε ένα ανθρώπινο νεφρό που είχε διατηρηθεί σε αιθανόλη, όπως είπε αργότερα ένας γιατρός! Ένα από τα νεφρά της Eddowes, πράγματι, είχε αφαιρεθεί από τον δολοφόνο! Αυτός που έγραψε το γράμμα, ισχυρίζεται πως είχε τηγανίσει και φάει το άλλο νεφρό! Σχετικά με το αν το νεφρό ανήκε όντως στην Eddowes ή ήταν απλά μία κακόγουστη, μακάβρια φάρσα, υπάρχουν ακόμα διαφωνίες. 

Το προφίλ του «Τζακ του Αντεροβγάλτη», και οι ύποπτοι. 

Η αστυνομία του Λονδίνου εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη του φονιά. Πολύ γρήγορα, «μπήκε στο παιχνίδι» και η «Σκότλαντ Γυαρντ», καθώς, οι κάτοικοι του Λονδίνου, ζητούσαν επιτακτικά την εξιχνίαση των φόνων. Είναι η περίοδος που οι εφημερίδες γνώρισαν μεγάλη «άνθηση», καθώς, ο περισσότερος κόσμος άρχιζε να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση. 

Οι δημοσιογράφοι, εντυπωσιάζονται από την στυγερότητα των δολοφονιών και τροφοδοτούν, καθημερινά, την κοινή γνώμη με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες! Παρ’ όλη την αγωνία και τον πανικό που είχαν επικρατήσει στην βρετανική πρωτεύουσα, οι αστυνομικές έρευνες έμεναν άκαρπες! Είχαν, βέβαια, καταφέρει να φτιάξουν ένα στοιχειώδες «προφίλ» του αιμοσταγή εγκληματία. 

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο «Τζακ», ήταν ηλικίας μεταξύ είκοσι και σαράντα, λευκός, αναστήματος μετρίου, δεξιόχειρας, με ιατρικές γνώσεις και, ίσως, με προβλήματα στύσης, καθώς δεν ερχόταν σε σεξουαλική επαφή, με τα θύματά του. Εκτιμούσαν, ακόμα, οι αρχές, ότι ήταν άτομο «πλήρους απασχόλησης», αφού, μόνον τα Σαββατοκύριακα «ανέπτυσσε» την αιμοσταγή  δράση του, ενώ δεν θα έπρεπε να ήταν παντρεμένος, αφού είχε την δυνατότητα, για πολλές ώρες, να γυρίζει στους δρόμους, προκειμένου να εντοπίσει τα θύματά του. 

Αντίστοιχα, οι εφημερίδες της εποχής, μιλούσαν για έναν κακοντυμένο, ξεπεσμένο άνδρα, με σκούρα ρούχα, πλατύγυρο καπέλο, που κουβαλούσε μία γυαλιστερή, μαύρη, τσάντα. Πολλοί ύποπτοι, διάβηκαν το κατώφλι της «Σκότλαντ Γυάρντ» εκείνη την εποχή, όμως, οι επιθεωρητές, θεώρησαν πιο πιθανούς ενόχους, τέσσερις απ’ αυτούς. Έναν φτωχό, Πολωνοεβραίο, έναν Αμερικανό, κομπογιαννίτη γιατρό, έναν Ρώσο ψυχοπαθή, κλέφτη, και έναν Βρετανό δικηγόρο, που αυτοκτόνησε τον Δεκέμβριο του 1888. 

Τα έντυπα πάλι ξεκίνησαν από τότε να φτιάχνουν θεωρίες για την ταυτότητα του δολοφόνου, συμπεριλαμβάνοντας: γιατρούς, χασάπηδες, ναυτικούς, και παρανοϊκούς, κάθε είδους. Μέχρι και ο εγγονός της βασίλισσας Βικτορίας, ο πρίγκιπας Άλμπερτ Βίκτορ, κατηγορήθηκε γιατί του άρεσε να κάνει παρέα με ιερόδουλες! Μέχρι και σήμερα, οι διάφοροι ερευνητές, προσπαθούν να ανακαλύψουν το «αληθινό πρόσωπο» του «Τζακ του Αντεροβγάλτη», που δεν συνελήφθη ποτέ! 

Ταινίες για τη ζωή του «Τζακ του Αντεροβγάλτη». 

