Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι Έλληνας πολιτικός και αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, καθώς θριάμβευσε στον β’ γύρο εκλογών του Κινήματος Αλλαγής απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1979 στην Αθήνα, ωστόσο μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Η καταγωγή του είναι από το Ψυχρό Λασιθίου. Σπούδασε Πολυτεχνείο στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Επιπροσθέτως, είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του ΔΠΘ και υποψήφιος διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
O Ανδρουλάκης ήταν μόλις 5 ετών όταν στο πρώτο «επίσημο» συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1984 οι σταυροί για την Κεντρική Επιτροπή πήγαιναν κι έρχονταν, με τα αποτελέσματα να «διορθώνονται» ώσπου να βγουν τα «σωστά» που επεδίωκε η ομάδα των «προεδρικών».
Ήταν μαθητής Λυκείου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, τον Ιούνιο του 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης επικρατούσε στο συνέδριο της διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου: ήταν ακόμα η εποχή που οι πρόεδροι των κομμάτων εκλέγονταν στα συνέδρια – κάτι που θα άλλαζε μόλις οκτώ χρόνια αργότερα, με την πανηγυρική εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου από ενάμισι εκατομμύριο πολίτες που έσπευσαν να τον ψηφίσουν παρότι δεν υπήρχε αντίπαλος.
Έναν χρόνο αργότερα, «ο γιος του Μαρίνου», όπως είναι γνωστός επειδή ο πατέρας του είναι προσωπικός φίλος του κ. Σημίτη και πολύ γνωστός στους «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ, δίνει Πανελλαδικές και περνά στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκρίτειου, στην Ξάνθη.
Μετά από ένα διάστημα κλασικής φοιτητικής ζωής, με ποτά και ξενύχτια στα «ελληνάδικα» της εποχής, στην πανέμορφη παλιά πόλη της Ξάνθης, ο νεαρός Νίκος κάνει σχέση με την Ελένη Ψαρρού, με την οποία δεν είναι πια μαζί, έχοντας αποκτήσει ωστόσο τον γιο τους, τον Μαρίνο, ο οποίος είναι σήμερα 10 χρονών. Α, και… γράφεται στην ΠΑΣΠ.
Η φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ ήταν τότε τρίτη δύναμη στην Ξάνθη, πίσω από τη ΔΑΠ της Νέας Δημοκρατίας και τα «σκληροπυρηνικά» ΕΑΑΚ. Έναν χρόνο αργότερα εκλεγόταν γραμματέας της Οργάνωσής του – και χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να χάσει η ΠΑΣΠ Ξάνθης την πρωτιά.
Η οργανωτική του ικανότητα φάνηκε από πολύ νωρίς: είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι ο πυρήνας του πανελλαδικού δικτύου του εντοπίζεται σε συνομηλίκους του φοιτητές του . τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Ξάνθης εκείνης της περιόδου.
Ο Ανδρουλάκης είχε την ατυχία – ή την τύχη, αναλόγως πώς το βλέπει ο καθένας – να γίνει κεντρικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ την εποχή της πτώσης.
Επομένως, όλοι οι φίλοι του, ο «μηχανισμός» που κουβαλά έως σήμερα, δεν είχαν τη δυνατότητα να απορροφηθούν από το Δημόσιο, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν το κόμμα του έπαιρνε πολύ μεγάλα ποσοστά.
Η απάντησή του σε όλο αυτό -που ήταν πρωτοφανές για το κόμμα του- ήταν επίσης πρωτοφανής: κάλεσε τους φίλους του να εμπλακούν σε επιμελητήρια, τοπική αυτοδιοίκηση, ιδιωτικό τομέα, όπου ήταν δυνατόν, προκειμένου να υπάρχουν και να μπορούν να συμμετέχουν.
Η μεγάλη νίκη του Γιώργου Παπανδρέου -που ήταν και η τελευταία εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ – βρήκε τον Νίκο Ανδρουλάκη στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος, το οποίο μικρό ρόλο θα είχε τα επόμενα χρόνια, όταν η χώρα έμπαινε στον λαβύρινθο των μνημονίων.
Ο Ανδρουλάκης είχε ήδη εξελιχθεί σε «υπαρχηγό» του Βαγγέλη Βενιζέλου – το «ρεύμα» του οποίου ήταν σε μεγάλο βαθμό οι «εκσυγχρονιστές» της δεκαετίας του ’90. Ηταν μάλιστα τρίτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις εκλογές του 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ έχασε 30 ποσοστιαίες μονάδες, πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα για τις περικοπές που έφεραν τα μνημόνια.
Η συνέχεια είναι γνωστή: συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να μειώσει το πρόσθετο πολιτικό κόστος που θα είχε λόγω της συγκυβέρνησης με τη «Δεξιά», τοποθετώντας για πολλούς μήνες στην κυβέρνηση μη πολιτικά πρόσωπα.
Στη θέση του γραμματέα
Εννοείται ότι ο Ανδρουλάκης εξελέγη πρώτος στην Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια προτάθηκε από τον Βενιζέλο για τη θέση του γραμματέα του κόμματος, για να ακολουθήσει η πανηγυρική εκλογή του. Ωστόσο, η συγκατοίκηση στη Χαριλάου Τρικούπη δεν ήταν ανέφελη, μια και οι δυο τους δεν ανέπτυξαν κάποια ιδιαίτερη προσωπική σχέση, παρότι ο Βενιζέλος συγκαταλέγει ανάμεσα στα στελέχη που ο ίδιος προώθησε και τον τότε γραμματέα.
Οι ευρωεκλογές αποδείχτηκαν σημείο καμπής για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, μια και οι ψηφοφόροι έδωσαν την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, η Ελιά -η παραλλαγή του ΠΑΣΟΚ που ήθελε να τονίσει τον κεντροαριστερό χαρακτήρα του- έχασε και την τρίτη θέση, μια και η Χρυσή Αυγή κεφαλαιοποιούσε την οργή που επικρατούσε σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Ωστόσο, για δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ οι ευρωκάλπες ήταν ένα εισιτήριο διαφυγής από τη σκληρή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα: με το 8% που πήρε, το κόμμα εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές. Ήταν η πρώτη φορά που οι ευρωβουλευτές δεν διορίστηκαν αλλά εξελέγησαν – με πανελλαδική εκστρατεία.
Μιλά συνεχώς για τη σοσιαλδημοκρατία – δηλώνει «περήφανος σοσιαλδημοκράτης» και πολιτικά είναι πιο κοντά στον Κώστα Σημίτη παρά σε οποιονδήποτε άλλον και τα αισθήματα μάλλον είναι αμοιβαία: λίγο πριν από τις ευρωεκλογές του 2014, ο πρώην πρωθυπουργός έλεγε σε φιλική παρέα ότι το Ευρωκοινοβούλιο θα βοηθούσε τον Ανδρουλάκη να «φτιάξει» το βιογραφικό του και να γίνει πιο πολιτικός – μια και η έως τότε εμπειρία του περιοριζόταν στα στενά πλαίσια του ΠΑΣΟΚ, που δεν περνούσε και τις καλύτερες ώρες του.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος
