Χρησιμοποιώντας τη φράση – ορόσημο του προέδρου J F. Kennedy «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου», Έγραψα το συγκεκριμένο άρθρο.
Αρχικά, εάν αναλύσουμε την ετυμηγορία της λέξης «αγάπη», που ίσως είναι το ωραιότερο συναίσθημα που νοιώθει ο άνθρωπος, είναι το να δίνουμε, δίχως να αναμένουμε αντάλλαγμα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το δούναι και λαβείν καθορίζει μια επιχειρηματική συμφωνία, ενώ ένας δεσμός αγάπης, δεν μπορεί να έχει αυτό το συστατικό, διότι είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Αυτός που αγαπά, είναι διατεθειμένος να δώσει τα πάντα, για να το δει καλύτερο και ευτυχισμένο. Η αγάπη όμως δεν έχει να κάνει μόνο με τα έμψυχα, αλλά και με τις ιδέες.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η αγάπη προς την πατρίδα, που είναι κάτι το τόσο μη ορθολογικό που ίσως να αγγίζει τα όρια της «παράνοιας».
Η ιστορία μας δείχνει, πως όποτε αυτή η πατρίδα δέχτηκε «έξωθεν απειλή», όρθωσε περήφανα το ανάστημα της, πάλεψε και διεκδίκησε μαχητικά την ελευθερία της.
Μπροστά στον κοινό εχθρό, οι Έλληνες έβαλαν πρώτα τη σωτηρία της πατρίδας πάνω απ΄ όλα, συσπειρώθηκαν, άφησαν στην άκρη διαφορές, αντιθέσεις και διαφωνίες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αγαπάμε την Ελλάδα από υποχρέωση, ή γιατί περιμένουμε κάτι από αυτήν. Αν λοιπόν ισχύει το δεύτερο, τότε λυπάμαι, θα απογοητευτείτε…
Η άποψή μου είναι ότι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό κράτος υφίσταται από τύχη, αν δούμε με το τι γίνεται στο εξωτερικό.
Αρχικά δεν έχουμε ούτε τα βασικά. Και η αλήθεια είναι ότι – λόγω των δανεικών – ζήσαμε για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις μας, αφού αποδυναμώσαμε την παραγωγή και την βιομηχανία της χώρας.
Μία δεκαετία τώρα έχουμε ξεπληρώσει και με το παραπάνω τις «αμαρτίες» μας και με τον Covid-19 και με τα όσα συμβαίνουν στην οικονομία μας βλέπω τα επόμενα χρόνια να είναι ίδια και απαράλλαχτα.
Έχουμε «φτύσει αίμα» στους φόρους, πολλοί εκ των οποίων ήταν και είναι άδικοι. Έχουμε περιοριστεί σε ρόλοπαρατηρητή, ανήμποροι να σκεφτούμε θετικά για το μέλλον.
Επομένως, η αγάπη για την πατρίδα, δεν έχει όρια, η πατρίδα όμως -την τύχη της οποίας διαχειρίζονται συγκεκριμένοι άνθρωποι-, πρέπει να προοδεύσει. Ο Ιωάννης Μεταξάς έλεγε «να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας, ως έθνος και ως… πατριώτες»!
Επειδή ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του πλανήτη, σε έναν τόπο ιερό και ευλογημένο, σε μια χώρα με τεράστια ιστορία και είμαστε η χώρα που έδωσε τα φώτα σε όλον τον πλανήτη, η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, που ανέπτυξε τις επιστήμες, την φιλοσοφία… όλος ο κόσμος χρωστάει στην Ελλάδα μας.
Και επειδή η περιοχή μας, ο τόπος μας, η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και επειδή όποιος/α τον επισκεφθεί, έστω και μια φορά, δεν τον ξεχνά ποτέ, -και πολύ περισσότερο όσοι έχουν δεσμούς αίματος με αυτό τον τόπο-, ας προσέξουμε λίγο περισσότερο.
Αγαπητέ συνΈλληνα, η μητέρα πατρίδα δεν σε πρόδωσε! Όσα λίγα κι αν σου πρόσφερε, είναι όσα απέμειναν από αυτή την φρικτή επίθεση από μια αλλοιωμένη εποχή.
Μπορούμε να το αλλάξουμε, αλλάζοντας την νοοτροπία μας, ξανά βρίσκοντας αξίες που χάθηκαν.Ένας ωραίος τόπος όπως η Ελλάδα, που μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι μας, θέλει της ιδιαίτερης προσοχής και της αγάπης μας, που πολλές φορές είναι στο περιθώριο.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Γεώργιος Κομνηνός, Τομεάρχης Πολιτισμού Ελληνικής Λύσης Κυριάκου Βελόπουλου