Η ιστορία του «Τζακ», έχει μεταφερθεί αμέτρητες φορές στην οθόνη, ξεκινώντας από το «Κουτί της Πανδώρας», του Παμπστ, το 1929, και το «βουβό» «Ένοικος», το 1926, του Αλφερντ Χίτσκοκ, και φτάνοντας ως το «Έγκλημα στον Τάμεση», του Μπόμπ Κλάρκ, το 1979, όπου ο Σέρλοκ Χόλμς, έλυνε το μυστήριο του «Αντεροβγάλτη». Οι αδερφοί Χιούζ, βασίστηκαν στο βιβλίο-κόμικ, των Αλαν Μουρ και Εντι Κάμπελ, με τη θεωρία: «Οδος Μαλχόλαντ», η οποία συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία των ταινιών της «Hammer» με αυτά του: «Hannibal», του Ρίντλεϊ Σκότ. Όπως, επίσης, και ο «Επισκέπτης από την Κόλαση», μία ατμοσφαιρική, γυρισμένη με έμπνευση, ταινία, που συνδυάζει τη «γοτθική ατμόσφαιρα» των ταινιών της εταιρίας «Hammer», με τα στοιχεία σύγχρονων αστυνομικών θρίλερ των αδερφών Χιούζ. 

Βρήκαν ποιος ήταν ο «Τζακ». 

Μόλις μερικούς μήνες πριν, και συγκεκριμένα στις 8 Σεπτεμβρίου του 2014, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας ανακοίνωσαν πως μετά από 126 χρόνια, βρέθηκε η ταυτότητα του «Τζακ του Αντεροβγάλτη»! 

Η ιστορία έχει ως εξής: Ο 48χρονος επιχειρηματίας, Russel Edwards, ζήτησε την επιστημονική συνδρομή του διάσημου γενετιστή βιολόγου, Dr. Jari Louhelaine, ο οποίος, μετά από αναλύσεις, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν ο κομμωτής  Aaron Kosminski! Και τώρα, οι δυο τους, ισχυρίζονται ότι βρήκαν την «άκρη στο νήμα», και έφτασαν στην «ιστορική αλήθεια», για μία υπόθεση που δεν κατάφερε να λύσει κανείς ειδικός της αστυνομίας μέχρι σήμερα…! 

Ο Louhelaine ανέλυσε το DNA που βρέθηκε πάνω στην εσάρπα, από το αίμα του ενός από τα 5, θύματα, και του ιδίου του δράστη, και ισχυρίζεται ότι έχει κάνει μία τεράστια ανακάλυψη, που οδηγεί στο τέλος ενός θρίλερ, που έχει κρατήσει 126 χρόνια! 

Το DNA του Kosminsk, ταυτοποιήθηκε μαζί με αυτό της Catherine Eddowes, την οποία είχε δολοφονήσει το φθινόπωρο τού 1888, στο «White Chapel». 

Η εσάρπα, ήταν στην κατοχή του David Melville-Hayes, από την οικογένεια της Eddowes. Μέχρι σήμερα, φυλασσόταν στο «Scotland Yard’s Crime Museum», σαν έκθεμα, σχετικό με τις δολοφονίες του «Τζακ». 

Ο επιχειρηματίας Russel Edwards, αγόρασε την εσάρπα και ξεκίνησε τις δικές του έρευνες, με τη βοήθεια του Louhelaine, ο οποίος, στο παρελθόν, δούλευε για λογαριασμό της «Interpol» και πλέον, είναι καθηγητής στο «Liverpool John Moores University». Τα τεστ DNA, ξεκίνησαν το 2011. 

Οι πρώτες δοκιμές ήσαν άκαρπες, ωστόσο, πρόσφατα, ο Louhelaine εντόπισε πολύ μικρά ίχνη σπέρματος στην εσάρπα, χρησιμοποιώντας την τεχνική των «UV φωτογραφικών απεικονίσεων». 

Στην εσάρπα, βρίσκονταν, βέβαια και κηλίδες αίματος, που διαπιστώθηκε ότι, όντως, ήταν αίμα του θύματος. Για την ταυτοποίηση του αίματος της Eddowes, συνεργάστηκε μία μακρινή απόγονός της, η Karen Miller, που έδωσε δείγμα δικού της γενετικού υλικού! 

