Το ατελείωτο μπλε της θάλασσας των νησιών μας σε συνδυασμό με τις χαρακτηριστικές τους γεύσεις δημιουργούν αναμνήσεις, οι οποίες μπορούν να μείνουν κυριολεκτικά αξέχαστες.
Πολλά είναι τα νησιά, μάλιστα, που έχουν ταυτίσει τα γλυκά τους με ολόκληρη την παράδοσή τους. Υπάρχει κάποιος που όταν ακούει για μαστίχα δεν πάει απευθείας ο νους του στην Χίο ή αντίστοιχα όταν ακούς καλιτσούνια δεν είναι λες και «ταξιδεύεις» στην Κρήτη;
Ωστόσο, αν προσπαθήσεις να το αναλογιστείς θα συνειδητοποιήσεις πως οι γεύσεις τους είναι τόσο μοναδικές προκειμένου μα καταφέρουν να ταυτιστούν με μία ολόκληρη παράδοση. Θα έλεγε κανείς πως είναι από εκείνες που μένουν χαραγμένες στον ουρανίσκο. Ας πάμε όμως να γνωρίσουμε μερικές από τις πιο γλυκές νησιώτικες παραδόσεις.
Μαστίχα Χίου
Έχει χρώμα υπόλευκο- υποκίτρινο και είναι ημιδιαφανής στην αρχή, ενώ όσο παλιώνει αποκτά ένα πιο κιτρινωπό και αδιαφανές χρώμα. Το μαστιχόδενδρο είναι ένας αειθαλής θάμνος που έχει την επιστημονική ονομασία: «Pistacia Lentiscus var. Chia». Παίρνει την πλήρη ανάπτυξή του στα 40-50 χρόνια και ζει περίπου 100 χρόνια ή και παραπάνω.
Το μαστιχόδενδρο ευδοκιμεί αποκλειστικά και μόνο στην Νότια Χίο. Σύμφωνα με θεωρίες αυτό οφείλεται στο εύκρατο κλίμα και ειδικότερα στο μικροκλίμα της περιοχής, αλλά και στα υποθαλάσσια ηφαίστεια και στο ασβεστολιθικό έδαφος.
Από το παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να καλλιεργηθεί ο μαστιχοφόρος σχίνος σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ακόμη και σε άλλα κράτη αλλά πάντα χωρίς επιτυχία.
Καλιτσούνια Κρήτης
Από τα πιο φημισμένα και αγαπητά γλυκά του νησιού. Δεν γίνεται να έρθεις στην Κρήτη και να μην δοκιμάσεις καλιτσούνια. Είναι το κατεξοχήν γλυκό του Πάσχα.
Υπάρχουν πολλών ειδών καλιτσούνια ανάλογα την περιοχή. Τα γλυκά καλιτσούνια γίνονται χρησιμοποιώντας γλυκιά μυζήθρα και υπάρχουν δύο είδη: τα λυχναράκια, και τα ανεβατά.
Τα πρώτα είναι πιο γρήγορα στην παρασκευή τους γιατί δεν έχουν καμιά χρονοβόρα
Τα ανεβατά είναι πιο μπελαλίδικα, όχι από άποψη παρασκευής τους αλλά όπως λέει και η ονομασία τους είναι ανεβατά δηλαδή πρέπει να περιμένουμε τη ζύμη να φουσκώσει.
Κατιμέρια Κως
Τα κατιμέρια κατάγονται από την Μικρά Ασία και έφθασαν στην Ελλάδα μαζί με τις Μικρασιάτισσες, μαγείρισσες άφθαστες, που μετέφεραν στη νέα πατρίδα όλα τα διάσημα πιάτα της Μικρασιατικής κουζίνας, από το ατζέμ πιλάφι, το μαντί, τις παστουρμαδόπιτες και τα σμυρνέικα σουτζουκάκια μέχρι τα γλυκά φοινίκια, τα ισλί, τα κανταΐφια, τα κουλουράκια και τα σαραγλιά.
Πρόκειται για μία απλή, κατά βάση, παρασκευή, τηγανητό φύλλο γεμιστό με τυρί, που μπορεί να καταναλωθεί τόσο σε αλμυρή, όσο και σε γλυκιά εκδοχή και να σερβιριστεί, αντίστοιχα, είτε με τριμμένο τυρί, είτε με μέλι ή πετιμέζι και φυσικά να συνοδευτεί με ουζάκι ή τσιπουράκι.
Είτε σε σχήμα κουλουριού είτε σε φακέλου , η διπλωμένη χειροποίητη ζύμη, αγκαλιάζει το συνήθως το ντόπιο τυράκι της εκάστοτε περιοχής, όπως στην Κω της Δωδεκανήσου, που τα γαρνίρουν με μέλι και κανέλα, ενώ στην Σάμο, που τα κατιμέρια έχουν το σχήμα τηγανητής πιτούλας, απλώς πασπαλίζονται με τριμμένο τυρί ή γαρνίρονται με μέλι ή πετιμέζι, ανάλογα με το ποια εκδοχή τους θα επιλεγεί.
Μαντολάτο Κέρκυρας
Το μαντολάτο, όντας γλυκό των Βενετσιάνων, ήρθε στην Κέρκυρα κατά την Ενετοκρατία καθώς αποτελούσε το αγαπημένο γλυκό της αριστοκρατίας. Το όνομα του προέρχεται από την ιταλική λέξη mandorla (αμύγδαλο) και εκτός από αμύγδαλα περιέχει πολύ μέλι, λίγη ζάχαρη και μαρένγκα από ασπράδια αυγών
Ένα άλλο χαρακτηριστικό γλυκό της Κέρκυρας και όλων των Επτανήσων είναι οι μάντολες. Οι μάντολες Κέρκυρας είναι καραμελωμένα αμύγδαλα με ζάχαρη και κάποιες φορές και σουσάμι.
Ανδριώτικα Αμυγδαλωτά
Τα αμυγδαλωτά της Άνδρου είναι από τα πιο διάσημα. Στο νησί, άλλωστε, υπάρχει μεγάλη παράδοση στα γλυκά με βάση το αμύγδαλο, συνεπώς είναι λογικό και τα αμυγδαλωτά τους να είναι από τα καλύτερα.
Τα αμυγδαλωτά της Άνδρου περιέχουν ασπράδια αβγών, αρωματίζονται με ανθόνερο και ορισμένοι ζαχαροπλάστες ενισχύουν τη γεύση τους προσθέτοντας μερικά πικραμύγδαλα ή εσάνς πικραμυγδάλου.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος
