Η πολιτική και οι πολιτικοί δεν πείθουν πλέον τους νέους… Η απάντηση είναι πιο σύνθετη από όσο νομίζουμε.
Κατά τον Αριστοτέλη, ο άριστος πολίτης της αρίστης Πολιτείας είναι ο ενεργός πολίτης. Είναι αυτός που συμμετέχει ύστερα από επιλογή του στις αποφάσεις της πόλης του – τόσο με την ευρύτερη έννοια του βουλεύεσθαι και κρίνειν, όσο και με τη στενότερη έννοια της άσκησης εξουσίας. Είναι ο φρόνιμος και μετριοπαθής άνθρωπος, ο επαρκώς διαβιών, ο οποίος πράττει με ευθύνη, για να διασφαλίζει στην πόλη του την ευμάρεια, την παιδεία και την ειρήνη. Είναι ο ελεύθερος νους που δημιουργεί εν αυτονομία και ζει με ελεύθερη βούληση αλλά ταυτόχρονα υπακούει με τη θέλησή του στο νόμο και παράγει ατομικά και συνολικά έργα αρετής.
Οι νέοι που είναι απολιτίκ, χειραγωγούνται από το πολιτικό σύστημα. Οι απολιτίκ είναι ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που δικαιολογεί την πολίτικη του αγνοία με επιχείρημα την πολιτική διαφθορά ή με αλλά λόγια , όλοι ίδιοι είναι.
Το πρόβλημα με τους απολιτίκ είναι ότι πρέπει να είσαι πολύ προνομιούχος ή πολύ αναίσθητος για να μην σε ενδιαφέρει το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Το άλλο κομμάτι είναι ότι οι νέοι μπαίνουν ενεργά στην πολιτική ζωή μέσα από το κόμμα που υποστηρίζουν. Στην Ελλάδα, τα κυρίαρχα κόμματα με ενεργή την νεολαία, είναι οι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25 και ΚΚΕ, ενώ ακόμα υπάρχουν νέοι άνθρωποι που υποστηρίζουν το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής και οι αναρχοαυτόνομοι.
Η νεολαία χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί
ΟΙ νέοι είναι αγανακτισμένοι και εστιάζουν κυρίως στα δικά τους προσωπικά προβλήματα. Είναι άσχημο να ζεις σε μία χώρα που βιώνεις τα προβλήματά της και ταυτόχρονα δε ξέρεις τι σου γίνεται. Ο καθένας από εμάς έχει μια πολιτική ταυτότητα από την οικογένειά του, αλλά αν δεν εξερευνήσεις τα πολιτικοκοινωνικά σου πιστεύω δε θα δημιουργήσεις πότε τη δική σου και θα είσαι έρμαιο.
«Αν ασχοληθώ ή αντιδράσω θα αλλάξει τίποτα;».
Ναι , αλλά μονό αν υπάρχει μαζικότητα. ΣΕ ΑΦΟΡΑ, το τί θα ρίξεις στην κάλπη. Οκ, μην κατεβαίνεις σε πορείες αν δε σου ταιριάζει, ούτε σε πολίτικα σουαρέ, αλλά δε γίνεται να είσαι ανημέρωτος. Σε μια χώρα που η κρίση και τα μνημόνια ανάγκασαν φίλους, συγγενείς και γνωστούς να παρατήσουν τη ζωή τους στην Ελλάδα, να μαζέψουν τα πράγματα τους σε μια βαλίτσα και να ψάξουν για ένα μεροκάματο στο εξωτερικό. Μια γενιά που άφησε στην άκρη τα όνειρα της και υπερεργάζεται για το βασικό μισθό, είναι προσβολή προς τον εαυτό σου να είσαι απολιτίκ.
Είναι άλλο να μην πιστεύεις στην ιδεολογία κάποιου κόμματος και άλλο να μην ενδιαφέρεσαι για το τι συμβαίνει γύρω σου ή ό,τι πρόκειται να σου συμβεί επειδή κάποιον άφησες να αποφασίσει για σένα.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαρίλη Μπουφίδου, Δημοσιογράφος
