Δεν υπάρχει ανθρώπινο όν που να μη γνωρίζει αυτόν τον δραματικό έρωτα, που ακόμη και σήμερα συγκλονίζει με το τραγικό του τέλος. Ένα ζευγάρι που δεν το θέλησε η ζωή να καταλήξουν μαζί και να ζήσουν αμέριμνοι, με το μεγαλείο της ψυχής τους, το υπεράνθρωπο αυτό συναίσθημα.
Η ιστορία του Shakespeare
Στις 30 Ιανουαρίου του 1595 έκανε πρεμιέρα αυτό το αριστούργημα, στο Λονδίνο. Το έργο, ανήκει στην πρώιμη περίοδο της συγγραφής του καλλιτέχνη, καθώς το συνέγραψε πριν από τα τριάντα του, μεταξύ του 1591 και του 1595. Εκείνη η περίοδος είναι ιδιαίτερα σκοτεινή για τον ίδιο, καθώς έχει απομακρυνθεί από την οικογένεια του, έχει χάσει τον γιο του, και έχει εγκατασταθεί στο Λονδίνο, για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χώρο του θεάτρου. Το παρόν έργο, μαζί με τον «Άμλετ», αποτελούν από τα συνηθέστερα εκτελούμενα έργα του δημιουργού, μέχρι και σήμερα.
H πλοκή του έργου
Πρώρα απ’ όλα, το έργο διαδραματίζεται στην πόλη Βερόνα, της Ιταλίας. Η πλοκή ξεκινάει καταμεσής του δρόμου, με έναν καυγά, ανάμεσα σε υποστηρικτές δύο οικογενειών, οι οποίες, όμως, έχουν ορκισμένη και χρόνια έχθρα μεταξύ τους. Των λεγόμενων Καπουλέτων και Μοντέγων. Ο πρίγκιπας της Βερόνας, ο Εσκάλους, προειδοποιεί ότι θα τιμωρήσει με θάνατο, εάν συνεχίσει να λαμβάνει χώρα αυτή, η δίχως τέλος, βεντέτα. Στη συνέχεια, ο Κόμης Πάρης, επιθυμεί να νυμφευθεί την κόρη του Καπουλέτου, η οποία είναι η Ιουλιέτα. Όμως, ο πατέρας της, του ανακοινώνει, να περιμένει δύο χρόνια.
Εν τω μεταξύ, από την άλλη μεριά, ο Ρωμαίος ζει έναν έρωτα, δίχως ανταπόκριση, με τη Ροζαλίνα, που είναι ανιψιά του Καπουλέτου. Στο μεταξύ, προγραμματίζεται η εορταστική συνάθροιση, που οργανώνεται από τον Καπουλέτο, στην οποία θα παραστεί και ο Ρωμαίος. Εκεί, θα γεννηθεί ο μεγάλος αυτός έρωτας. Τη γνωρίζει, χορεύουν μαζί, και καθώς μιλούν, μαθαίνουν για την έχθρα που κυριαρχεί στις οικογένειες τους. Χωρίς να λογαριάζει κανέναν κίνδυνο, και παρακινούμενος από το συναίσθημα του, την αναζητά. Εισέρχεται κρυφά στον κήπο των Καπουλέτων, και εκείνη εξομολογείται από το μπαλκόνι της, την αγάπη της για αυτόν, αψηφώντας το μίσος των οικογενειών. Τότε, της φανερώνεται και αποφασίζουν να παντρευτούν. Αμέσως, ο Ρωμαίος, συναντά έναν φίλο του, τον ιερέα Λαυρέντιο, ο οποίος είναι σύμφωνος με αυτόν τον γάμο, καθώς θεωρεί, ότι με τη σύναψη αυτού του γάμου, θα λάβει τέλος η βεντέτα. Στη συνέχεια, ο Τυβάλτος, ξάδελφος της Ιουλιέτας, καλεί σε μονομαχία τον Ρωμαίο, διότι είχε παραστεί απρόσκλητος στη γιορτή.
Όμως, ο Ρωμαίος δεν την αποδέχεται, καθώς τον θεωρεί συγγενή του. Βέβαια, την πρόκληση αυτή την αποδέχεται ο Μερκούτιος, φίλος του Ρωμαίου, ο οποίος και σκοτώνεται από τον Τυβάλτο. Ως αντίποινο, ο Ρωμαίος τον σκοτώνει. Μαθαίνοντας το συμβάν ο Πρίγκιπας, εξορίζει τον Ρωμαίο. Όμως, το βράδυ πριν φύγει, ολοκληρώνει τον γάμο του με την Ιουλιέτα.
