Οι εφηβικοί έρωτες και γενικότερα η συμπεριφορά των εφήβων καθ΄ όλη τη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας είναι ένα ζήτημα που απασχολεί συχνά τους γονείς.
Πως πρέπει, ωστόσο, οι γονείς να αντιμετωπίζουν τους εφηβικούς έρωτες και γενικότερα τα «σκαμπανεβάσματα» στις συμπεριφορά των εφήβων; Τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα έδωσε στο GRD η Εγκληματολόγος Ψυχολόγος, Υποψήφια διδάκτωρ Κοινωνικής και Ηθικής Ψυχολογίας, Μαρία Ιωαννίδου.
– Πως αντιμετωπίζουν οι γονείς τον πρώτο εφηβικό έρωτα των παιδιών τους;
Με την έλευση της εφηβείας, οι νέοι βιώνουν αλλαγές τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Είναι ένα ζωτικό στάδιο. Οι έφηβοι, θα έρθουν αντιμέτωποι, για πρώτη φορά, με περίπλοκα συναισθήματα και αισθήσεις που δεν είχαν ποτέ να αντιμετωπίσουν.
Στην εφηβεία, τα συναισθήματα μεγεθύνονται και βιώνονται με μεγάλη ένταση. Κάθε μικρό γεγονός στη ζωή ενός νέου ατόμου έχει ισχυρό αντίκτυπο στην εσωτερική του κατάσταση και στην αντίληψή του για τη ζωή.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η πρώτη τους εφηβική αγάπη είναι τόσο σημαντική.Αυτή η εμπειρία θα γίνει το σημείο αναφοράς τους για μελλοντικές σχέσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, θα είναι επίσης η πρώτη σεξουαλική εμπειρία του παιδιού.
Για αυτόν τον λόγο, θα έχει αντίκτυπο στην κατανόηση της οικειότητας. Στην πραγματικότητα, ακούμε συχνά για γονείς να χειρίζονται τη «νεανική αγάπη» με τρόπους που δεν βοηθούν πραγματικά την κατάσταση αλλά την επιδεινώνουν.
Ως εκ τούτου, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μας μεγαλώνουν και να μάθουμε πώς να συνεργαζόμαστε μαζί τους. Και η αγάπη των εφήβων είναι φυσική και αποτελεί μέρος αυτής της ενηλικίωσης.
Πολλές φορές οι γονείς αντιμετωπίζουν τον πρώτο εφηβικό έρωτα των παιδιών τους με μια υπερβολή, ξεχνώντας ότι υπήρξαν και εκείνοι παιδιά που ερωτευτήκαν στην εφηβεία. Μπορεί να είναι απολυτοί, τιμωριτικοί και απότομοι, ακυρώνοντας αυτό που νιώθουν τα παιδιά τους.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν βοηθάει καθώς το παιδί αποκόβεται και δεν επικοινωνεί πλέον με τους γονείς. Ιδανικά οι γονείς θα έπρεπε να κάνουν τα εξής για να αντιμετωπίσουν των πρώτο εφηβικό ερωτά και να βοηθήσουν τα παιδιά τους:
Α. Να αποδεχτούν και να μην αρνηθούν τις εφηβικές σχέσεις
Η αλήθεια είναι ότι για κάποιους γονείς είναι τόσο δύσκολο να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα αυτής της κατάστασης και να την αποδεχτούν. Μετά το αρχικό σοκκαι την πιθανή άρνηση της κατάστασης, πρέπει να αφιερώσετε χρόνο για νακαταλάβει ότι ως οικογένεια, είστε όλοι στην ίδια πλευρά και ότι μαζί μπορείτε να τακαταφέρετε.
Β. Να κατανοήσουν τα συναισθήματα του παιδιού
Οι γονείς πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να μάθουν για τις αλλαγές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία. Αρκετοί γονείς είναι εξοικειωμένοι με τις σωματικές αλλαγές, αλλά όχι πολύ εξοικειωμένοι με τις πολύ κρίσιμες κοινωνικές και συναισθηματικές αλλαγές.
