Παρασκευή 4 Ιουλίου 2004. Μια ημερομηνία σταθμός για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό. Όλα τα βλέμματα είχαν στραφεί στο Στάδιο Ντα Λουζ, στη Λισαβόνα, για τον μεγάλο τελικό του EURO 2004. Ένα μεγάλο αουτσάιντερ, η Ελλάδα, αντιμετωπίζει για δεύτερη φορά την διοργανώτρια Πορτογαλία, γεγονός πρωτάκουστο. Στον πρώτο αγώνα μεταξύ τους και εναρκτήριο της διοργάνωσης, η Ελλάδα είχε επικρατήσει με 1-2 και δεν είχε δυσκολευτεί ιδιαίτερα. Πλέον, έχοντας αντιμετωπίσει ξανά τους Πορτογάλους, τους ήξερε ακόμα καλύτερα. Σε έναν αγώνα που δεν είχε να χάσει τίποτα, κέρδισε τα πάντα. Η Πορτογαλία ήταν για άλλη μια φορά το φαβορί, λόγω έδρας, θέλησης εκδίκησης και δύναμης.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
1ο ημίχρονο
Στο 12ο λεπτό, ο Μιγκέλ κάνει την πρώτη ευκαιρία του αγώνα με ένα δυνατό σουτ από πλάγια θέση και διώχνει σε κόρνερ ο Νικοπολίδης. Από πλευράς Ελλάδας, η πρώτη ευκαιρία ήρθε στο 16ο λεπτό. 1-2 των Κατσουράνη και Βρύζα, με τον δεύτερο να παίζει με μια πολύ ωραία ραμπόνα, η μπάλα βγαίνει στον Χαριστέα αλλά, πριν πλασάρει, τον προλαβαίνει ο Ρικάρντο.
Οι δύο ομάδες στο πρώτο ημίχρονο συνέχισαν κυρίως με γεμίσματα, αλλά οι αμυντικοί και οι τερματοφύλακες ήταν σταθεροί. Ακόμα και στα μακρινά σουτ των Πορτογάλων, ο Νικοπολίδης ήταν ακλόνητος. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το πρώτο μισό του αγώνα, με σκορ 0-0.
2ο ημίχρονο
Στην αρχή του 2ου ημιχρόνου οι Πορτογάλοι είχαν την κυριαρχία και συνέχισαν τα μακρινά σουτ, αλλά πρόσθεσαν στην επίθεση και τις ατομικές επελάσεις. Όλα αυτά μέχρι το 56ο λεπτό όπου ο Γιούρκας είναι στην δεξιά πλευρά της περιοχής και τον μαρκάρει ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Έλληνας μπακ προσπαθεί να βγάλει σέντρα, αλλά κόβεται και παίρνει το κόρνερ. Ο Άγγελος Μπασινάς αναλαμβάνει την εκτέλεση. Η μπάλα πηγαίνει στο όριο της μικρής περιοχής. Ο Ρικάρντο κάνει λάθος έξοδο και ο Χαριστέας το εκμεταλλεύεται με δυνατή κεφαλιά. Η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα και τότε 15.000 Έλληνες στις κερκίδες, όλοι οι παίκτες και τεχνικό επιτελείο, όσο και Έλληνες σε όλον τον κόσμο, πανηγυρίζουν αυτή την “αγγελική” στιγμή.
Οι Πορτογάλοι έκαναν το λογικό και έψαχναν ένα γκολ να ισοφαρίσουν, όμως δεν μπορούσαν να πατήσουν μέσα στην περιοχή. Οι σέντρες που πραγματοποιούσαν, εξουδετερώνονταν και τα μακρινά σουτ δεν αποτέλεσαν κίνδυνο σε κανένα σημείο. 5 λεπτά οι καθυστερήσεις και όμως, περνούν αργά και βασανιστικά. Το λυτρωτικό σφύριγμα του Μπερκ βρίσκει τους Έλληνες ποδοσφαιριστές να κλαίνε μέσα στο γήπεδο και τα πρόσωπά τους να γεμίζουν με χαμόγελα. Ο πάγκος μπήκε όλος μέσα και έγιναν μία αγκαλιά. Οι Έλληνες στην κερκίδα αγκαλιάζονταν μεταξύ τους, γνωστοί και άγνωστοι, ενώ αμέτρητες συγκεντρώσεις γίνονταν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και όπου υπήρχε ελληνισμός.
Το σύνθημα “σήκωσέ το, το τιμημένο” έγινε πραγματικότητα, με τον Ζαγοράκη να τυλίγει το τρόπαιο με την ελληνική σημαία και να το γυρίζει προς τους συμπαίκτες του. Ο αρχηγός ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης ενώ και οι Δέλλας και Σεϊταρίδης συμπεριλήφθηκαν στην καλύτερη 11άδα. Την ίδια χρονιά, ο Ζαγοράκης ήταν 5ος στην κατάταξη της Χρυσής Μπάλας ενώ πολλοί ακόμα Έλληνες ήταν υποψήφιοι. Ήταν η καλύτερη έναρξη του αθλητικού καλοκαιριού, καθώς μετά ακολουθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα.
Οι 23 “χρυσοί” Έλληνες:
Αντώνης Νικοπολίδης
Γιούρκας Σεϊταρίδης
Στέλιος Βενετίδης
Νίκος Νταμπίζας
Τραϊανός Δέλλας
Άγγελος Μπασινάς
Θοδωρής Ζαγοράκης
Στέλιος Γιαννακόπουλος
Άγγελος Χαριστέας
Βασίλης Τσιάρτας
Ντέμης Νικολαΐδης
Κώστας Χαλκιάς
Φάνης Κατεργιαννάκης
Τάκης Φύσσας
Ζήσης Βρύζας
Παντελής Καφές
Γιώργος Γεωργιάδης
Γιάννης Γκούμας
Μιχάλης Καψής
Γιώργος Καραγκούνης
Κώστας Κατσουράνης
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Βασίλης Λάκης
Προπονητής: Όττο Ρεχάγκελ
Βοηθός Προπονητή: Γιάννης Τοπαλίδης
Θεόδωρος Βαφειάδης, Αθλητικογράφος