Ο πατέρας της, χωρίς να γνωρίζει προφανώς, τον κρυφό τους γάμο, επιθυμεί να προχωρήσει τις διαδικασίες του γάμου με τον Πάρη. Η Ιουλιέτα, προφανώς, αρνείται, και εκείνος απειλεί να την αποκηρύξει. Από εδώ και στο εξής, η ιστορία λαμβάνει τη δραματική της μορφή. Η Ιουλιέτα, παίρνει ένα δηλητήριο, το οποίο θα την κάνει να φαίνεται νεκρή, για 42 ώρες, ταυτόχρονα, αποστέλλει γράμμα στον Ρωμαίο, εξηγώντας του το σχέδιο της, ώστε να έρθει να την πάρει, έπειτα από τις 42 ώρες που θα ξυπνήσει, και όπου θα τη θεωρούν όλοι νεκρή.
Παίρνει το δηλητήριο τη νύχτα, πριν τελεστεί ο γάμος της με τον Πάρη. Η οικογένεια της τη βρίσκει, και θεωρώντας τη νεκρή, τη μεταφέρουν στην οικογενειακή κρύπτη. Όμως, για κακή τους τύχη, ο αγγελιαφόρος, που μετέφερε το γράμμα, δεν έφτασε ποτέ στον Ρωμαίο, και εκείνος πληροφορείται ότι η Ιουλιέτα είναι νεκρή, από τον υπηρέτη του.
Με βαθιά θλίψη, πηγαίνει στην κρύπτη, έχοντας προμηθευτεί βέβαια το δηλητήριο. Δίνει τέλος στη ζωή του, πίνοντας το. Όταν ξύπνησε η Ιουλιέτα, και τον βρήκε νεκρό, αυτοκτονεί και η ίδια με το μαχαίρι του. Οι δύο οικογένειες, μετά από αυτό το τραγικό συμβάν, αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην πολύχρονη διαμάχη τους, στη μνήμη των παιδιών τους.
Οι εκδοχές της ιστορίας
Υπάρχει μία πτυχή της πολυπόθητης ιστορίας, ότι οι δύο αυτοί εραστές, ήταν δύο υπαρκτά πρόσωπα που έζησαν στη Βερόνα, και πέθαναν ο ένας για τον άλλον, το 1303. Αλλά αρκετοί θεωρούν, ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη στην πραγματικότητα. Μία δεύτερη εκδοχή, βασίζεται στο γεγονός, ότι ο Σαίξπηρ εμπνεύστηκε από ένα ποίημα του Άρθουρ Μπρουκ. Παρ’ όλα αυτά, το τραγικό τέλος μεταξύ μίας μεγάλης αγάπης, ακολουθεί μία μακρά παράδοση στις ιστορίες του έρωτα, ήδη από τα χρόνια της αρχαιότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το έργο του Οβίδιου «Μεταμορφώσεις». Μία ακόμη αναφορά των μελετητών, γνωστοποιεί, ότι ο Σαίξπηρ, είχε μία κρυφή γυναίκα στη ζωή του, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά σονέτα του, καθώς και για την παρούσα ιστορία. Βέβαια, οι ερευνητές κόπιασαν αρκετά, για να καταλάβουν ποια είναι η μυστηριώδης γυναίκα, όπου το 2013, κατέληξαν, ότι ήταν η γυναίκα ενός Ιταλού διερμηνέα.
Επιπλέον, μία από τις πρώτες αναφορές των ονομάτων «Καπουλέτων» και «Μοντέγων», γίνεται στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη. Τέλος, αξίζει να επισημανθεί, ότι στο θέατρο της εποχής του Σαίξπηρ, οι γυναικείοι ρόλοι, τελούνταν από άντρες, καθώς οι γυναίκες δε διέθεταν το δικαίωμα να συμμετάσχουν σε αυτές. Ακόμη, αρκετοί ψυχαναλυτές ασχολήθηκαν με την ανάλυση του ψυχισμού του Ρωμαίου, που χαρακτηρίζεται από έντονη παρορμητικότητα.
Περισσότερες από 27 όπερες έχουν εμπνευστεί από το παρόν έργο. Μέχρι και σήμερα, το πιο διάσημο μπαλκόνι του θεάτρου, προσελκύει πλήθος τουριστών, που επισκέπτονται τη Βερόνα. Το οίκημα είναι του 13ου αιώνα. Αποτελεί αναμφισβήτητα, ένα έργο που προκαλεί δέος, θαυμασμό, αλλά και πηγή έμπνευσης, σε ποικίλους χώρους της τέχνης, μέχρι και σήμερα. Αυτή η ιστορία αγάπης, ξεπερνά τον χρόνο. Οι δύο εραστές θα ζουν για πάντα στη μνήμη των ανθρώπων. Αυτό είναι που καθιερώνει κλασικό ένα έργο.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Σοφία Αναστασία Ράπτη, φιλόλογος
