Κύματα φωτός υψώνονται στον ουρανό και αναμειγνύονται το ένα με το άλλο. Δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται σαν να φυσά απαλό αεράκι.
Τα φωτεινά κύματα σχηματίζουν μια τεράστια κουρτίνα στον ουρανό, όπου κυριαρχεί το πράσινο ή το κόκκινο χρώμα.
Αυτό το μαγευτικό φωτεινό φαινόμενο καλείται “πολικό σέλας” – ή επικρατέστερα “βόρειο σέλας” (aurοra borealis)-, επειδή παρατηρείται συχνότερα στο Βόρειο Πόλο.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα η ερμηνεία του φαινομένου παρουσίαζε δυσκολίες, ιδιαίτερα όσον αφορά στο σχηματισμό του.
Παρατηρείται σχεδόν σε καθημερινή βάση κατά μήκος των ζωνών που το κέντρο του απέχει 10 μοίρες από τους πόλους.
Οφείλεται σε συγκρούσεις που πραγματοποιούνται στα άνω στρώματα της ατμόσφαιρας, στα 100-200 χιλιόμετρα ύψος, μεταξύ ηλεκτρονίων που έχουν επιταχυνθεί στο Διάστημα και ατόμων και μορίων που βρίσκονται στη γήινη ατμόσφαιρα.
Σέλας έχουν όλοι οι πλανήτες με γρήγορη περιστροφή, των οποίων οι πυρήνες είναι υγροί, υψηλής θερμοκρασίας και ηλεκτρικά αγώγιμοι, όπως είναι η Γη.
Η εξήγηση δόθηκε το 1958. Τότε εκτοξεύτηκε ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος Explorer Ι, που μετέφερε έναν μετρητή Geiger με σκοπό να συλλέξει δεδομένα για την κοσμική ακτινοβολία.
Μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο κανένας δεν ήξερε τι προκαλούσε αυτά τα λαμπερά χρυσοπράσινα η μενεξεδένια φωτεινά κρόσσια που ήταν λες και χόρευαν στον ουρανό.
Όλα ξεκινούν από μία ηλιακή καταιγίδα
Το φαινόμενο του Σέλας οφείλεται σε φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπονται από τον Ήλιο μετά από εκρήξεις, τον ηλιακό ή αστρικό άνεμο.
Καθώς τα σωματίδια περνούν από το μαγνητικό πεδίο της Γης, διοχετεύονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μέσω των πόλων. Μόλις εισέλθουν στην ιονισμένη ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης, αντιδρούν με αέρια και ως μέρος της αντίδρασης, εκπέμπεται φως.
Κάθε αέριο εκπέμπει ένα συγκεκριμένο χρώμα φωτός ανάλογα με τη θέση του στην ατμόσφαιρα.
Για παράδειγμα, το οξυγόνο εκπέμπει πράσινο φως όταν βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης, ενώ όταν βρίσκεται μεταξύ 100-200 χιλιομέτρων παράγει κόκκινα χρώματα. Το άζωτο προκαλεί μια γαλάζια λάμψη στον ουρανό, αλλά όταν είναι υψηλότερα στην ατμόσφαιρα η λάμψη του προσλαμβάνει μία μοβ απόχρωση.
Πού και πότε μπορείς να το δεις;
Και μόνο από την ονομασία του, είναι εύκολο να αντιληφθείς ότι τα ιδανικά μέρη για να δεις το Σέλας, είναι κοντά στους πόλους.
Στον βορρά, οι καλύτερες περιοχές είναι η βόρεια Γροιλανδία, η Ισλανδία, η Σκανδιναβία, η Σιβηρία, ο Καναδάς και η Αλάσκα, ενώ στον νότο η Νέα Ζηλανδία και η Ανταρκτική συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες θέασης.
Ωστόσο, αν είσαι αρκετά τυχερή ή τυχερός ώστε να μπορέσεις να ταξιδέψεις κάποια στιγμή σε μία από αυτές τις περιοχές, μην ξεχάσεις:
Από τον Απρίλιο μέχρι το Σεπτέμβριο ο αρκτικός κύκλος λούζεται με φως, γεγονός που δυσκολεύει την παρατήρηση του Βορείου Σέλας.
Από την άλλη το Νότιο Σέλας είναι ορατό από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, ωστόσο είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να βρεθείς σε εκείνες της περιοχές κατά τη διάρκεια του Ανταρκτικού χειμώνα.
Σκάναρε και δες περισσότερα
Μαριάννα Τσάμη, Δημοσιογράφος