Το αποτέλεσμα των σημαντικών αλλαγών που συμβαίνουν στον εγκέφαλο του εφήβου, είναι ότι οι έφηβοι βιώνουν έντονα συναισθήματα, αναζητούν την αποδοχή και το να ανήκουν ανάμεσα σε φίλους, αναζητούν νέες εμπειρίες και εξερευνούν την ατομικότητά τους μέσω των σκέψεων και των ιδεών τους. Η προσπάθεια να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν μια μοναδική ταυτότητα γίνεται μια σημαντική ενασχόληση για τους εφήβους και οι ερωτικές σχέσεις είναι μια από αυτές.
Γ. Επικοινωνήστε με το έφηβο παιδί σας για την αγάπη και τις σχέσεις
Όσο άβολα κι αν νιώθετε για την αγάπη και τις σχέσεις, πρέπει να κάνετε την προσπάθεια να βγείτε από τη ζώνη άνεσης σας ως γονιός. Οι έφηβοι απαιτούν από τους γονείς τους να είναι ανοιχτόμυαλοι.
Με αυτόν τον τρόπο τα βοηθά να ακούσουν πιο πρόθυμα τις ανησυχίες των γονιών τους και δημιουργεί έναν συναισθηματικά ασφαλή χώρο για συζήτηση, ανταλλαγή και επίλυση προβλημάτων.
Η επικοινωνία περιστρέφεται γύρω από: την επιλογή των λέξεων, τον τόνο της φωνής, τη γλώσσα του σώματος, την ακρόαση για κατανόηση, τον σεβασμό ο ένας για τον άλλον, την προθυμία για συγγνώμη και την παραμέριση των προκαταλήψεων.
– Έχει βελτιωθεί η κατανόηση των γονιών όταν τα παιδιά τους αναπτύσσουν σεξουαλικές επαφές από νεαρή ηλικία;
Αφενός τα χρόνια έχουν αλλάξει και τώρα στις μέρες μας είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσουν οι γονείς με τα παιδιά τους για την ανάπτυξη των σεξουαλικών επαφών σε νεαρή ηλικία. Φυσικά αυτό εξαρτάται από τους γονείς, το οικογενειακό σχήμα (πχ. μονογονεϊκή οικογένεια), την επικοινωνία και την δουλειά του κάθε γονέα με τον εαυτό του και το παιδί του.
Ακόμα εν έτη 2022 δεν έχουμε σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και αυτό δυσκολεύει τόσο τον γονέα όσο και το παιδί, στρέφοντας τους στο Ιντερνέτ να ψάχνουν πληροφορίες. Σίγουρα σε κάποιους τομείς μπορούμε να παρατηρήσουμε μια μορφή εξέλιξης αλλά αυτό είναι ένα ειδικό και λιγότερο ένα γενικό συμπέρασμα.
Το σεξ ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζεται σαν ταμπού και ακόμα υπάρχουν προκαταλήψεις γύρω από αυτό.
Φυσικά όταν μιλάμε για σεξουαλικές επαφές αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό που επηρεάζει πολύ την κατανόηση των γονιών είναι και το φύλο του παιδιού. Στατιστικά οι γονείς είναι πιο αυστηροί,και μπαίνουν με περισσότερο φόβο με τα κορίτσια από ότι τα αγόρια.
Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση ενός σεξουαλικά ενεργού έφηβου είναι οι γονείς να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να το σκεφτούν . Είναι σημαντικό να επεξεργαστούν τις ειδήσεις και να σκεφτούν πώς να τις αντιμετωπίσουν.
Μπορεί να νιώθουν απογοήτευση, φόβο και ανησυχία για το παιδί τους. Για αυτό, χρειάζεται να αφιερώσουν χρόνο για να επεξεργαστούν αυτή τη νέα εξέλιξη όπου είναι απαραίτητο για να την αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία.
Παρόλο που μπορεί να είναι ενοχλητικό για αρκετούς γονείς να μαθαίνουν ότι το παιδί τους έχει σεξουαλικές επαφές πρέπει να προσπαθήσουν να παραμείνουν ήρεμοι.
Αν αντιδράσουν έντονα και αρνητικά αυτό δεν θα βοηθήσει στο να μεταδοθεί το μήνυμα που θέλουν να περάσουν. Ο έφηβος θα ακούσει μόνο τον θυμό και την απογοήτευσή.
– Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουν οι γονείς για να αντιμετωπίσουν τις εξάρσεις στην συμπεριφορά των εφήβων;
Τα εφηβικά χρόνια είναι μια περίοδος πρόκλησης για κάθε γονέα. Οι έφηβοι μπορεί
να είναι κυκλοθυμικοί, απερίσκεπτοι και απρόβλεπτοι με πολλές εξάρσεις.
Ωστόσο,για τους γονείς των εφήβων με προβλήματα θυμού ή έντονες εξάρσεις αυτά τα χρόνια μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Πολλοί γονείς θυμωμένων εφήβων ανησυχούν για το πού βρίσκεται ο γιος ή η κόρη τους ή μπορεί να φοβούνται πότε θα έχουν το επόμενο επεισόδιο ή την οργή τους.
Father and teenage daughter with head in his shoulder sharing something funny in a mobile phone
Πιθανόν ανάλογα το παιδί, τις εξάρσεις και την οικογένεια οι γονείς θα ήταν βοηθητικό να κάνουν τα εξής:
-
Μην προσπαθείτε να ελέγξετε τα συναισθήματα του παιδιού σας
Δεν μπορείτε να ελέγξετε τα συναισθήματα του παιδιού σας – και αυτό είναι εντάξει.Τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά – όλοι τα έχουμε. Αλλά μπορείτε να περιμένετε από το παιδί σας να ελέγχει τη συμπεριφορά του. Είναι εντάξει και φυσικό για ένα παιδί να θυμώνει μερικές φορές, αρκεί αυτός ο θυμός να εκφράζεται κατάλληλα.
Επομένως, μην ρωτάτε: «Πώς μπορώ να αποτρέψω το παιδί μου από το να θυμώσει;»Αντίθετα, αναρωτηθείτε «Πώς μπορώ να κάνω το παιδί μου να συμπεριφέρεται σωστά όταν θυμώνει;»
-
Προσπαθήστε να ελέγξετε τα δικά σας συναισθήματα
Η οργή ενός παιδιού προκαλεί συχνά τα συναισθήματα του ίδιου του γονέα. Πώς διαχειρίζεστε συνήθως την κατάσταση όταν οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι;
Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται πολύ άβολα με τον θυμό – τους κάνει να αγχώνονται ή να φοβούνται.
Για όσους από εμάς μεγαλώσαμε σε σπίτια όπου ο θυμός σήμαινε φωνές και κίνδυνο, ο θυμός του παιδιού σας μπορεί να πιέσει μερικά από τα συναισθηματικά σας κουμπιά.
Εάν δεν γνωρίζετε τα δικά σας ζητήματα, θα μπορούσατε να απαντήσετε με τρόπους που είναι κακό για το παιδί σας (όπως να ενδώσετε σε αυτό που θέλει ή να φωνάξετε πίσω).
Εάν αρχίσετε να βιώνετε έντονο συναίσθημα, πάρτε μια ανάσα και ένα νοητικό βήμα πίσω. Ένα κόλπο είναι να φανταστείτε το παιδί σας ως παιδί του γείτονα. Αυτό μπορεί να σας δώσει μια μικρή συναισθηματική απόσταση.
-
Μην κλιμακώνετε την κατάσταση
Βεβαιωθείτε ότι οι απαντήσεις σας δεν κλιμακώνουν την κατάσταση. Ακριβώς επειδή επιλέγετε να μην μαλώσετε με το παιδί σας δεν σημαίνει ότι υποχωρείτε. Δώστε στο παιδί σας λίγο χώρο και χρόνο για να ηρεμήσει.
Μπορείτε πάντα να θεωρήσετε το παιδί σας υπεύθυνο αργότερα όταν τα πράγματα είναι πιο ήρεμα.
-
Βοηθήστε το παιδί σας να αναγνωρίσει πότε ο θυμός η τα ξεσπάσματα
δημιουργούνται. Υπάρχουν φυσικά σημάδια θυμού με τα οποία το παιδί σας μπορεί να αρχίσει να συντονίζεται: σφίξιμο στο στομάχι, αίσθημα έντασης, αίσθηση κοκκινίσματος,σφίξιμο των δοντιών.
Μερικές φορές όταν είμαστε θυμωμένοι, κρατάμε την αναπνοή μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Εάν το παιδί σας μπορεί να παρατηρήσει αυτά τα σημάδια νωρίς, μπορεί να εμποδίσει τον θυμό να κλιμακωθεί σε οργή.
-
Μιλήστε για το περιστατικό
Όταν είστε και οι δύο ήρεμοι, μιλήστε για το περιστατικό. Πολλά παιδιά θα βιώσουν ή θα εκφράσουν γνήσια τύψεις μετά από μια συναισθηματική κατάρρευση.
Εάν είναι ανοιχτά τα παιδιά στη συζήτηση και πρόθυμοι να μάθουν δεξιότητες διαχείρισης θυμού, μπορείτε να τους βοηθήσετε να λειτουργήσουν πίσω από το περιστατικό.
Τι συνέβη ακριβώς πριν πυροδοτηθεί η οργή; Τι ειπώθηκε; Τι ένιωθαν; Αμηχανία, απογοήτευση, απογοήτευση, φόβος, άγχος; Υπάρχει πάντα ένα άλλο συναίσθημα κάτω από τον θυμό. Το να μάθετε να αναγνωρίζετε τα υποκείμενα συναισθήματα είναι ένα ισχυρό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιεί το παιδί σας σε όλη τη ζωή.
-
Να θυμάστε ότι το συναίσθημα είναι διαφορετικό από τη συμπεριφορά
Το πρόβλημα δεν είναι ο θυμός – είναι η συμπεριφορά που ακολουθεί. Μπορείτε να επικυρώσετε τα συναισθήματα του παιδιού σας ενώ αντιμετωπίζετε τη συμπεριφορά που σας απασχολεί.
Μερικές φορές θα υπάρχουν κανόνες ή όρια που μπορεί να σας απογοητεύσουν, αλλά η παραβίαση των πραγμάτων δεν θα αλλάξει αυτόν τον κανόνα ή το όριο και θα καταλήξει μόνο σε συνέπεια για αυτήν τη συμπεριφορά».
Στη συνέχεια, βοηθήστε το παιδί σας να εντοπίσει πιο θετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του.
Θα είναι καλή λύση η ψυχοθεραπεία τόσο από την πλευρά των γονέων όσο και των παιδιών κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Δεν είναι θέμα καλής η κακής λύσης, είναι θέμα αναγκών. Αυτό έχει κυρίως να κάνει με τις ανάγκες των παιδιών και της ψυχολογίας τους καθώς και των γονιών.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει σε πολλά πράγματα, διαχείριση συναισθήματος, επικοινωνίας,επίλυση προβλημάτων κτλ.
Ένας γονέας κατά εμένα πρέπει να πάει σε ψυχοθεραπευτή κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά την γέννηση του παιδιού, για να δουλέψει με τα δικά του τραύματα σαν παιδί και ενήλικας , ώστε να είναι ποιο ολοκληρωμένος ψυχικά σαν γονέας.
