Στην ελληνιστική εποχή, που ξεκίνησε με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, ο ελληνικός πολιτισμός εμπλουτίστηκε σημαντικά, απορροφώντας στοιχεία των πολιτισμών των κατακτημένων χωρών.
Μετά την κατάληψη της πλουσιότερης Περσίας, ήρθε ο χρυσός στην Ελλάδα και τα εξαίσια χρυσά κοσμήματα έγιναν πολύ δημοφιλή και αγαπημένα αντικείμενα των αρχαίων Ελλήνων. Στα κοσμήματα και αξεσουάρ, οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν την αρμονική τελειότητα.
Τον 18ο αιώνα, το ενδιαφέρον για την αρχαία τέχνη εμφανίστηκε και στη Γαλλία και κάπως έτσι ξεκίνησαν πολυάριθμες αρχαιολογικές ανασκαφές που γέμισαν τα μουσεία του κόσμου με μοναδικά αριστουργήματα της Αρχαίας Ελλάδας.
ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ
Το ιδανικό της ομορφιάς στην αρχαιότητα ήταν οι απλές και τέλειες μορφές. Οι αρχαίοι Έλληνες κοσμηματοπώλες μας άφησαν, ως κληρονομιά, υπέροχα δείγματα καλλιτεχνικής δημιουργικότητας στο κόσμημα.
Συχνά, οι διακοσμήσεις στην αρχαία Ελλάδα συνοδευόταν από στολίδια. Στα στολίδια οι τεχνίτες προτιμούσαν αυστηρή συμμετρία και γεωμετρικές γραμμές, ορθές γωνίες και συνδυασμούς κάθε είδους κυματιστών γραμμών. Οι κοσμηματοπώλες χρησιμοποιούσαν την εικόνα των φύλλων αλόης, σταφυλιών, κισσού, δάφνης, άκανθου, βελανιδιάς, λουλουδιών, ελιάς κ.α..
Εκτός από τα φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα, σκάλιζαν πεταλούδες, πουλιά, έντομα, ενώ υπήρχε, επίσης, ένας φανταστικός ζωικός κόσμος που προερχόταν από μύθους και θρύλους. Ο χρυσός και το ασήμι χρησιμοποιήθηκαν ως μέταλλα, όμως παρατηρήθηκε και η χρήση πιο απλών διακοσμητικών.
Οι σιλουέτες των αρχαίων Ελληνίδων έμοιαζαν με τις στήλες των αρχιτεκτονικών κατασκευών εκείνης της εποχής ή με αγάλματα και ως εκ τούτου, το σύνολο των κοσμημάτων που συνόδευε μια τέτοια φιγούρα ήταν αρκετά περιορισμένο. Οι Ελληνίδες φρόντιζαν ιδιαίτερα τη διακόσμηση του κεφαλιού. Τα πιο φυσικά αξεσουάρ στην πρώιμη περίοδο ήταν διακοσμητικά στεφάνια από φρέσκα άνθη και φύλλα. Κατασκευάζονταν από τριαντάφυλλα, βιολέτες, μυρτιά και κισσό και συνδυάζοντας με κορδέλες στα μαλλιά τους.
ΤΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ
Τα πιο γνωστά και αγαπημένα αξεσουάρ των αρχαίων Ελληνίδων ήταν η ελληνική στέκα και το χρυσό δίχτυο μαλλιών, τα οποία ήταν στολισμένα με χρυσό, μαργαριτάρια ή πολύτιμες πέτρες. Στα κορίτσια άρεσε πολύ να διακοσμούν τα χτενίσματα τους με τα συγκεκριμένα αξεσουάρ. Σε ειδικές, επίσημες, περιστάσεις, τα μαλλιά στολίζονταν με ένα διάδημα, το οποίο ήταν κατασκευασμένο από φύλλα χρυσού και χάνδρες.
Οι Ελληνίδες αγαπούσαν, επίσης, πολύ τα βραχιόλια. Τα χέρια τους τα στόλιζαν με πολλά από αυτά, φορώντας τα όχι μόνο στον καρπό, αλλά και στο μπράτσο. Συνήθως ήταν φαρδιά, κατασκευασμένα από πολύτιμο μέταλλο και διακοσμημένα με μοτίβα και γραμμές. Συχνά, φορούσαν αξεσουάρ και στον λαιμό, όπως περιδέραια, αλυσίδες, χάνδρες, μετάλλια κ.α.. Τα περιδέραια και τα στεφάνια είχαν μια ποικιλία από μενταγιόν με τη μορφή φρούτων, λουλουδιών, δελφινιών και άλλων ζώων.
Ιδιαίτερη σημασία έδιναν και στις καρφίτσες, οι οποίες ήταν στρογγυλές, οβάλ και απαραίτητα μεγάλες. Επιπλέον, οι αρχαίες Ελληνίδες φορούσαν ζώνες με κεντητά στολίδια, κρόσσια ή κρεμαστά μικρά μενταγιόν. Τα σκουλαρίκια τους συχνά απεικόνιζαν τους Θεούς που τιμούσαν πολύ οι αρχαίοι Έλληνες ή είχαν το σχήμα δίσκου, στολισμένου με κρεμαστά μικρά μενταγιόν. Αυτά τα σκουλαρίκια έδειχναν υπέροχα φορεμένα, γεγονός που άρεσε πολύ στις γυναίκες της εποχής.
Άλλο ένα αξεσουάρ που προτιμούσαν συχνά οι αρχαίες Ελληνίδες ήταν και τα δαχτυλίδια, τα οποία φορέθηκαν από τις αρχές του 6ο αιώνα π.Χ.. Αρχικά, ήταν δαχτυλίδια σφραγίδων που έμοιαζαν με νόμισμα. Αργότερα, κατασκευάζονταν από συνηθισμένα μέταλλα, χωρίς πέτρες ενώ, στη συνέχεια, άρχισαν να διακοσμούνται με πολύτιμα μέταλλα και πέτρες. Τα άτομα υψηλής κοινωνίας εκείνης της εποχής φορούσαν πολλά δαχτυλίδια ταυτόχρονα, φανερώνοντας έτσι το υψηλό κοινωνικό και εισοδηματικό τους επίπεδο.
Τα χρώματα στα αξεσουάρ και τα κοσμήματα της περιόδου εκείνης ήταν ήρεμα και συγκρατημένα, ώστε να συμβαδίζουν αρμονικά με τα παστέλ χρώματα των φορεμάτων τους. Έτσι, τα μαργαριτάρια και οι διάφανες ελαφριές πέτρες ήταν ιδανικά για την ελληνική εικόνα.
Ακόμα και σήμερα, σε κάθε νέα σεζόν, οι σχεδιαστές εμπνέονται από τα φορέματα αρχαιοελληνικού στυλ ενώ και στα κοσμήματα και στα αξεσουάρ, πολύ συχνά συναντά κανείς το αρχαιοελληνικό στοιχείο.
Νόνη Ελίδου, Στυλίστρια/ Ενδυματολόγος