Για την ταυτοποίηση του γενετικού υλικού του δολοφόνου, συνεργάστηκε μια μακρινή απόγονος της κόρης του Kosminski, που ωστόσο, δεν έδωσε σχετική άδεια για δημοσιοποίηση των προσωπικών της στοιχείων… 

Ο Kosminski, ήταν 23 ετών όταν «έλαβαν χώρα» οι δολοφονίες, και ζούσε με τους δύο αδελφούς του και την μία αδερφή του, στην «Greenfield Street», μόλις 200 μέτρα, από όπου δολοφονήθηκε το τρίτο θύμα: η Elizabeth Stride. 

Αξίζει να σημειωθεί πως, εκείνη τη χρονιά, ήταν ένας εκ των βασικών υπόπτων, χωρίς ωστόσο, να έχουν βρεθεί στοιχεία εναντίον του. Οι Αρχές, άλλωστε, της εποχής, δεν διέθεταν τα σημερινά μέσα, για να ολοκληρώσουν τις έρευνές τους. Κι έτσι, ο μύθος, που έγινε και «κινηματογραφικό θέμα», συνεχίστηκε ως τα βάθη του χρόνου! 

O Πολωνός κομμωτής, πέθανε στο «Leavesden Asylum», από γάγγραινα, σε ηλικία 53 ετών, το 1919. Είχε γεννηθεί στην Kłodawa της Πολωνίας, το 1865, και το 1881 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγγλία, όπου και εργάστηκε ως κομμωτής. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, έπασχε από ψυχολογικές διαταραχές, από το 1885. 

Επίλογος.

Ο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης», έμεινε στην Ιστορία για πολλούς λόγους. Δεν ήταν ο πρώτος, σειριακός (serial) δολοφόνος, αλλά ήταν ίσως, ο πρώτος, που εμφανίστηκε σε μία μεγάλη μητρόπολη την εποχή που ο γενικός πληθυσμός μπορούσε να διαβάζει και να γράφει και ο Τύπος, μετατρεπόταν σε «μέσο πίεσης» για «κοινωνική αλλαγή». 

Εμφανίστηκε την εποχή, μεγάλων, πολιτικών αναταραχών, όπου τόσο οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλιστές μεταρρυθμιστές, όσο και οι Ιρλανδοί επαναστάτες, προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τα εγκλήματα που συνέβαιναν για δικούς τους σκοπούς. 

Οι εφημερίδες, κατέγραφαν βήμα προς βήμα την δράση του και τις έρευνες της Αστυνομίας, για την αποκάλυψη και σύλληψή του. Καθημερινά, δημοσιεύονταν άρθρα που αναφέρονταν στο «κλίμα φόβου» που επικρατούσε στο «Γουέστ Εντ», ενώ δεν ήσαν λίγα, και τα άρθρα που με αφορμή την τότε κατάσταση, «έκαναν επίθεση» σε κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς. 

Ο κόσμος του Λονδίνου αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, είχε στραφεί και παρακολουθούσε την υπόθεση και τις «προεκτάσεις» της. 

Η δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος, ήταν αυτό που έδωσε «νέες διαστάσεις», διαστάσεις που μέχρι τότε ήσαν άγνωστες, στην κατά συρροήν δράση ενός δολοφόνου. 

Ο Τύπος ήταν επίσης, εν μέρει, υπεύθυνος για την δημιουργία αρκετών «μύθων», γύρω από το όνομα του «Τζακ του Αντεροβγάλτη», οι οποίοι τον μετέτρεψαν από έναν «θλιβερό» δολοφόνο γυναικών, σε μία από τις πιο «σκοτεινές» «φιγούρες» της Ιστορίας. Αλλά, και ο ίδιος ο δολοφόνος, ήταν υπεύθυνος για την φήμη που τελικά απέκτησε! Στις μέρες μας, θα μπορούσε απλώς να είναι ένας «τυπικός», «σειριακός δολοφόνος» (serial killer), με σεξουαλικά κίνητρα. 

 

Εκείνος, όμως, ευνοημένος και από την, τότε, απουσία της Σήμανσης,  και των υπολοίπων επιστημονικών μεθόδων διαλεύκανσης εγκλημάτων, κατάφερε να τρομοκρατήσει μία ολόκληρη πόλη, και να «στρέψει την προσοχή» επάνω του, αφήνοντας, στο πέρασμά του, κατακρεουργημένα πτώματα γυναικών! 

Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:Έρευνα, Δήμητρα Χίντζα

Share this!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *