Μια φορά και έναν καιρό, μια από τις γυναίκες προγόνους μας, πήρε ένα κοφτερό κόκκαλο και το χρησιμοποίησε για να ανοίξει μια τρύπα στο δέρμα. Κάπως έτσι, ξεκίνησε η ιστορία της ραπτικής, πριν από περίπου 20 χιλιάδες χρόνια. Οι πρώτες βελόνες κατασκευάστηκαν από οστά διαφόρων ζώων και οι ακατέργαστες φυτικές ίνες λειτουργούσαν ως κλωστές.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, το έργο της πρώτης ραπτομηχανής προτάθηκε κατά τον 15ο αιώνα, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, αλλά παρέμεινε αζήτητο. Το 1755, ένας Γερμανός εφευρέτης ονόματι Charles Fredrik Wiesenthal, κατάφερε να αποκτήσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια μηχανή που μιμούνταν τη χειροκίνητη ραφή υφασμάτων. Ύστερα, οι Γάλλοι προχώρησαν παραπέρα και εφηύραν μια μηχανή ύφανσης με μονή κλωστή. Επίσης, εφευρέθηκε η ραπτομηχανή shuttle από τον Αμερικανό Ellias Howe. Το μηχάνημα που δημιούργησε το 1845 δεν ήταν τέλειο, αλλά πιο κατάλληλο για ράψιμο από όλες τις προηγούμενες μηχανές.
Οι πρώτες ραπτομηχανές χρησιμοποιήθηκαν για το ράψιμο μεγάλης ποικιλίας προϊόντων, όμως η εργασία σε τέτοιες μηχανές προκαλούσε γρήγορη κόπωση. Κάπως έτσι, η διαδικασία εύρεσης τρόπων διευκόλυνσης της δουλειάς μιας μοδίστρας, οδήγησε στη δημιουργία ραπτομηχανών, εξειδικευμένων σε ορισμένες λειτουργίες.
Άλλοι εφευρέτες ανέλαβαν τη βελτίωση της ραπτομηχανής. Οι μηχανές των A. Wilson και Singer, που εμφανίστηκαν το 1850, ήταν εξοπλισμένες με κίνηση στα πόδια, γεγονός που ελευθέρωνε τα χέρια της μοδίστρας. Η ραπτομηχανή ήταν σχεδόν τέλεια, επιτρέποντας μακριές ραφές.
Από τους εφευρέτες των ραπτομηχανών, ο Singer εξακολουθεί να είναι ο πιο διάσημος, ενώ οι μηχανές που φέρουν το όνομά του, κατασκευασμένες στις αρχές του περασμένου αιώνα, εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμα και σήμερα. Έτσι, παραμένουν το πρότυπο αξιοπιστίας και αποκλειστικότητας, κάτι που έχει μεγάλη ζήτηση τόσο από επαγγελματίες όσο και από συλλέκτες.
Οι ραπτομηχανές νέας γενιάς χωρίζονται σε τρείς τύπους:
- Μηχανικές
- Ηλεκτρικές
- Ηλεκτρονικές
Οι σύγχρονοι μόδιστροι προτιμούν ηλεκτρονικές ραπτομηχανές με ενσωματωμένο μικροεπεξεργαστή. Μετά από όλα, μια τέτοια μηχανή είναι σε θέση να κάνει τις πιο περίπλοκες γραμμές και να κεντήσει ένα σχέδιο οποιασδήποτε πολυπλοκότητας. Η σύγχρονη ραπτομηχανή έχει αλλάξει όχι μόνο τον τύπο ελέγχου, αλλά και την εμφάνιση. Αυτό φαίνεται στην ηλεκτρονική οθόνη, η οποία βοηθά στην επιλογή του προγράμματος. Μια σύγχρονη ραπτομηχανή μπορεί να φτιάξει έως και 100 διαφορετικούς τύπους βελονιών, εργασιακών και διακοσμητικών. Ο σχεδιασμός του γίνεται όλο και πιο περίπλοκος.
Παρά την δημοτικότητα της γρήγορης μόδας, η οποία κατέστη δυνατή σε μεγάλο βαθμό λόγω της αυτοματοποίησης της βιομηχανίας ένδυσης, η δυνατότητα αυτοραπτικής και επισκευής ρούχων παραμένει επίκαιρη μέχρι σήμερα. Για τον λόγο αυτόν, οι ραπτομηχανές θα παραμείνουν απαραίτητοι βοηθοί σε κάθε σπίτι, για πολλά χρόνια ακόμα, ενώ θα γίνονται όλο και πιο «έξυπνες» και λειτουργικές.
Νόνη Ελίδου, Στυλίστρια / Ενδυματολόγος
