Η ιστορία της αρχαίας Ελλάδας άφησε στους απογόνους της ένα πολύ μεγάλο και πλούσιο ιστορικό υλικό. Οι ήρωες της εποχής, οι θρύλοι τους και τα αποτελέσματα των ενεργειών τους, έχουν να μας διδάξουν και από κάτι. Σίγουρα, από τη λίστα των Ηρώων, δε θα μπορούσε να λείπει ο ξακουστός για τα κατορθώματά του, Ηρακλής. Ο Ηρακλής, αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία και γνωστά ηρωικά πρότυπα της αρχαιότητας. Λατρεύτηκε σε όλη την Ελλάδα σαν σύμβολο της μυϊκής και ηθικής δύναμης, σαν σωτήρας κι ευεργέτης της ανθρωπότητας. Υπήρξε ο προστάτης των γυμναστηρίων και στην Αθήνα, του είχαν αφιερώσει το Κυνόσαργες. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας τελούσαν γιορτές προς τιμήν του, που τις ονόμαζαν Ηράκλεια.
Ποιος ήταν ο Ηρακλής ;
Ο Ηρακλής ή Αλκαίος ή Αλκείδης ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιος του Δία και της Αλκμήνης. Η μητέρα του ήταν παντρεμένη με τον Αμφιτρύωνα, με τον οποίον κατέφυγαν στη Θήβα, επειδή ο Αμφιτρύωνας είχε δολοφονήσει τον Ηλεκτρύωνα, κατά λάθος, τον πατέρα δηλαδή της Αλκμήνης. Ο Δίας πήρε τη μορφή του Αμφιτρύωνα και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη. Πριν γεννηθεί ακόμη ο Ηρακλής, ο Δίας ανήγγειλε στους Θεούς ότι θα γεννηθεί, από την Αλκμήνη, απόγονος του Περσέα που θα βασιλεύσει στον Θρόνο των Περσιδών. Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, η οποία τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε. Ο θετός πατέρας του Ηρακλή, ο Αμφιτρύωνας, ο οποίος ανέλαβε να τον μεγαλώσει, τον δίδαξε την τέχνη του ηνιόχου, ο Κάστορας του δίδαξε την οπλασκία, ο Αίλυκος την πάλη, ο Εύρυτος το τόξο, ο Κένταυρος Χείρωνας τις Επιστήμες και ο Λίνος τη Μουσική.
Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, όταν ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του. Έτσι, ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή.
Το τέλος του Ηρακλή
Όταν ο Ηρακλής είχε κατέβει στον Άδη για τον Κέρβερο, συνάντησε τον Μελέαγρο, γιο του Οινέα, βασιλιά των Αιτωλών. Αυτός του ζήτησε να παντρευτεί την αδελφή του, Δηιάνειρα. Πραγματικά, ο Ηρακλής, αφού είχε τελειώσει όλους τους άθλους του, πήγε να βρει τη Δηιάνειρα. Την ήθελε όμως και ο ποταμός Αχελώος. Έτσι, οι δύο αντίπαλοι πάλεψαν σκληρά. Ο Αχελώος είχε το χάρισμα να αλλάζει μορφές, πράγμα που έκανε και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Παρόλα αυτά νικήθηκε και έτσι ο Ηρακλής πήρε μαζί του τη Δηιάνειρα. Μαζί της απόκτησε τέσσερις γιους, εκ των οποίων ο πιο γνωστός είναι ο Ύλος και μια κόρη. Δυστυχώς, όμως, σκότωσε άθελά του έναν συγγενή της γυναίκας του, τον Εύνομο. Αυτός ήταν ο λόγος που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Καλυδώνα της Αιτωλίας. Όταν έφτασαν στον Εύηνο ποταμό, σταμάτησαν. Περαματάρης εκεί ήταν ο κένταυρος Νέσσος και ο Ηρακλής του ζήτησε να μεταφέρει τη Δηιάνειρα από τη μια όχθη στην άλλη. Μέσα στο ποτάμι, όμως, ο κένταυρος, καθώς την κρατούσε, προσπάθησε να την κακοποιήσει. Τότε ο Ηρακλής σημάδεψε τον κένταυρο με το τόξο του και τον σκότωσε. Την ώρα που πέθαινε παράγγειλε στη Δηιάνειρα να μαζέψει το αίμα του.
Με αυτό θα γινόταν ένα μαγικό φίλτρο που θα της εξασφάλιζε την αγάπη του άντρα της. Αφού πέρασαν τον Εύηνο ποταμό, η Δηιάνειρα φιλοξενήθηκε στα ανάκτορα του βασιλιά της Τραχίνας, Κήυκα, ενώ ο Ηρακλής εκστράτευσε εναντίον του Εύρυτου, βασιλιά της Οιχαλίας. Αφού σκότωσε εκείνον και τους γιους του, έκλεψε την κόρη του Ιόλη. Έπειτα, πήγε στο ακρωτήριο Κηναίο στην Εύβοια, όπου θέλησε να κάνει θυσία προς τιμήν του Δία. Έστειλε, λοιπόν, τον σύντροφό του, Λίχα, να ζητήσει από τη Δηιάνειρα γιορταστικό χιτώνα. Εκείνη πληροφορήθηκε από τον απεσταλμένο του τον έρωτα του Ηρακλή για την Ιόλη. Επιθυμώντας να ξαναποκτήσει την αγάπη του άντρα της, βύθισε τον λευκό χιτώνα στο αίμα του Κενταύρου, όπως της είχε πει τότε. Όταν ο Ηρακλής τον φόρεσε, το δηλητηριασμένο αίμα του Κενταύρου ξεχύθηκε και κόλλησε πάνω σ’ ολόκληρο το σώμα του, κατακαίγοντας το. Προσπαθώντας να ξεκολλήσει τον χιτώνα από πάνω του, ξεκολλούσε μαζί και τις σάρκες του.
Πάνω στην οργή του, γκρέμισε τον Λίχα στη θάλασσα. Όταν η Δηιάνειρα κατάλαβε τι είχε κάνει, δεν άντεξε και κρεμάστηκε. Ο Ηρακλής έχοντας ανυπόφορους πόνους, ανέβηκε στην Οίτη, ετοίμασε ένα σωρό ξύλα και ανέβηκε απάνω. Παρακάλεσε τους συντρόφους του να ανάψουν φωτιά, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τελικά δέχτηκε ο Ποίας, πατέρας του Φιλοκτήτη και σαν ανταμοιβή ο Ηρακλής του χάρισε το τόξο και τα βέλη του.Ένα νέφος άρπαξε τον Ήρωα και με βροντές και αστραπές τον μετέφερε στον Όλυμπο. Εκεί τον υποδέχτηκαν η Αθηνά και ο Απόλλωνας. Συμφιλιώθηκε και με την Ήρα, που του έδωσε σαν αθάνατη γυναίκα του, την κόρη της Ήβη. Μαζί της απόκτησε δύο γιους. Αθάνατος πια ο Ηρακλής στον Όλυμπο, έζησε μια ζωή μακάρια με όλες τις θεϊκές απολαύσεις.
Ίλια Μπανταβάνη, Δημοσιογράφος
