Γνωρίζουμε τη Σοβιετική Ένωση, δε χρειάζεται να την αναλύσουμε. Παρά τα αρνητικά που είχε αυτή η «σκοτεινή περίοδος», υπάρχει και μια όμορφη ιστορία με μια οικογένεια κι ένα… λιοντάρι.
Η αρχή με τα λιοντάρια
Το 1970 υπήρχε μια, όχι και τόσο συνηθισμένη, οικογένεια που είχε οικόσιτα λιοντάρια και όλοι μαζί ζούσαν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην πόλη Baku, το σημερινό Azerbaijan. Τι πιο φυσιολογικό από το να έχεις τη μεγαλύτερη αιλουροείδα στο σπίτι σου; Ο άνδρας του σπιτιού, ο Leo, ήταν ένας απλός αρχιτέκτονας που μια μέρα αποφάσισε να πάρει ένα λιονταράκι από τον ζωολογικό κήπο. Οπότε αν δε ξέρετε τι να κάνετε, ακολουθήστε τα βήματά του!
Η μητέρα του το είχε απορρίψει και οι εργαζόμενοι του ζωολογικού κήπου δεν μπορούσαν να το αναθρέψουν. Έτσι, ο Leo πήρε το νεογέννητο στο σπίτι του. Μπορεί να έχει τραγική κατάληξη, αλλά όχι αυτό που σκέφτεστε.
Ο «Βασιλιάς»
Όλως παραδόξως ο «Βασιλιάς», όπως τον ονόμασαν, ήταν σα μια ήρεμη γατούλα. Η οικογένεια προσπάθησε να τον επιστρέψει στο ζωολογικό, αλλά στο δρόμο το λιοντάρι τρελάθηκε και πήδηξε από το αυτοκίνητο. Έτσι κι έγινε το κατοικίδιο της οικογένειας.
«Το νεαρό λιοντάρι αγαπούσε πολύ τον άντρα μου» είχε πει η γυναίκα του Leo, η Nina. «Και εμένα μου φερόταν ευγενικά. Με τον καιρό, όμως, κάποια άλλα συναισθήματα απέναντί μου ξύπνησαν στο ζώο. Άρχισε να κοιμάται ανάμεσά μας και συχνά έσπρωχνε τον άντρα μου από το κρεβάτι».
Ένας οικογενειακός φίλος που πήγαινε στο σπίτι τους, ανέφερε πως «ο Βασιλιάς ήταν ένα πολύ ευγενικό ζώο. Το πήραν πολύ μικρό και τα μπροστινά του πόδια ήταν παράλυτα. Η οικογένεια του έκανε μασάζ μέχρι που άρχισε να περπατάει κανονικά. Και συμπεριφερόταν σαν αληθινή γάτα. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως του άρεσε να γλείφει τους επισκέπτες. Και η γλώσσα του ήταν σαν γυαλόχαρτο. Αν όμως του έκανες νόημα, έφευγε, έτρεχε στην γωνιά ή στο πάνω ράφι, όπου ήταν η φωλιά του».
Η μεγάλη χαρά των γειτόνων…
Εάν στην πολυκατοικία σας υπήρχε ένα λιοντάρι, πώς θα νιώθατε; Εγώ πάντως όχι ιδιαίτερα άνετη και χαρούμενη. Από τη μεριά των γειτόνων υπήρχαν παράπονα για τη μυρωδιά και για τους βρυχηθμούς που άκουγαν κατά καιρούς, καμιά φορά ακόμα και τη νύχτα.
Η Nina είχε τοποθετήσει συρμάτινα δίχτυα στο μπαλκόνι για να μην πηδήξει το λιοντάρι από τον δεύτερο όροφο που έμεναν. Το άφηναν να περπατά ελεύθερα τριγύρω από σπίτι. «Αν βαριόταν, ερχόταν στο κρεβάτι, πηδούσε πάνω, έριχνε κάτω εμένα ή τον άντρα μου για να έχει χώρο και κοιμόταν μέχρι το επόμενο πρωί. Επίσης, τα παιδιά έκαναν ό,τι ήθελαν μαζί του, το καβαλούσαν σαν να είναι πόνι, τραβούσαν τα μουστάκια του και εκείνο ποτέ δεν παραπονιόταν».
