Η ΙΝΔΙΑ αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς, με πλούσια και σημαντικότατη μουσική παράδοση. Οι πρώτες μουσικές αναφορές εντοπίζονται στα ιερά βεδικά βιβλία, σύμφωνα με τα οποία η μουσική είναι συνδεδεμένη με το θείο. Για αυτόν το λόγο, η μουσική κατέχει σπουδαία θέση στη ζωή και τον πολιτισμό των Ινδών.
Στην Ινδία παρατηρείται ένας πολιτιστικός διαχωρισμός μεταξύ Βορρά και Νότου. Η βόρεια Ινδία χαρακτηρίζεται μάχιμη, δυναμική και πολεμική. Αντίθετα, η νότια Ινδία περιγράφεται περισσότερο με στοιχεία ειρήνης, ηρεμίας και αγάπης. Ο Διαχωρισμός ακολουθείται και στη μουσική παράδοση, υπό τους παρακάτω μουσικούς όρους.
ΙΝΔΙΑ: ΙΝΔΟΥΛΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ (HINTUSTANI)
Πρόκειται για τη μουσική παράδοση της βόρειας Ινδίας. Λόγω της μουσουλμανικής κυριαρχίας, διακρίνονται στοιχεία Αραβικής και Περσικής μουσικής. Η θρησκεία, τα λατρευτικά κείμενα και τα επικά τραγούδια είναι χαρακτηριστικά της ινδουστανικής μουσικής παράδοσης.
Η μονοφωνική μουσική αποτελεί κύριο γνώρισμά της. Βασίζεται και διαδίδεται μέσω της προφορικής παράδοσης. Στο μουσικό θεωρητικό σύστημα διακρίνονται πολλών μορφών στοιχεία, που τη ξεχωρίζουν από το Νότο.
ΙΝΔΙΑ: ΚΑΡΝΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ (KARNATAKA)
Μουσική παράδοση που συναντάται στο νότιο μέρος της χώρας. Η μουσική χαρακτηρίζεται από ρυθμική ελευθερία, περίτεχνα μελωδικά σχήματα και πλούσιο αυτοσχεδιασμό. Τα μουσικά της κείμενα διασώζονται γραπτώς.
ΚΛΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΝΔΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Η κλασσική ινδική μουσική αναφέρεται στην ινδουστανική και την καρνατική μουσική παράδοση. Η σύγχρονη ινδική μουσική αναφέρεται στη μουσική του 20ου αιώνα έως σήμερα. Παραδείγματα αποτελούν η κινηματογραφική μουσική, οι σύγχρονες συναυλίες και η λαϊκή ινδική μουσική. Ωστόσο, κάθε νέα μουσική δημιουργία βασίζεται και σέβεται τους κανόνες της κλασικής ινδικής παράδοσης.
Χαρακτηριστικά
Samgita, Sangita ή Sangeeta είναι ο γενικός όρος που προσδιορίζει το χορό, το δράμα καθώς επίσης τη φωνητική και την οργανική μουσική. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ινδικής μουσικής είναι ο αυτοσχεδιασμός, η φωνητική μουσική, το ισοκράτημα, το τροπικό τονικό σύστημα και οι τροπικοί ρυθμοί. Η μουσική σημειογραφία είναι ελλιπής και ο τρόπος διάδοσής τους ήταν η προφορική παράδοση.
Αντίστοιχα των φθόγγων της ευρωπαϊκής κλίμακας Ντο – Ρε -Μι – Φα – Σολ – Λα – Σι – Ντο, αποτελούν οι φθόγγοι Sa– Ri – Ga – Ma – Pa – Dha – Ni – Sa. Ωστόσο δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες. Τα διαστήματα μεταξύ των φθόγγων διαφέρουν από αυτά της ευρωπαϊκής κλίμακας. Επίσης ο φθόγγος Sa είναι μεταβλητός, ανάλογα με την επιλογή του εκάστοτε τραγουδιστή ως προς το τονικό ύψος.
Η απόσταση των φθόγγων υπολογίζεται σε σρούτις, που μία οκτάβα, όπως η παραπάνω, εμπεριέχει 22 σρούτις.
Ράγκα
Δεν υπάρχει ακριβής όρος που να αποδίδει την έννοια της λέξης. Δεν πρόκειται για κλίμακα ή τρόπο. Μια προσπάθεια ορισμού απέδωσε ο P.Herbert, σύμφωνα με τον οποίο “είναι η διαφορετική ακολουθία των φθόγγων μέσα σε μία οκτάβα οι οποίες αποτελούν τη βάση στις ινδικές μελωδίες. Πρόκειται στην ουσία, για μελωδικούς τύπους.” Στην ινδουστανική παράδοση ο αριθμός ράγκας είναι 186, ενώ στην καρνατική 2.000.
Τάλα
Η λέξη Τάλα αναφέρεται στο ρυθμό, αλλά δεν έχει την ίδια σημασία με το ρυθμό του ευρωπαϊκού συστήματος. Αναφέρεται και διαφοροποιείται ανάλογα με το μέτρο, τον τονισμό και το ποιητικό κείμενο. Χαρακτηρίζεται από παραλλαγές και πολυρυθμία. Η ταχύτητα εκτέλεσης των κομματιών διακρίνεται σε αργή, μεσαία, και γρήγορη.
ΙΝΔΙΑ: ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ
Κυριότερο μουσικό όργανο για την Ινδία αποτελεί η ανθρώπινη φωνή. Το τραγούδι, ανάλογα με το είδος της μουσικής, αν δηλαδή πρόκειται για καρνατική ή ινδουστανική, κατατάσσεται σε υποκατηγορίες.
Τα μουσικά όργανα έχουν συνοδευτικό ρόλο ως προς το τραγούδι. Τα περισσότερα προέρχονται κυρίως από τη Δύση, τα οποία εξελίχθηκαν και έχουν την σημερινή τους μορφή. Εξαίρεση αποτελούν το φλάουτο και το τύμπανο, τα οποία θεωρούνται ινδικής καταγωγής.
Έγχορδα (Χορδόφωνα)
Τα χορδόφωνα διαχωρίζονται ανάλογα με τον τρόπο εκτέλεσης, σε τοξοτά και νυκτά. Από τα δημοφιλέστερα της πρώτης κατηγορίας είναι το βιολί, όχι το ευρωπαϊκό, το sarangi και το kamaicha. Στη δεύτερη κατηγορία κατατάσσονται το sitar, η veena, το sarode, tambura / tamboora κ.α.
Πνευστά (Αερόφωνα)
Από τα πιο διαδεδομένα είναι το μουσικό όργανο shennai / shenai. Πρόκειται για διπλό ζουρνά, αραβικής προέλευσης. Ακολουθούν η φλογέρα flute, ο δίαυλος algoza και ο άσκαυλος pungi.
Κρουστά (Μεμβρανόφωνα / Ιδιόφωνα)
Ο τρόπος εκτέλεσης στα κρουστά διαφέρει. Ανάλογα το όργανο χρησιμοποιούνται δύο ράβδοι, ή μόνο χέρια. Εκ των δημοφιλέστερων θεωρείται το tablas, το οποίο αποτελείται από δύο τύμπανα το bayan και το dahinda.
Το bayan είναι από μέταλλο και βρίσκεται στα αριστερά του εκτελεστή, ενώ το dahinda είναι ξύλινο και βρίσκεται στα δεξιά. Ακολουθεί το διπλής όψεως όργανο mrdanga, το ντέφι khanjari, το cheda κ.α. Στα ιδιόφωνα κατατάσσονται όργανα όπως τα κουδούνια, τα κύμβαλα και τα συναφή.
