ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Έχουν διεξαχθεί πολλές συζητήσεις και μελέτες σχετικά με τον ισχυρισμό ότι τα παιδιά μέσω του παιχνιδιού και της διασκέδασης, αποκομίζουν σημαντικά πράγματα τα οποία δρουν αποτελεσματικά στη ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους.
Το θέατρο, είναι ένα μέσω το οποίο μπορούν να αναπτυχθούν ηθικά και ταυτόχρονα το ίδιο (το θέατρο), μπορεί να συμβάλει ώστε να μάθουν χρήσιμους για αυτά κανόνες συμπεριφοράς.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα παιδιά γενικά δίνουν την πλήρη προσοχή τους σε ότι τα παρακινεί το ενδιαφέρον. Με άλλα λόγια μέσω της ψυχαγωγίας, μια παράσταση μπορεί να χρησιμεύσει ως κίνητρο που θα γίνει ένα άλλο μέσο διδασκαλίας, και μετάδοσης πληροφοριών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρακολούθηση ενός θεατρικού έργου μπορεί να λειτουργήσει ως εμπειρία στη γενικότερη συμπεριφορά του παιδιού, αφού ο κάθε ρόλος αντιπροσωπεύει και σε έναν χαρακτήρα της καθημερινής ζωής.
Τα παιδιά μπορούν να μάθουν νέα πράγματα. Η ηθική εκμάθηση και η διασκέδαση ταυτόχρονα συμβάλλουν στη δημιουργία προτύπων με χαρακτήρες και συμπεριφορές.
Το παιδικό θέατρο είναι ο μόνος δάσκαλος που αφήνει πάντα γοητευμένο τον μαθητή όταν το μάθημα – παράσταση έχει τελειώσει και μπορεί να προσφέρει στα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν πιο γρήγορα από την τάξη.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, οι εικόνες που μένουν στο μυαλό του παιδιού σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο αποτελεσματικές από τις εικόνες του βιβλίου.
Η συμμετοχή του κοινού, σε μια σωστά διαχειριζόμενη από τους ηθοποιούς κατάσταση, αρκετές φορές γίνεται για να εμπλέξει τα παιδιά στη διαδικασία του διαχωρισμού, του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους .Αποτελεί μια διαδικασία θα λέγαμε, συνεργατικής διδασκαλίας.
Θεατρικός συγγραφέας – Σκηνοθέτης
Κωνσταντίνος Καγλάτης
