Υπάρχουν πολλοί ήρωες οι οποίοι άφησαν το δικό τους στίγμα στην ελληνική ιστορία. Για αυτό μέσα από τις εθνικές μας εορτές τους τιμούμε για όσα μας πρόσφεραν, καθώς θυσιάστηκαν με μεγάλη γενναιότητα προκειμένου να έχουμε μια ελεύθερη πατρίδα. Με αφορμή, λοιπόν, την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου, θα αναφερθούμε σε μια από τις ηγετικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, δηλαδή τον γνωστό Νικηταρά τον «Τουρκοφάγο».
Ακούστε την ανάγνωση του κειμένου
Πληροφορίες για τη ζωή του
Κάνοντας μια ανασκόπηση στο παρελθόν του Νικήτα Σταματελόπουλου, εντοπίζονται δύο εκδοχές που αφορούν τον τόπο και την ημερομηνία γέννησής του. Πιο συγκεκριμένα, στη μια κάνουν λόγο για το χωριό Τουρκολέκα της Μεγαλόπολης το 1782, ενώ στην άλλη για το χωριό Νέδουσα της Μεσσηνίας το 1784. Σημαντική πληροφορία επίσης είναι ότι ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα και της Σοφίας Καρούτσου, η οποία μάλιστα τύχαινε να είναι αδελφή της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Τα δύο αδέλφια του Νικηταρά ήταν ο Ιωάννης Τουρκολέκας και ο Νικόλαος Σταματελόπουλος. Από μικρή ηλικία ακολουθούσε σε κάθε βήμα τον πατέρα του και έτσι αργότερα εντάχθηκε στο σώμα του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη και εκεί γνώρισε και την σύζυγο του την Αγγελίνα, καθώς ήταν η κόρη του αρχηγού.
Οι σπουδαίες δράσεις του
Το 1818 εντάχθηκε στη Φιλική Εταιρεία, δίπλα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην προετοιμασία του Εθνικού Ξεσηκωμού. Συνεπώς στις 23 Μαρτίου του 1821 εισέβαλε στην Καλαμάτα με την συνοδεία των στρατιωτικών αρχηγών.Επιπλέον συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη της Τρυπολιτσάς από τους Τούρκους στις 23 Σεπτεμβρίου 1821. Διακρίθηκε παράλληλα την ίδια χρονιά στην μάχη του Βαλτετσίου, όπως και στη Μάχη των Δολιανών.
Όσον αναφορά για την προέλευση του ψευδώνυμου του «Τουκοφάγος», ξεκίνησε από την στιγμή που έγινε επικεφαλής 600 στρατιωτών κατατρόπωσε 6.000 άντρες του Κεχαγιάμπεη την ώρα της μάχης. Δεν ξεχνάμε φυσικά την συνεργασία που είχε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γεώργιος Καραϊσκάκη κατά την διάρκεια των πολέμων σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα.
Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ συνέχισε τον αγώνα του στη μάχη του Αγιονορίου (26-28 Ιουλίου 1822), ενώ αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη δύο μέρες μετά τη Μάχη στα Δερβανάκια. Παρόλα αυτά ξεχώρισε για την ανιδιοτέλεια του, αφού δεν πήρε τίποτα από τα λάφυρα που βρήκε. Ακόμη και όταν του πρόσφεραν για δώρο ένα ακριβό σπαθί, εκείνος επέλεξε να το δώσει στον έρανο για την ενίσχυση του Μεσολογγίου.
Έπειτα έγινε στενός συνεργάτης του Καποδίστρια. Πήρε μέρος στην Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), ως πληρεξούσιος του Λεονταρίου. Ωστόσο με τον Όθωνα στην κυβέρνηση είχε εχθρική στάση απέναντί του, λόγω του ότι υποστήριζε το Ρωσικό Κόμμα. Ως αποτέλεσμα να προφυλακιστεί το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας και στις 11 Σεπτεμβρίου του 1840 να θεωρηθεί τελικά αθώος. Δυστυχώς όμως του στοίχισε την υγεία του μιας και σχεδόν είχε τυφλωθεί. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου το 1841 και έτσι πήγε μαζί με την οικογένειά του στον Πειραιά.
Το τέλος
Το 1843 στις 3ης Σεπτεμβρίου του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και του δόθηκε μια τιμητική σύνταξη. Διορίστηκε ως μέλος της Γερουσίας το 1849 και έφυγε σε ηλικία 67 ετών. Απέκτησε δύο κόρες και έναν γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, όπου και αυτός έγινε στρατιωτικός.
Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα
Μάρω Τσαούση, Δημοσιογράφος
