Υπάρχουν αρκετοί που στο άκουσμα της φράσης «Το Δάσος των Αυτοκτονιών», τρέμουν, γελάνε, αηδιάζουν, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που πιθανόν να τους φαίνεται γνώριμος αυτός ο τίτλος, ίσως γιατί το συγκεκριμένο δάσος το έχουμε γνωρίσει μέσα από ταινία θρίλερ.
Το Αοκιγκαχάρα, η πραγματική ονομασία του δάσους μας, βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά του όρους Φούτζι της Ιαπωνίας. Αναπτύσσεται σε 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα σκληρυμένης λάβας, περιοχή η οποία καθορίστηκε από την τελευταία μεγάλη έκρηξη του Όρους Φούτζι το 864 μ.Χ.
Στην δυτική άκρη του Αοκιγκαχάρα υπάρχουν αρκετές σπηλιές που γεμίζουν με πάγο τον χειμώνα. Ο χώρος αυτός είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και σχολικά ταξίδια. Τα μέρη του είναι πολύ πυκνά και η πορώδης λάβα απορροφά τον ήχο, κάνοντας τους επισκέπτες να έχουν μια αίσθηση μοναξιάς. Το δάσος έχει ιστορική φήμη ως σπίτι για το yūrei, το φάντασμα των νεκρών στην ιαπωνική μυθολογία. Τα τελευταία χρόνια, το Αοκιγκαχάρα έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό ως το “δάσος αυτοκτονίας”, ένα από τα πιο διαδεδομένα σημεία αυτοκτονίας παγκοσμίως.
Το Aokigahara έχει αναφερθεί σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως anime και manga, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, λογοτεχνία και μουσική.
Ήταν το θέμα της παραγωγής του BBC Radio 4 (πρώτη εκπομπή 10 Σεπτεμβρίου 2018) στην οποία τέσσερις ποιητές ταξίδεψαν στο Aokigahara για να γράψουν ποίηση στο δάσος. Οι ποιητές (Arai Takako, Jordan A. Y. Smith, Osaki Sayaka, Yotsumoto Yasuhiro) συντάσσουν μια δίγλωσση (ιαπωνική / αγγλική) ανθολογία των ποιημάτων και σύντομα γραπτά στο Aokigahara με τίτλο Sea of Trees: Poetic Gateways to Aokigahara (ToPoJo Excursions, 2019).
Το Αοκιγκαχάρα αναφέρεται ως η πιο δημοφιλής περιοχή για αυτοκτονία στην Ιαπωνία. Το 2003 εντοπίστηκαν 105 σώματα στο δάσος, υπερβαίνοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 78 το 2002. Το 2010, η αστυνομία κατέγραψε περισσότερα από 200 άτομα που επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν στο δάσος, εκ των οποίων τα 54 ολοκλήρωσαν την πράξη. Οι αυτοκτονίες λέγεται ότι αυξάνονται κατά τη διάρκεια του Μαρτίου, στο τέλος της οικονομικής χρήσης στην Ιαπωνία. Από το 2011, τα πιο συνηθισμένα μέσα αυτοκτονίας στο δάσος ήταν η κρεμάλα ή η υπερβολική δόση ναρκωτικών. Τα τελευταία χρόνια, οι τοπικοί φρουροί σταμάτησαν να δημοσιοποιούν τους αριθμούς σε μια προσπάθεια να μειώσουν τη σχέση του Αοκιγκαχάρα με τις αυτοκτονίες.
Το ποσοστό αυτοκτονίας έχει οδηγήσει τους υπαλλήλους να τοποθετήσουν ένα σημάδι στην είσοδο του δάσους, προτρέποντας τους αυτοκτονικούς επισκέπτες να ζητήσουν βοήθεια και να μην πάρουν τη ζωή τους.
Η δημοτικότητα του δάσους αποδίδεται στο μυθιστόρημα «Nami no Tō» (Πύργος των Κυμάτων) του 1961 του Σεϊτσόο Ματσουμότο. Ωστόσο, η ιστορία της αυτοκτονίας στο Αοκιγκαχάρα δημιουργείται από την δημοσίευση του μυθιστορήματος και ο τόπος έχει συνδεθεί από καιρό με το θάνατο. Το ουμπασουτέ μπορεί να έχει ασκηθεί εκεί, μέσα στο δέκατο – ένατο αιώνα, και το δάσος φημολογείται από τα γιουρέι όσων έχουν απομείνει να πεθάνουν.
Σκάναρε και προχώρησε την έρευνα:
Έρευνα, Σουζάνα Μπάκα (υπεύθυνη του Εκδοτικού Οίκου GRD Books)
Υπάρχει ένα ολόκληρο επεισόδιο αφιερωμένο στο αμερικανικό νετφλιξ για το μέρος αυτό , επίσημα λέγεται πως δεν γνωρίζουνε όχι μόνο επι της παρούσης αλλά και ανα πάσα στιγμή τον ακριβή αριθμό των αυτοκτονούντων απλά ανευρίσκουν πτώματα : σημειώματα ή αντικείμενα άλλοτε σε προχωρημένη αποσύνθεση ή οστά ! Σημειωτέο ότι υπάρχουν υπόνοιες μεταφοράς πτωμάτων στο χώρο αυτό ως συγκάλυψη !