Σύμφωνα με τα δύο βιβλία, για τους Αγίους του Πόντου, της Μαγδαληνής Μοναχής, ηγουμένης της Ιεράς Μονής Κοζάνης 1984-1985, μαθαίνουμε για τους βίους σπουδαίων Μαρτύρων της Πίστεως της Ορθόδοξης εκκλησίας. Φυσικά θα δούμε και την πλούσια ιστορία του τόπου, καθώς αποτελεί σημαντικό κομμάτι του Ελληνισμού.
Ακούστε την ανάγνωση του άρθρου
Ιστορικά γεγονότα
Οι Πόντιοι ήταν εκείνοι που ήδη από τους πρώτους αιώνες κατέρριψαν την ειδωλολατρεία και τον Παπισμό που υπήρχε ευρύτερα. Επίσης επί 260 χρόνια αναφέρεται στο βιβλίο ότι διατηρούσαν την Βυζαντινή αυτοκρατορία στα ύψη, από την οποία μάλιστα πέρασαν 27 αυτοκράτορες, όπου πολλοί από αυτούς αγίασαν και πέθαναν ως Μοναχοί. Επίσης κατά την εποχή του Χριστιανισμού, ο Πόντος ήταν εκείνος που προσπάθησε να ενισχύσει την Ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό ειδωλολατρών να βαφτιστεί.
Αναπτύχθηκε επιπλέον ο προφορικός λόγος, η διδασκαλία, όπως και ο γραπτός λόγος. Δυστυχώς όμως δεν έλειψαν οι διωγμοί κατά των χριστιανών του Πόντου, μιας και πίστη των Ελλήνων ποντίων μεγάλωνε όλο ένα και περισσότερο. Το 64 μ.Χ. ο αυτοκράτορας της Ρώμης, Νέρωνας, διορίζει Έπαρχους τους διοικητές επαρχίας, με στόχο να εξαλείψει τον Χριστιανισμό. Έκαιγαν εκκλησίες και συγγράμματα, όπως επίσης αρχαίες περγαμηνές και βιβλία εκκλησιαστικά μεγάλης αξίας. Προσπαθούσαν να τους κάνουν όλους ειδωλολάτρες.
Όσοι τολμηροί δεν υπάκουαν στους κανόνες, τους σκότωναν ή τους συλλάμβαναν, βασανίζοντας τους αργότερα στις φυλακές. Ταυτόχρονα έχαναν και ό,τι περιουσία είχαν. Μετά τον Νέρωνα, ακολούθησαν και άλλοι αυτοκράτορες με την ίδια βλέψη, όπως: ο Τραϊανός, ο Διοκλητιανός, ο Μαξιμιανός, ο Λικίμιος και άλλοι.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και κάποιους από τους Μάρτυρες του Πόντου όπως: Η Αγία Βαρβάρα, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, η Αγία Κυριακή, οι Άγιοι Ανάργυροι και άλλοι. Το 306 μ.Χ. με αυτοκράτορα τον Μέγα Κωνσταντίνο, οι διωγμοί κατά των χριστιανών σταματούν και έτσι η Βυζαντινή αυτοκρατορία γίνεται πανίσχυρη.
Τα αγαθά του Πόντου
Ο Πόντος διαθέτει πλούσια και γόνιμα εδάφη. Εκτός από τα ποτάμια και τα πανύψηλα βουνά που πλαισιώνουν τον υπέροχο αυτό τόπο, υπάρχουν πολλά φυσικά ορυκτά προϊόντα. Συγκεκριμένα στους υπόγειους κόλπους μπορούσε να βρει κανείς πετρέλαιο, χρυσάφι, αργυρό, σίδηρο, μόλυβδο, ψευδάργυρο, χαλκό κοβάλτιο, νικέλιο και μαγγάνιο. Μάλιστα η περιοχή «Βακού» που βρίσκεται στην Κασπία Θάλασσα είχε άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου. Εκτός από αυτά λοιπόν, η ξυλεία και η καλλιέργεια σιτηρών βοήθησαν στην παραγωγή και στο εμπόριο.
