Η Μυθολογία αποτελεί μία από τις παλαιότερες διακριτές επιστήμες με τις οποίες ασχολήθηκαν, κατά καιρούς, πολλοί και εγκεκριμένοι ερευνητές. Ακόμη, αρκετός είναι ο κόσμος εκείνος που λατρεύει να διαβάζει, να αναλύει, καθώς επίσης και να ακούει μύθους και ιστορίες, τους οποίους κάποιοι ιδιαίτεροι πολιτισμοί, θεωρούν αληθινούς.
Ακούγοντας τον όρο μυθολογία και κλείνοντας τα μάτια, σίγουρα όλοι μας θα σχηματίζουμε εικόνες, θα ταξιδεύουμε σε μέρη μαγικά, όπου το ανθρώπινο μάτι μπορεί με ευκολία να διακρίνει τη θεϊκή παρέμβαση. Μπορούμε, ακόμα, να δούμε τους ίδιους τους θεούς και τα περίεργα πλάσματα, αν είμαστε τόσο τυχεροί και η φαντασία μας οργιάζει.
Το σήμα κατατεθέν για τη μυθολογία και την ιστορία της, όμως, όπως πολύ καλά όλοι γνωρίζουμε, είναι οι Δώδεκα Θεοί του Ολύμπου. Οι μύθοι που έχουν καταγραφεί και αφορούν τους Δώδεκα Θεούς και την Αρχή του τότε κόσμου, είναι άπειροι. Ας αναλύσουμε, λοιπόν, τον μύθο του Τυφώνα και της μάχης που έδωσε με τον αρχηγό των Θεών, τον ξακουστό Δία.
Ποιος ήταν ο Τυφώνας;
Ο Τυφώνας ήταν ένα τερατόμορφο ον, μισός άνθρωπος και μισός φίδια. Το πιο εντυπωσιακό, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν πως όταν άνοιγε τα χέρια του, έφταναν το ένα την Ανατολή και το άλλο την Δύση ενώ, το ανθρώπινο κεφάλι του, άγγιζε τον ουρανό. Στους ώμους του είχε κεφάλια δράκων και τα μάτια του έβγαζαν φωτιές. Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο για την καταγωγή του, ήταν γιος του Τάρταρου και της Γης και γεννήθηκε αμέσως μετά την εξόντωση των γιγάντων (και αδελφών του από την ίδια μητέρα), από τους Θεούς.
Υπάρχουν όμως και κάποιες εκδοχές, όχι και τόσο διαδεδομένες, για την προέλευση του Τυφώνα. Μια από αυτές είναι ότι γεννήθηκε από την Ήρα μετά από καυγά της με τον Δία. Η ανατροφή του έγινε σε μια σπηλιά που ονομάζεται “Τυφώνειον Άντρον” και όταν μεγάλωσε, υποκινούμενος από τη μητέρα του, αποφάσισε να εκδικηθεί τους Θεούς για την εξόντωση των γιγάντων, δηλαδή των αδελφών του.
Η μάχη με τον Δία
Ο Τυφώνας έφτασε μαινόμενος στον Όλυμπο και ξεκίνησε να λιθοβολεί τους Θεούς, οι οποίοι από τον φόβο τους, πρόλαβαν και έφυγαν έντρομοι να κρυφτούν στην Αίγυπτο, αφού όμως πρώτα μεταμορφώθηκαν σε διάφορα ζώα για να μην τους αναγνωρίσει.
Ο Δίας ωστόσο, κάποια στιγμή, κατηγορούμενος από τα λόγια της Αθηνάς για δειλία και εγκατάλειψη της θέσης του και των αρμοδιοτήτων του, ως η κεφαλή των Θεών, επέστρεψε για να αντιμετωπίσει τον Τυφώνα.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Δίας κεραυνοβόλησε τον Τυφώνα και εκείνος κυνηγημένος, έφτασε μέχρι τη σημερινή Συρία, όπου έγινε και η τεράστια σύγκρουση. Στην αρχή ο Τυφώνας μπόρεσε με τα μεγάλα και φιδίσια πόδια του να περικυκλώσει τον Δία και να τον ακινητοποιήσει, κόβοντας τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του.Αφού τους έκοψε, τους έδωσε στην αδερφή του να τους φυλάει .
Στη συνέχεια, κατάφερε και αιχμαλώτισε τον Δία στο Κωρύκειο άντρο, το οποίο φύλαγε ο αδελφός του, ο Πύθωνας. Όμως, ο Ερμής και ο Πάνας απεγκλώβισαν τον Δία και πήραν με μεγάλη ευκολία πίσω τους κομμένους τένοντες, ξεγελώντας την αδερφή του Τυφώνα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Δίας κατάφερε να ανακτήσει και πάλι τις δυνάμεις του. Ακολούθησε νέα μάχη, στο Όρος Αίμος της Θράκης, το οποίο λέγεται ότι πήρε το όνομά του από το αίμα του Τυφώνα, κατά την διάρκεια της μάχης του με τον Τρανό Δία.
Σε αυτή τη μάχη υπερίσχυσαν οι κεραυνοί του Δία, του πατέρα των Θεών και ο Τυφώνας αναγκάστηκε να καταφύγει, πληγωμένος, στην Σικελία. Εκεί, ήταν και ο τελευταίος σταθμός της ιστορίας του, καθώς ο Δίας τον βρήκε και τον αποτελείωσε, πετώντας πάνω του το όρος Αίτνα.
Ο μύθος συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, υποστηρίζοντας πως ο Τυφώνας, αφού καταπλακώθηκε από το βουνό, κατά καιρούς πετάει υπολείμματα κεραυνών, που είναι η λάβα της Αίτνας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Τυφώνας συνδέεται με την ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα.
Γιατί οι Θεοί του Ολύμπου, μετά τη μάχη του Δία με τον Τυφώνα, ονομάστηκαν Αιγύπτιοι Θεοί;
Οι Θεοί του Ολύμπου αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Αίγυπτο και να κρυφτούν, για να γλιτώσουν από την επίθεση του Τυφώνα στον Όλυμπο, ο οποίος ερχόταν για να πάρει εκδίκηση.
Κατά τη φυγή τους, μεταμορφώθηκαν σε ζώα ώστε να καταφέρουν να κρυφτούν και να μην τους αναγνωρίσει. Το γεγονός αυτό είχε κάποια πολύ θετικά και ενδιαφέροντα αποτελέσματα για την Ελληνική, αλλά κυρίως για την Αιγυπτιακή Μυθολογία, αφού δημιουργήθηκαν εικόνες οι οποίες είναι αποτυπωμένες πάνω σε αγγεία και σημαντικά κτίσματα της εποχής.
Τρανταχτά παραδείγματα της Αιγυπτιακής Μυθολογίας είναι οι Σφίγγες, τα κτίρια αλλά και τα αγάλματα μεγάλης ιστορικής αξίας, που έχουν τη μορφή ανθρώπινων κεφαλιών και ζωικών σωμάτων. Μελετητές λένε πως η επιρροή γι’ αυτές τις κατασκευές ήταν ξεκάθαρα η μάχη του Δία με τον Τυφώνα.
Έτσι, υιοθετήθηκε και επικράτησε ο μύθος ότι οι Αρχαίοι Θεοί είναι και Θεοί της Αιγύπτου, αφού η επιρροή τους στον πολιτισμό της, απ’ ότι φαίνεται, ήταν άμεση και καταλυτική.
Ίλια Μπανταβάνη, Δημοσιογράφος