Ένας γονέας μπορεί να κάνει ψυχοθεραπεία ξεχωριστά από το παιδί του, ή να συμμετέχει κάποιες φορές στη θεραπεία του παιδιού του.
Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω ότι ο γονέας θα κάνει ψυχοθεραπεία άμα κρίνει ότι την έχει ανάγκη σαν άνθρωπος και όχι σαν απλά την ιδιότητα του γονέα.
Από την άλλη οι έρευνες δείχνουν ότι οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν στη θεραπευτική διαδικασία του παιδιού τους όταν ξεκινάνε θεραπεία.
Η συμμετοχή των γονέων είναι βασικό συστατικό της παιδικής θεραπείας και κάνει τη διαδικασία πιο επιτυχημένη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν έχουν μικρό παιδί, αλλά ισχύει και για εφήβους.
Ο βαθμός στον οποίο οι γονείς εμπλέκονται στη θεραπευτική διαδικασία, ωστόσο, μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την κατάσταση και την ηλικία του παιδιού σας.
Για παράδειγμα, η θεραπεία αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού (PCIT) είναι ένα μοντέλο θεραπείας που βελτιώνει τις συμπεριφορές των παιδιών διδάσκοντας στους γονείς πώς να αλληλοεπιδρούν με τα παιδιά τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να μην συμμετέχετε απλώς περιφερειακά στη θεραπεία του παιδιού σας – θα μπορούσατε να είστε το επίκεντρο της θεραπείας.
Για άλλα παιδιά,μπορεί να μην είναι απαραίτητο οι γονείς τους να κάθονται μαζί τους κατά τη διάρκεια κάθε συνεδρίας.
Ειδικά καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται έφηβοι, είναι σημαντικό για αυτά να χτίσουν τις δικές τους ταυτότητες. Αυτό σημαίνει ότι είναι σημαντικό να έχουν το δικό τους χώρο για να εξερευνήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας, χωρίς την παρουσία των γονιών τους.
– Γιατί οι διαταραχές στην συμπεριφορά των παιδιών σημειώνουν έξαρση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου;
Τα εφηβικά χρόνια είναι γεμάτα με άγχος, απογοήτευση, φόβο και άλλα πράγματα που πέφτουν κάτω από την ομπρέλα του εφηβικού άγχους. Πολλοί έφηβοι δεν ξέρουν πώς να επεξεργαστούν αυτά τα συναισθήματα, επομένως όλα μπορεί να εκδηλωθούν ως θυμός. Οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία κάνουν τους έφηβους πιο ευμετάβλητους και πιο πιθανό να είναι εκφραστικοί παρά αντανακλαστικοί.
Επιπλέον, ο προμετωπιαίος φλοιός, το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη λογική, τον προγραμματισμό και τη λήψη αποφάσεων, δεν είναι ακόμα πλήρως ανεπτυγμένος στους εφήβους, επομένως τα συναισθήματά τους τείνουν να υπερισχύουν των ορθολογικών σκέψεων.
Οι έφηβοι έχουν επίσης πολλά πράγματα που προσπαθούν να διαχειριστούν: σχολείο, εργασίες για το σπίτι, εξωσχολικές δραστηριότητες, μεταβαλλόμενη δυναμική στις φιλίες και τις σχέσεις, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και πίεση να πάρουν τεράστιες αποφάσεις για τη ζωή τους, όπως το κολέγιο που θα φοιτήσουν. Μπορεί να είναι συντριπτική.
Άλλοι λόγοι είναι ότι ένας έφηβος αισθάνεται παρεξηγημένος, είναι εκνευρισμένος επειδή δεν κοιμάται αρκετά ή θέλει περισσότερη ανεξαρτησία. Καθώς οι έφηβοι μεγαλώνουν, αναζητούν περισσότερη αυτονομία και θέλουν περισσότερη συμβολή στη λήψη αποφάσεων για τις ζωές τους.