Άγιοι Μάρτυρες
Υπάρχουν γενικότερα πολλοί μάρτυρες στην ιστορία του Πόντου, όπου με το έργο τους έχουν μεταδώσει την Ορθόδοξη πίστη και για αυτό συμπεριλαμβάνονται σε αρκετά βιβλία. Ωστόσο θα αναφερθούμε σε κάποιους από αυτούς, καθώς τα επιτεύγματα και ο βίος τους είναι πλούσιος ως προς το περιεχόμενο.
Ο Άγιος Θεσπέσιος, καταγόταν από την Καππαδοκία. Το 222 μ.Χ. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα της περιοχής Σιμπλίκιο, με την κατηγορία ότι ήταν Χριστιανός. Όταν τον οδήγησαν σε ένα ειδωλολατρικό ναό, εκείνος αντιστάθηκε και έτσι τον τιμώρησαν με απαγχονισμό, ενώ του έσκισαν και τη σάρκα.
Μέτα τον τοποθέτησαν σε πυρακτωμένο καμίνι, αλλά από θαύμα δεν έπαθε τίποτα. Αφού έβλεπαν ότι αυτό δεν είχε αποτέλεσμα τον έβαλαν σε ένα δοχείο που μέσα υπήρχαν εύφλεκτες ύλες και τον άφησαν εκεί δύο μέρες. Τελικά ούτε από αυτή την διαδικασία δεν έπαθε κάτι. Συνεπώς, πολλοί ειδωλολάτρες πείστηκαν από τον άγιο και στράφηκαν στον χριστιανισμό. Η μνήμη του εορτάζεται την 1η Ιουνίου.
Η Αγία Καλλιόπη, έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Ξεχώρισε για την φυσική της ομορφιά, όπως επίσης για την καλή ψυχή της και την πνευματικότητα της. Την περιγράφουν με γαλάζια μάτια και ολόχρυσα μαλλιά. Αφιέρωνε τη ζωή της στον Χριστό και μετέδιδε τη διδασκαλία του Θείου Λόγου.
Την εποχή του Δεκίου αυτοκράτορα, εξαπολύθηκαν διωγμοί και έτσι η Αγία Καλλιόπη συνελήφθη. Παρότι την ωθούσαν στην πίστη της ειδωλολατρείας, εκείνη αντιστάθηκε με σθένος και για αυτό διέταξαν να την μαστιγώσουν. Στη συνέχεια τη χαράκωσαν με μαχαίρια και τέλος την αποκεφάλισαν. Η μνήμη της εορτάζεται στις 8 Ιουνίου.
Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Αθηνογένης προερχόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας. Ως επίσκοπος διακρίθηκε για την λατρεία του στον Θεό, για το μεγάλο φιλανθρωπικό του έργο και για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Παρόλα αυτά τον συνέλαβαν με εντολή του ηγεμόνα Φιλόμαρχου και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Σύμφωνα με την παράδοση αναφέρεται ότι λίγο πριν το περιστατικό αυτό, ο Άγιος πήγε στο Μοναστήρι και δεν βρήκε τους μαθητές διότι είχαν συλληφθεί πριν από αυτόν. Εκεί συνάντησε όμως ένα ελάφι το οποίο είχε αναθρέψει ο ίδιος. Αφού το ευλόγησε ευχήθηκε να είναι ασφαλής. Ερχόμενοι στο σήμερα την ημέρα της γιορτής του Αγίου, στις 16 Ιουλίου, μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου, λένε ότι μπορεί να εμφανιστεί ένα ελάφι ως σύμβολο της ευχής του.
Σκάναρε και ακολούθησε την έρευνα
Μάρω Τσαούση, Δημοσιογράφος
