Πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν επιλέξει να αγωνιστούν σε ομάδες που είναι αντίπαλες με μια προηγούμενη τους. Μπορεί να είναι λόγοι εκδίκησης ή ακόμη και οικονομικού περιεχομένου. Παρόλα αυτά, μερικές από αυτές δεν τις γνωρίζουμε. Οι περιπτώσεις των Tevez, Figo, Morata, Ibrahimovic και Schmeichel, είναι γνωστές. Σήμερα θα δούμε μερικές περιπτώσεις που δεν είναι για όλους γνωστές, παρότι οι περισσότεροι είναι γνωστοί.
Mathieu Valbuena (Μαρσέιγ, Λυών)
Πλέον φοράει την φανέλα του Ολυμπιακού. Όμως πριν φτάσει στην χώρα μας, είχε αγαπηθεί από την ομάδα της Μαρσέιγ όπου τον ανέδειξε. Το 2006 η ομάδα από την Μασσαλία, είχε ανάγκη από έναν παίκτη της μεσοεπιθετικής γραμμής της, και τον βρήκε στο πρόσωπο του.
Άργησε, αλλά καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα του συλλόγου. Συμπλήρωσε μέχρι το 2014 οπού και αποχώρησε, 331 εμφανίσεις και 38 γκολ. Δεν ήταν τόσο παίκτης του γκολ, αλλά βοηθούσε στο δημιουργικό κομμάτι. Το 2014 αποφάσισε στα 30 του, να γνωρίσει νέες εμπειρίες. Έτσι, αποχώρησε για την Δυναμό Μόσχας.
Το κλίμα στην Ρωσία δεν φάνηκε να τον συμπαθεί, έτσι επέστρεψε στην Γαλλία. Η ομάδα που διάλεξε να υπογράψει, είναι η Λυών. Αυτό έφερε πολλές εντάσεις, οπαδοί της Μαρσέιγ των έβριζαν και πετούσαν τις φανέλες του. Λυών και Μαρσέιγ, είναι δυο από τις πιο ιστορικές ομάδες του γαλλικού ποδοσφαίρου. Η έχθρα του γεννιέται εδώ και πολλά χρόνια. Μια τέτοια προδοσία από έναν παίκτη που αγαπήθηκε τόσο πολύ από την ομάδα της Μασσαλίας, δεν συγχωρείτε εύκολα.
Gabriel Batistuta (Ρίβερ Πλέιτ, Μπόκα Τζούνιορς)
Ο Batistuta είναι γνωστός για το πέρασμα του από την Φιορεντίνα. Πριν από αυτό, φόρεσε την φανέλα των δυο μεγάλων συλλόγων της Αργεντινής.
Στην Ρίβερ Πλέιτ ξεκίνησε κάνοντας πολύ μεγάλα πράγματα. Ξεκίνησε βασικός με 23 εμφανίσεις με 4 γκολ. Στα μισά της σεζόν, ο προπονητής της Ρίβερ τον άφησε εκτός ομάδας. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τον λόγο, καθώς και ο ίδιος μιλούσε συνέχεια για τον επαγγελματισμό του και ότι είναι «killer». Δήλωσε πως όταν βρει ομάδα, θα είναι από τους καλύτερους.
Εν τέλει την βρήκε το επόμενο καλοκαίρι. Η Μπόκα Τζούνιορς τον έκανε δικό της και δεν άργησε να δείξει το ταλέντο του. Ξεκίνησε ως πλάγιος, αλλά με την ένταξη του Oscar Tabarez στον πάγκο της ομάδας, έγινε ξανά ο μοναδικός επιθετικός. Σε 46 εμφανίσεις σημείωσε 19 τέρματα, και δεν μπορούμε να πούμε δέχτηκε μεγάλη έχθρα από οπαδούς της Ρίβερ, διότι μόνη της η ομάδα τον έδιωξε.
Emmanuel Adebayor (Άρσεναλ, Τότεναμ)
Ο επιθετικός από το Τόγκο, ήρθε στην Αγγλία για λογαριασμό της Άρσεναλ οπού αγαπήθηκε. Σημείωσε 142 εμφανίσεις με 62 γκολ, έγινε ο δεύτερος σκόρερ του συλλόγου στο Champions League και λατρεύτηκε από όλους. Το 2009 πήρε την απόφαση να αποχωρήσει από την Άρσεναλ για λογαριασμό της Μάντσεστερ Σίτι. Ήταν από τις πρώτες μεγάλες μεταγραφές των Σαουδάραβων, πράγμα που θύμωσε τους οπαδούς των Λονδρέζων.
Έτσι, όταν σκόραρε σε ένα παιχνίδι Άρσεναλ – Μάντσεστερ Σίτι, έτρεξε και πανηγύρισε μπροστά στους οπαδούς των κόκκινων. Ο λόγος ήταν τα συνθήματα που φώναζαν εναντίον του, που μερικά ενδέχεται να είχαν και ρατσιστικό περιεχόμενο.
Για να προκαλέσει παραπάνω, στην συνέχεια φόρεσε την φανέλα της Τότεναμ. Η αιώνια εχθρός της Άρσεναλ, αγόρασε και έκανε δικό της τον επιθετικό. Εκεί γιγαντώθηκε η έχθρα μεταξύ της Άρσεναλ και του Adebayor, σε πολύ ανώτερο σημείο. Σε 113 εμφανίσεις, σκόραρε 42 φορές.
Cleo (Ερυθρός Αστέρας, Παρτιζάν)
Ο Βραζιλιάνος ήταν ένας μεγάλος επιθετικός που αγωνίστηκε σε μικρομεσαίες ομάδες όλου του κόσμου. Στην Ευρώπη αγωνίστηκε και στην Σερβία, για λογαριασμό των δυο μεγάλων ομάδων.
Η καριέρα του επικεντρώθηκε εκτός Ευρώπης, όμως πέρασε και από εκεί. Οι δυο ομάδες της Σερβίας, έχουν μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές κόντρες στην Ευρώπη.
Μετά από δυο πετυχημένες σεζόν στην Πορτογαλία, έκανε έναν πολύ καλό δανεισμό στον Ερυθρό Αστέρα. Στις 24 εμφανίσεις του, είχε 12 γκολ. Πράγμα που σημαίνει ότι είχε ένα γκολ ανά δυο παιχνίδια. Ο πετυχημένος αυτός δανεισμός, του έδωσε το εισιτήριο για μια μεταγραφή. Η πολύ καλή μεταγραφή του, ήταν για την Παρτιζάν.
Από το 2009 μέχρι το 2011, τίμησε την φανέλα της Παρτιζάν. Σκόραρε 42 φορές σε 67 εμφανίσεις, και δεν φαινόταν επηρεασμένος από το γεγονός του είχε μόλις κάνει έναν εχθρό. Οι φίλοι του Ερυθρού Αστέρα, τον μίσησαν και υπήρχε μεγάλη ένταση όταν αγωνιζόταν εναντίον τους.
Έφυγε το καλοκαίρι του ίδιου έτους, αλλά έγραψε ιστορία και με τις δυο ομάδες. Μπορεί να μισήθηκε από την μια, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς ότι ήταν κομβικός και για τους δυο συλλόγους.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Δημήτρης Κωνσταντάκης, Αθλητικογράφος