Ένα αστέρι γεννιέται
Αφού γινόταν πιο γνωστή η παρουσία του λιονταριού, διάφορες εταιρείες παραγωγής έκαναν προσφορές στην οικογένεια ώστε το ζώο να συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες. Έτσι το λιοντάρι εμφανιζόταν σε μερικά από τα πιο δημοφιλή σοβιετικά έργα. Αυτό επέτρεψε στην οικογένεια να ταξιδέψει πολύ, να εξοικειωθεί με διάσημους ανθρώπους όπως ήταν οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες της εποχής και φυσικά να κερδίσουν ένα έξτρα εισόδημα, πράγμα που τους βοηθούσε στη συντήρηση του ζώου.
Το τέλος
Όπως αναφέρεται και στο m.eirinika.gr, μια μέρα, η οικογένεια γύρισε από ένα ακόμα γύρισμα στην Αγία Πετρούπολη. Κρατούσαν το ζώο στο σχολείο τα βράδια, επειδή αυτό ήταν το «ξενοδοχείο» του την περίοδο των γυρισμάτων. Οι άνθρωποι της ταινίας είχαν πάρει τις κατάλληλες προφυλάξεις. Υπήρχε ένα αυτοκίνητο με μεγάφωνο το οποίο γυρνούσε την γειτονιά και ανακοίνωνε ότι υπάρχει ένα λιοντάρι στο σχολείο, έτσι ώστε να μην κυκλοφορεί κανείς γύρω από αυτό.
Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ένας μαθητής που άκουσε κάποιες φήμες για το λιοντάρι, πήγε μαζί με την κοπέλα του να δουν γιατί γινόταν αυτή η φασαρία. Έφτασαν στο σχολείο και το αγόρι μπήκε μέσα στην αυλή. Είδε ένα λιοντάρι να κοιτά έξω από το παράθυρο, τον δρόμο. Ο μαθητής ξεκίνησε να κάνει τον πίθηκο στο λιοντάρι. Έκανε γκριμάτσες και μετά γύρισε την πλάτη του και έσκυψε.
Σύμφωνα με τη Nina το λιοντάρι καθόταν με την βοηθό του, την Sasha, η οποία εκείνη την στιγμή είχε πάει να αγοράσει ένα σνακ ή ένα πακέτο τσιγάρα. Λίγες μέρες πριν, στα γυρίσματα, είχαν εκπαιδεύσει το λιοντάρι να βάζει τα πόδια του στους ώμους των ανθρώπων όταν εκείνοι έκαναν τους πιθήκους. Μετά, έπρεπε να απομακρυνθεί, σύμφωνα με το σενάριο.
Έτσι, το λιοντάρι, μόλις είδε το αγόρι να κάνει τον πίθηκο, εφόσον είχε εκπαιδευτεί, έσπρωξε το γυάλινο παράθυρο και έτρεξε πάνω του. Το αγόρι φοβήθηκε πολύ, το ίδιο και η κοπέλα του που περίμενε έξω. Εκείνη ξεκίνησε να φωνάζει «βοήθεια, βοήθεια! Το λιοντάρι θα κατασπαράξει το αγόρι μου»! Την ίδια στιγμή, ένας αστυνομικός που επέστρεφε από τη βάρδια του, άκουσε το κορίτσι που ούρλιαζε και έτρεξε προς το μέρος της. Μόλις είδες τον μαθητή στο έδαφος και το λιοντάρι μπροστά του, άρχισε να πυροβολεί.
Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα
Επιμέλεια: Μαρία Γερμαντζίδου, Δημοσιογράφος
