Το σούμο είναι μια Ιαπωνική πολεμική τέχνη που για πολλούς παραμένει άγνωστη. Έχει ξεκινήσει από εκεί και έχει παραμείνει ως τη μοναδική χώρα, δηλαδή την Ιαπωνία, που έχει το άθλημα επαγγελματικό. Πάντως ακούστηκε στο παρελθόν πως έγιναν προσπάθειες να ενταχθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εν τέλει αυτό δεν έγινε ποτέ. Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, καλύτερα αυτό το σπάνιο άθλημα.
Οι κανόνες του σούμο, είναι ότι ο αθλητής πρέπει να σπρώξει τον αντίπαλο εκτός ενός κυκλικού δακτυλίου ή να τον αναγκάσει να ακουμπήσει το έδαφος με οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, εκτός της πατούσας. Απαγορεύεται να χτυπήσουν τον αθλητή με διαφορετικό τρόπο, όπως και η επαφή στα μάτια και στα γενετικά όργανα. Τέλος δεν επιτρέπεται να βρίσεις και κοροϊδέψεις, ακόμη και αν είναι πάνω στην ένταση. Η μόνη λέξη που επιτρέπεται, είναι αποχωρώ. Ο αθλητής λέγεται Rikishi και ο κυκλικός δακτύλιος Dohyo, με διάμετρο 4,55 μέτρα. Το χρονικό διάστημα ενός αγώνα, είναι περίπου 10 δευτερόλεπτα.
Στο σούμο υπάρχουν 6 επαγγελματικές κατηγορίες. Επιτρέπεται να πάρουν μέρος συνολικά 600 Rikishi, και για αυτό τον λόγο είναι περιορισμένος ο αριθμός των ξένων αθλητών. Ελπίζουν ότι με την δουλειά τους και με τις νίκες που θα κάνουν, να ανέβουν κάποια στιγμή στην κορυφαία κατηγορία.
Το να είσαι Rikishi, δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι μια απόφαση που επηρεάζει όλη την ζωή σου και όχι μόνο για το άθλημα. Μια βασική απαγόρευση τους, είναι ότι δεν τους επιτρέπεται να οδηγούν. Εάν θέλουν να μετακινηθούν, χρησιμοποιούν ή ταξί ή μικρά ειδικά λεωφορεία. Το 2007 είχε γίνει μεγάλο θέμα η υπόθεση του Kёkutenho. Ήταν αθλητής της κορυφαίας κατηγορίας, που για κακή του τύχη βρέθηκε να οδηγεί. Αυτό σαν συνέπεια είχε να υποβαθμιστεί σε κατηγορία, ενώ η παρουσία του σε ένα τουρνουά έχασε την συμμετοχή του.
Τέλος θα μιλήσουμε για τον τρόπο όπου ο αθλητής σούμο, φτάνει στα επιθυμητά κιλά. Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι ένας Rikishi, τρέφεται με τεράστιες ποσότητες λιπαρών φαγητών. Όπως είπαμε, αυτό είναι απλά ένας μύθος. Δεν κερδίζουν τόσο εύκολα κιλά. Τα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτό, πρέπει να έχουν συγκεκριμένο μεταβολισμό.
Στην αρχή της καριέρας τους, πρέπει να χάσουν μεγάλο ποσοστό λίπους από τον οργανισμό τους. Στην συνέχεια ξεκινάνε μια διατροφή που αποτελείται από ρύζι, κρέας και λαχανικά. Αφού φάνε, απευθείας πηγαίνουν για ύπνο. Παράλληλα, ξεκινάνε μια γυμναστική για να αποκτήσουν «λειτουργικό βάρος». Πρέπει ο δικέφαλος και ο τετρακέφαλος των κορυφαίων Rikishi να είναι σε όγκο, όσο ένα μέσο αντρικό πόδι.
Το βάρος τους, πρέπει να είναι 155 κιλά τουλάχιστον. Μάλιστα, παρά τα πολλά κιλά τους έχουν πολύ καλή ευλυγισία. Από μία κατηγορία και μετά, οι Rikishi πρέπει να ξέρουν να κάνουν σπαγγάτο. Όσα κιλά και αν έχουν, πρέπει να έχουν ευελιξία σαν χορεύτρια.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Δημήτρης Κωνσταντάκης, Αθλητικογράφος