Εάν λέτε συνεχώς στον έφηβο σας τι να κάνει, ή του δίνετε ανεπιθύμητες συμβουλές ή τον κυνηγάτε να πάρει μια απόφαση –ο ‘έφηβος εξοργίζεται και αποστασιοποιείται καταπίνει το συναίσθημα του και το εκδηλώνει με διάφορες μορφές εξάρσεων.
– Πιστεύεις οι γονείς πρέπει να έχουν προλάβει να συζητήσουν με τα παιδιά τους για τον έρωτα και το σεξ πριν αυτά φτάσουν στην εφηβεία;
Φυσικά, οι γονείς πρέπει να συζητήσουν με τα παιδιά τους για τον ερωτά και το σεξ πολύ πριν φτάσουν στην εφηβεία.
Οι περισσότεροι γονείς δεν θέλουν να λάβουν υπόψη τη λέξη«σεξ» σε σχέση με το παιδί τους, αλλά μια υγιής εικόνα σώματος περιλαμβάνει μια υγιή σεξουαλική ταυτότητα και ταυτότητα φύλου.
Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να αισθάνονται καλά με το σώμα τους τώρα και να έχουν μια υγιή σεξουαλική ζωή ως ενήλικες.
Όλοι θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που μεγαλώνουν για να απολαμβάνουν το σώμα τους και που είναι υπεύθυνα στις σεξουαλικές τους δραστηριότητες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά τη συναίνεση, ανεξαρτήτως φύλου.
Και σημαίνει ότι πρέπει να τους προστατεύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο από τη ντροπή που περιβάλλει το σεξ στην κουλτούρα μας.
Ως γονιός, είστε το καλύτερο άτομο για να εκπαιδεύσετε το παιδί σας σχετικά με το σεξ. Στην πραγματικότητα πάρα πολλά παιδιά μαθαίνουν για το σεξ από όλους
εκτός από τους γονείς τους. Ακόμη χειρότερα, μια ακούσια ή σκόπιμη ματιά σε κάποιο πορνογραφικό υλικό παρέχει την πρώτη τρομακτική ματιά του παιδιού για το σεξ.
Αυτό που πρέπει να θεωρείται ως η πιο όμορφη, ουσιαστική και ιδιωτική επικοινωνία μεταξύ ζευγαριών γίνεται μια περιέργεια.
Σε μια κοινωνία που εκμεταλλεύεται τη σεξουαλικότητα και τη μειώνει το να βοηθήσουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν σεξουαλικά υγιή μπορεί να φαντάζει πρόκληση.
Να θυμάστε ότι εάν η συζήτηση για το σεξ είναι πολύ άβολη στην οικογένειά σας, το παιδί σας θα θεωρήσει ότι το σεξ είναι ντροπιαστικό. Οι έρευνες καθιστούν πολύ σαφές ότι η συζήτηση στα παιδιά για το σεξ τα κάνει λιγότερο επιρρεπή στη σεξουαλική κακοποίηση.
Όταν θα έρθει η ώρα να γίνει αυτή η συζήτηση μην το σκέφτεστε αυτό ως «ομιλία», δηλαδή μια μεγάλη ντροπιαστική συζήτηση στην οποία υποβάλετε το παιδί σας καθώς φτάνει στην εφηβεία.
Ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσετε για το σεξ είναι οι μικρές συζητήσεις σε συνεχή βάση, καθώς το παιδί σας είναι έτοιμο για αυτές. Όσο νωρίτερα ξεκινήσετε, τόσο πιο εύκολο είναι.
Βάζετε τα θεμέλια για ανοιχτή συζήτηση για το σεξ όταν το παιδί σας είναι πολύ μικρό. Η σεξουαλική υγεία δεν είναι μόνο η κατανόηση των μηχανισμών του σεξ. Η σεξουαλική υγεία ξεκινά με την απόλαυση του σώματος και όλων των συναισθημάτων του.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος
