Τα μεγάλα ντέρμπι της Ευρώπης διακρίνονται από την μεγάλη αντιπαλότητα, τον δυναμισμό αλλά και το ωραίο ποδόσφαιρο. Έχουμε την τύχη σαν Ευρωπαίοι κάθε εβδομάδα να παρακολουθούμε μεγάλες αναμετρήσεις σε κάθε ένα από τα μεγάλα πρωταθλήματα. Κάποια ντέρμπι έχουν άμεση σχέση με κοινωνικά ζητήματα και κάποια είναι ανάμεσα σε ομάδες της ίδιας πόλης. Παρακάτω, θα δούμε μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά.
DERBY DELLA CAPITALE
Στις 9 Ιανουαρίου το 1900 ιδρύθηκε η Λάτσιο από ανθρώπους της αστικής τάξης οι οποίοι προέρχονταν από το βόρειο μέρος της Ρώμης, έδωσαν το όνομα της περιφέρειας, Latium, σήμα τον αετό των λεγεώνων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και χρώμα το γαλάζιο, από την Ελλάδα τιμώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το ιδεώδες αυτών. Η Λάτσιο ξεκίνησε να γιγαντώνεται, να οργανώνεται φτάνοντας να διατηρεί στις τάξεις της μέσα από το πέρασμα του χρόνου 37 αθλητικά τμήματα…
Το αντίπαλο δέος γεννήθηκε το 1927 από μία έμπνευση και επιθυμία του Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Ιταλός δικτάτορας ήθελε μία δυνατή ομάδα της Ρώμης ώστε να κοντράρει αυτές του βορρά και διέταξε να ενωθούν όλες οι ομάδες της πόλης σε μία ώστε να φτιάξουν μία παντοδύναμη. Συμφώνησαν οι Alba Roma, Roman και Fortitudo. Ωστόσο η Λάτσιο όχι μόνο αντιστάθηκε αλλά ποτέ δεν πήρε μέρος σε αυτό το εγχείρημα. Η Ρόμα φυσικά πήρε το όνομα της «αιώνιας» πόλης, τα χρώματα αυτής και για έμβλημα επιλέχθηκε η ρωμαϊκή λύκαινα.
Πέραν των πολιτικών πεποιθήσεων -αλλά και την κοινωνική τάξη από την οποία προέρχεται και αντιπροσωπεύει η κάθε πλευρά, με τους Λατσιάλι να περηφανεύονται πως είχαν υπό τον έλεγχό τους την πλούσια πλευρά της Ρώμης και αντιστοίχως αυτούς της Ρόμα να τονίζουν ότι εκπροσωπούν την εργατική τάξη.
ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Το άσβεστο μίσος και η τυφλωμένη έχθρα τους έχει οδηγήσει σε μοιραία γεγονότα, όπως ο θάνατος νεαρού φίλου της Λάτσιο το 1979 από φωτοβολίδα που είχαν πετάξει οι οπαδοί της Ρόμα. Λίγες αλλά τουλάχιστον υπαρκτές είναι οι στιγμές βέβαια που οι δύο πλευρές έχουν δείξει τον σεβασμό τους και την ανθρωπιά τους. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το πανό που είχαν κρατήσει οι οπαδοί της Ρόμα για τη δολοφονία του οπαδού της Λάτσιο, Γκαμπριέλε Σλάντρι, από αστυνομικό. «Στον γαλάζιο ουρανό ένα αστέρι λάμπει. Θα είσαι πάντα στις καρδιές μας. Γεια σου, Γκάμπριελ» ανέγραφε αυτό σε μία από τις ελάχιστες στιγμές που «ενώθηκε» έστω και νοητά η Ρώμη!
ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΟΥ MERSEYSIDE
Η Έβερτον ιδρύθηκε το 1878 και μετά από έξι χρόνια έκανε έδρα της το ‘Ανφιλντ, το γήπεδο που έμελλε να ταυτιστεί με την μετέπειτα μεγάλη αντίπαλό της. Η έκταση στην οποία χτίστηκε το γήπεδο ανήκε στον πρόεδρο της Έβερτον, Τζον Χόουλντινγκ, έναν επιφανή επιχειρηματία που είχε τον τίτλο του λόρδου και διετέλεσε δήμαρχος του Λίβερπουλ.
Το 1884, αρκετά μέλη της διοίκησης της Έβερτον που ανήκαν στο κόμμα των φιλελευθέρων ήρθαν σε σύγκρουση με τον συντηρητικό Χόουλντινγκ. Αιτία της σύγκρουσης ήταν η συμμετοχή τους σε μία οργάνωση που έκανε καμπάνια εναντίον της ψυχαγωγικής χρήσης του αλκοόλ. Ο Χόουλντινγκ δραστηριοποιείτο και στον τομέα της ζυθοποιίας και τα συμφέροντά του ήταν διαμετρικά αντίθετα με τις επιδιώξεις των υπολοίπων μελών της ομάδας που ίδρυσε την Έβερτον. Η κόντρα οξύνθηκε με τον καιρό και το 1892, παρακάμπτοντας τον Χόουλντινγκ, οι παράγοντες της Έβερτον μετέφεραν την έδρα της ομάδας στην άλλη πλευρά του Στάνλεϊ Παρκ, ανεγείροντας το Γκούντισον Παρκ.
ΙΔΡΥΕΤΑΙ Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Η απάντηση του Χόουλντινγκ δεν άργησε να έρθει. Λίγους μήνες αργότερα συγκέντρωσε μία ομάδα φίλων και συνεργατών και ίδρυσε το αντίπαλον δέος της μέχρι τότε αγαπημένης του Έβερτον, την κόκκινη Λίβερπουλ. Τη στιγμή εκείνη ούτε ο ίδιος, ούτε οι παλιοί σύντροφοί του στην Έβερτον είχαν αντιληφθεί ότι έγραφαν ιστορία. Λίγα χρόνια μετά, το ντέρμπι του Μέρσεϊ ήταν ήδη το σημαντικότερο του Νησιού. Οι οπαδοί της Έβερτον υπενθυμίζουν ακόμη και σήμερα στους φίλους των «κόκκινων» ότι το Άνφιλντ ήταν κάποτε το δικό τους σπίτι και μάλιστα ήταν η έδρα στην οποία το κλαμπ πανηγύρισε το πρώτο του πρωτάθλημα, το 1891.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε το ηχητικό :
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ
Το 1455 ξεκίνησε μια διαμάχη μεταξύ δύο Οίκων της περιοχής του Yorkshire και του Lancashire. Μια από τις παραδοσιακές αντιπαλότητες της Βόρειας Αγγλίας που η ιστορία την κατέγραψε σαν τον «Πόλεμο των Ρόδων», ένα όνομα που προέκυψε από τα εμβλήματα των δύο οικογενειών, το λευκό και το κόκκινο ρόδο. Ακολούθησαν εμφύλιες συγκρούσεις με αποκορύφωμα την μάχη στο Τόουτον, μια από τις πλέον αιματηρές συγκρούσεις στο Νησί.
Με τα χρόνια, η κόντρα των δύο περιοχών εξελίχθηκε σε μια οικονομική σύγκρουση, ειδικά κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης του 18ου και 19ου αιώνα και όπως ήταν επόμενο έλαβε και κοινωνικές προεκτάσεις.
Στον 20ο αιώνα, οι μάχες περιορίστηκαν μεταξύ Λιντς Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εντός των γραμμών του γηπέδου. Η κόντρα μεταξύ των δύο συλλόγων «χτίστηκε» από τα μέσα της δεκαετίας του 60’ και έπειτα, σε μια περίοδο που καταγράφεται ως η πιο επιτυχημένη στην ιστορία της Λιντς.
Η ΜΙΣΗΤΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Πέραν των επιτυχιών η Λιντς τη συγκεκριμένη περίοδο απέκτησε και τον τίτλο μιας από τις πιο σκληρές ομάδες στην Αγγλία, κάτι που την έκανε απεχθή και μισητή στους υπόλοιπους. Αυτό την ακολουθεί ακόμα και σήμερα και δεν είναι τυχαίο ότι σε μια έρευνα της «SUN» σε ερώτηση για το ποια ομάδα μισούν περισσότερο οι φίλοι των Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ, Λίβερπουλ και Τσέλσι με τη Λιντς να συγκεντρώνει τις περισσότερες επιλογές.
Ένα ακόμα, από τα πολλά κεφάλαια στην κόντρα των δύο ομάδων, γράφτηκε τη σεζόν 1991-92, όταν χέρι-χέρι πορεύθηκαν στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος, με τη Λιντς τελικά να κερδίζει στο φίνις και με 82 βαθμούς και να φτάνει στην κατάκτηση του τίτλου, με τεχνικό τον Χάουαρντ Ουίλκινσον.
«Λάδι στη φωτιά» φυσικά, όπως σε κάθε κόντρα που σέβεται τον εαυτό της έβαζαν και οι μετακινήσεις σπουδαίων ποδοσφαιριστών, από τον Μακουίν έως τους Σμιθ, Φέρντιναντ και φυσικά τον σπουδαίο Ερίκ Καντονά.
Βασίλης Λαζάρου, Αθλητικογράφος
